Traduction de «studie hadden 6793 patiënten » (Néerlandais → Français) :

In het begin van de studie hadden 6793 patiënten (33%) een LDL-C lager dan 116 mg/dl; 5063 patiënten (25%) hadden een spiegel van 116 mg/dl tot 135 mg/dl en 8680 patiënten (42%) hadden een spiegel van meer dan 135 mg/dl.
Initialement, 6793 patients (33%) avaient des taux de LDL-C inférieurs à 116 mg/dl, 5063 patients (25%) avaient des taux compris entre 116 mg/dl et 135 mg/dl, et 8680 patients (42%) avaient des taux supérieurs à 135 mg/dl.

Bij de selectie hadden 6793 patiënten (33 %) een waarde voor LDL-cholesterol lager dan 1,16 g/l, 5063 patiënten (25 %) een waarde tussen 1,16 g/l en 1,35 g/l, en 8680 patiënten (42 %) een waarde hoger dan 1,35 g/l.
A l'inclusion, 6793 patients (33 %) avaient une valeur de cholestérol LDL inférieure à 1,16 g/l, 5063 patients (25 %) avaient une valeur comprise entre 1,16 g/l et 1,35 g/l, et 8680 patients (42 %) avaient une valeur supérieure à 1,35 g/l.

Volwassen patiënten In klinisch onderzoek kregen 1865 volwassen personen eenmalige of meervoudige doses caspofungine: 564 patiënten met koorts en neutropenie (onderzoek naar empirische therapie), 382 patiënten met invasieve candidiasis, 228 patiënten met invasieve aspergillose, 297 patiënten met gelokaliseerde Candida infecties en 394 personen namen deel aan de fase-1-studies. In het onderzoek naar empirische therapie hadden de patiënten wegens een maligniteit chemotherapie gekregen of ze hadden een transplantatie met hematopoëtische stamcellen ondergaan (waaronder 39 allogene transplantaties).
Adultes Dans les études cliniques, 1 865 sujets adultes ont reçu des doses uniques ou multiples de caspofungine : 564 patients neutropéniques fébriles (étude sur le traitement empirique), 382 patients ayant une candidose invasive, 228 patients ayant une aspergillose invasive, 297 patients ayant des infections à Candida localisées, et 394 sujets inclus dans des études de phase I. Dans l’étude sur le traitement empirique, les patients avaient reçu une chimiothérapie pour une affection maligne ou avaient subi une transplantation de cellules souches hématopoïétiques (39 transplantations allogéniques).

Van de patiënten die in de studie waren ingesloten, hadden er 10 die vandetanib kregen, en 4 die een placebo kregen (4% van alle patiënten), een Wereldgezondheidsorganisatieprestatiestatusscore (WHO PS) van ≥ 2, en 28 (12,1%) patiënten die vandetanib kregen en 10 (10,1 %) die een placebo kregen hadden een hartfunctiestoornis.
Parmi les patients inclus dans l’étude, 10 patients sous vandétanib et 4 sous placebo (4% de l’ensemble des patients) avaient un indice de performance ≥ 2 selon l’Organisation Mondial de la Santé (IP OMS) et 28 (12,1%) des patients sous vandétanib et 10 (10,1%) sous placebo avaient une insuffisance cardiaque.

Uitbreiding van profylaxe studie van 100 naar 200 dagen posttransplantatie Genotyperingsanalyse werd uitgevoerd op de UL54 en UL97 genen afkomstig van virus, geëxtraheerd van 72 patiënten die voldeden aan de resistentie analyse criteria: patiënten die een positieve viral load (> 600 kopieën/ml) hadden aan het eind van de profylaxe en/of patiënten die aangetoonde CMV aandoening hadden tot 12 maanden (52 weken) na de transplantatie.
Etude de prolongation de la prophylaxie de 100 jours à 200 jours après la transplantation : Une analyse génotypique a été conduite sur les gènes viraux UL54 et UL97 extraits de 72 patients qui ont répondu au critère d’analyse de la résistance : patients qui ont eu une charge virale positive (> 600 copies/mL) à la fin de la prophylaxie et/ou patients qui ont une maladie à CMV confirmée jusqu’à 12 mois (52 semaines) après la transplantation.

Tabel 4. De novo substituties bij voorbehandelde patiënten die virologisch gefaald hadden na therapie met atazanavir + ritonavir (Studie 045, 48 weken) Frequentie de novo PI substitutie (n=35) a,b > 20% M36, M46, I54, A71, V82 10-20% L10, I15, K20, V32, E35, S37, F53, I62, G73, I84, L90 a Aantal patiënten met gepaarde genotypes geklassificeerd als virologisch gefaald (HIV RNA ≥ 400 kopiën/ml). b Tien patiënten hadden een uitgangsniveau fenotypische resistentie voor atazanavir + ritonavir (fold change [FC]> 5.2). FC
Tableau 4. Nouvelles substitutions chez les patients prétraités en échec au traitement comportant atazanavir + ritonavir (Etude 045, 48 semaines) Fréquence Nouvelles substitutions aux IPs (n=35) a,b > 20% M36, M46, I54, A71, V82 10-20% L10, I15, K20, V32, E35, S37, F53, I62, G73, I84, L90 a Nombre de patients ayant des génotypes appariés classés comme échecs virologiques (ARN VIH ≥ 400 copies/ml) b Dix patients avaient une résistance phénotypique à J0 à l’atazanavir + ritonavir (amplitude de modification [FC] > 5,2 fois).

In de 25 mg studie-arm (n = 36) hadden alle patiënten gemetastaseerde ziekte; 4 (11%) hadden niet eerder chemo- of immunotherapie gehad; 17 (47%) hadden één eerdere behandeling gehad en 15 (42%) hadden 2 of meer eerdere behandelingen voor niercelcarcinoom gehad.
Dans le bras 25 mg (n = 36), tous les patients étaient porteurs d'une forme métastatique ; 4 (11 %) d'entre eux n'avaient jamais reçu de chimio ou d'immunothérapie, 17 (47 %) avaient déjà reçu un traitement et 15 (42 %) au moins 2 traitements pour le carcinome rénal avancé.

Volwassen patiënten met artritis psoriatica De werkzaamheid van Enbrel was vastgesteld in een gerandomiseerde dubbelblinde placebogecontroleerde studie bij 205 patiënten met artritis psoriatica. Patiënten hadden een leeftijd tussen 18 en 70 jaar en hadden actieve artritis psoriatica (≥ 3 gezwollen gewrichten en ≥ 3 gevoelige gewrichten) in ten minste één van de volgende vormen: (1) distale interphalangeale (DIP) betrokkenheid; (2) polyarticulaire artritis (afwezigheid van reumatoïde nodules en aanwezigheid van psoriasis); (3) artritis mutilans; (4) asymmetrische artritis psoriatica; of (5) spondylitisachtige ankylose.
(AID) ; (2) polyarthrite (absence de nodules rhumatoïdes et présence de psoriasis) ; (3) arthropathie destructrice ; (4) rhumatisme psoriasique asymétrique ; ou (5) ankylose vertébrale de type inflammatoire.

In studie AC-052-331 moesten patiënten minimaal één recent opgetreden digitale ulcus hebben terwijl in de twee studies samen 85% van de patiënten aanhoudende digitale ulcera hadden bij de start van de studie.
Dans l’essai AC-052-331, les patients devaient avoir au moins un ulcère digital débuté récemment, et au cours des 2 essais 85% des patients avaient un ulcère digital évolutif à l’état initial.

In studie AC-052-331, gedurende de 24 weken dubbelblinde behandeling, waren de vergelijkbare getallen respectievelijk 1,9 versus 2,7 nieuwe digitale ulcera (p = 0,0351). In beide studies hadden met bosentan behandelde patiënten minder de neiging om meerdere nieuwe digitale ulcera te ontwikkelen gedurende de studie en duurde het ook langer voor iedere digitale ulcus om te ontwikkelen dan bij patiënten met placebo.
Dans l’essai AC-052-401, pendant 16 semaines de traitement en double aveugle, les patients du groupe bosentan ont développé en moyenne 1,4 nouvel ulcère digital vs 2,7 nouveaux ulcères digitaux dans le groupe placebo (p=0,0042).