Vertaling van "risicoreductie per jaar " (Nederlands → Frans) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Dementie bij de ziekte van Alzheimer die optreedt na het 65e jaar, doorgaans na het 75e jaar of nog later, met een langzame progressie en met geheugenzwakte als belangrijkste kenmerk. | Neventerm: | primair degeneratieve dementie van het Alzheimer-type met aanvang in het senium | seniele dementie, Alzheimer-type | ziekte van Alzheimer, type 1
Définition: Démence de la maladie d'Alzheimer survenant après l'âge de 65 ans, habituellement à la fin de la huitième décennie ou au-delà ; elle évolue de façon lentement progressive et se caractérise essentiellement par une altération de la mémoire. | Démence dégénérative primaire de type Alzheimer, à début sénile Démence sénile, de type Alzheimer (DSTA) Maladie d'Alzheimer, type 1

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

incidentie | voorkomen per jaar
incidence | incidence

Elke congenitale syfilitische aandoening gespecificeerd als laat of zich manifesterend vanaf tweede jaar na geboorte. | gewrichten van Clutton (M03.1) | Hutchinson- | tanden | Hutchinson- | trias | late congenitale | cardiovasculaire-syfilis (I98.0) | late congenitale | syfilitische- | artropathie (M03.1) | late congenitale | syfilitische- | osteochondropathie (M90.2) | syfilitische zadelneus
Arthropathie+ (M03.1*) | Ostéochondropathie+ (M90.2*) | syphilitique congénitale tardive | Dents de Hutchinson Maladie de Clutton+ (M03.1*) Nez en selle attribuable à la syphilis Syphilis cardio-vasculaire congénitale tardive+ (I98.0*) Triade de Hutchinson

Elke congenitale syfilitische aandoening gespecificeerd als vroeg of zich manifesterend binnen twee jaar na geboorte. | vroege congenitalesyfilis | cutaan | vroege congenitalesyfilis | mucocutaan | vroege congenitalesyfilis | visceraal | vroege congenitale syfilitische- | faryngitis | vroege congenitale syfilitische- | oculopathie | - | vroege congenitale syfilitische- | osteochondropathie | vroege congenitale syfilitische- | pneumonie | vroege congenitale syfilitische- | rinitis | vroege congenitale syfilitische- | laryngitis
Laryngite | Oculopathie | Ostéochondropathie | Pharyngite | Pneumopathie | Rhinite | syphilitique congénitale précoce | Syphilis congénitale précoce:cutanée | cutanéo-muqueuse | viscérale

dood door directe obstetrische oorzaak meer dan 42 dagen maar minder dan een jaar na bevalling
mort par suite d'une cause obstétrique directe survenant plus de 42 jours mais moins d'un an après l'accouchement

dood door indirecte obstetrische oorzaak meer dan 42 dagen maar minder dan een jaar na bevalling
mort par suite d'une cause obstétrique indirecte survenant plus de 42 jours mais moins d'un an après l'accouchement

dood door obstretische oorzaak meer dan 42 dagen maar minder dan een jaar na bevalling
mort par suite d'une cause obstétrique survenant plus de 42 jours mais moins d'un an après l'accouchement

cutane framboesia, minder dan vijf jaar na infectie | framboeside van vroege framboesia | Vroege framboesia (cutaan) (maculair) (maculopapuleus) (micropapuleus) (papuleus)
Frambœside du pian récent Pian cutané, moins de cinq ans après l'infection Pian récent (cutané) (maculaire) (maculo-papulaire) (micro-papulaire) (papulaire)

IN-CONTEXT TRANSLATIONS

Het is onduidelijk of chirurgie (endarterectomie) bij asymptomatische carotisstenose (zonder voorgeschiedenis van CVA) voldoende voordelen biedt: er is geen mortaliteitsreductie en een geringe vermindering (1% absolute risicoreductie per jaar na de ingreep over een periode van 3 tot 4 jaar) van het risico van CVA.
Il n’est pas établi que la chirurgie (endartériectomie) en cas de sténose carotidienne asymptomatique (sans antécédents d’AVC) procure des avantages majeurs: la mortalité n’est pas réduite et la réduction du risque d’AVC est minime (risque absolu d’1% par an durant les 3 à 4 premières années suivant l’intervention).

Er is, over een periode van 2 jaar, een absolute risicoreductie van ongeveer 1% (dit risico is ongeveer 4% per jaar met aspirine, 3% met warfarine), zonder een statistisch significant verschil in optreden van een majeure (extracraniële) bloeding.
Sur une période de 2 ans, il y a eu une réduction de risque absolu d’environ 1% (ce risque est d’environ 4% par an avec l’aspirine, et de 3% avec la warfarine), sans que l’apparition d’hémorragies graves (extracérébrales) ait été statistiquement différente.

Dit is een absolute risicoreductie met 6% (p = 0,0043). De totale overleving na 10 jaar was ook significant hoger met TAC dan met FAC (respectievelijk 76 % t.o.v. 69 %).
La survie globale à 10 ans était également significativement allongée sous TAC par comparaison au FAC (76 % contre 69 %), à savoir une réduction absolue du risque de décès de 7 % (p = 0,002).

De TAC arm vertoonde een significant langere ziektevrije overleving in vergelijking met de FAC arm. De incidentie van relapsen na 5 jaar was minder bij patiënten die TAC kregen, dan bij die FAC kregen (respectievelijk 25% versus 32%), dat wil zeggen een absolute risicoreductie van 7% (p = 0,001).
Une survie sans rechute significativement plus longue a été démontrée dans le bras TAC par rapport au bras FAC. L’incidence des rechutes à 5 ans a été réduite chez les patientes recevant le schéma TAC par rapport à celles recevant le schéma FAC (respectivement 25 % contre 32 %), soit une réduction du risque absolu de 7 % (p = 0,001).

In de “intention to treat”-analyse werden 939 complicaties waargenomen in de clopidogrelgroep en 1.020 complicaties met ASA (een relatieve risicoreductie (RRR) van 8,7%, [95% CI: 0,2-16,4]; p = 0,045), wat wil zeggen dat, voor elke 1.000 patiënten die 2 jaar behandeld worden, er tot 10 [CI: 0 tot 20] patiënten extra gespaard zullen blijven van een nieuwe ischemische gebeurtenis.
Dans l’analyse en intention de traiter, 939 événements ont été observés dans le groupe sous clopidogrel et 1.020 événements dans le groupe sous AAS (réduction du risque relatif (RRR) 8,7%, [95% IC: 0,2 à 16,4]; p = 0,045). Ceci permet d’éviter chez 10 patients supplémentaires (IC: 0 à 20), sur 1.000 traités pendant 2 ans, la survenue d’un nouvel événement ischémique.

De incidentie van relapsen na 10 jaar was minder bij patiënten die TAC kregen, dan bij die FAC kregen (respectievelijk 39% versus 45%), dat wil zeggen een absolute risicoreductie van 6% (p = 0,0043).
L’incidence des rechutes à 10 ans a été diminuée dans le bras TAC par rapport au bras FAC (39% versus 45% respectivement), soit une réduction du risque absolu de 6% (p = 0,0043).

De incidentie van relapsen na 5 jaar was minder bij patiënten die TAC kregen, dan bij degenen die FAC kregen (respectievelijk 25% versus 32%), dat wil zeggen een absolute risicoreductie van 7% (p=0,001).
L'incidence des rechutes à 5 ans a été diminuée dans le bras TAC par rapport au bras FAC (25% versus 32% respectivement), soit une réduction du risque absolu de rechute de 7% (p=0,001).

Uit een meta-analyse (gepubliceerd in 2009, 8 dubbelblinde RCT’s, 2426 patiënten met een gemiddelde leeftijd van minstens 65 jaar) blijkt dat het dagelijks toedienen van 700 tot 1000 IU vitamine D (met of zonder calcium) het relatieve risico op een val bij vrouwen in de menopauze met 19% vermindert (in absolute cijfers: 44% versus 54%, een absolute risicoreductie van 9,4% voor een behandeling van 2 tot 36 maanden, voor het geheel van de geïncludeerde studies) 11 .
Selon une méta-analyse publiée en 2009 (8 RCTs en double aveugle, 2.426 patients, moyenne d’âge d’au moins 65 ans), l’administration de suppléments de 700 à 1.000 UI de vitamine D par jour (avec ou sans calcium) diminue chez les femmes ménopausées le risque de chute relativement de 19% (en valeurs absolues : 44% versus 54%, RAR de 9,4% pour un traitement de 2 à 36 mois (pour l’ensemble des études)) 11 .

Zowel de Finse Diabetes Preventie Studie, als de Amerikaanse DPP tonen aan dat een risicoreductie van 58 % voor diabetes kan worden bereikt met een gewichtsreductie van 4 kg, gerealiseerd over een periode van 4 jaar, bereikt via maatregelen met gezonde voeding, beperking van calorie- en vetinname en een promotie van lichaamsbeweging (ongeveer 150 minuten extra bewegen per week).
Tant l’étude finlandaise de prévention du diabète que les DPP américains montrent qu’une diminution du risque de diabète de 58 % peut être atteinte en réduisant l’excès pondéral de 4 kg, sur une période de 4 ans et en adoptant les principes suivants : alimentation saine, limitation de la prise de calories et de graisses et promotion de l’exercice physique (près de 150 minutes d’exercices physiques en plus par semaine).

Tabel 2: Incidentie van patiënten met heupfractuur en relatieve risicoreductie bij patiënten met BMD ≤ -2,4 SD (NHANES III) en leeftijd ≥ 74 jaar
Tableau 2: Incidence de patientes avec fracture de hanche ,et réduction du risque relatif de fracture de hanche, chez les patientes ayant une DMO ≤ 2,4 DS (NHANES III) et un âge ≥ 74 ans