Traduction de «renine-aldosteron link wordt gemedieerd door angiotensine » (Néerlandais → Français) :

De renine-aldosteron link wordt gemedieerd door angiotensine II, zodat bij een gelijktijdige toediening van valsartan het serumkalium minder uitgesproken daalt dan is waargenomen bij een monotherapie met hydrochloorthiazide.
L’angiotensine II étant responsable du lien rénine-aldostérone, la diminution de la kaliémie est moins prononcée en cas de co-administration de valsartan que celle qui est observée avec l’hydrochlorothiazide en monothérapie.

Het werkingsmechanisme van thiaziden verloopt via remming van de Na + Cl - -symporter, mogelijk door competitie aan te gaan met de Cl - -plaats, waarbij de reabsorptiemechanismen van elektrolyten beïnvloed worden. Dit gebeurt direct door het verhogen van de excretie van natrium en chloride tot een ongeveer gelijk niveau, en indirect door deze diuretische werking waarbij het plasmavolume wordt verlaagd, met dientengevolge een verhoging van de plasmarenineactiviteit, aldosteronsecretie en urinair kaliumverlies en een verlaging van het serumkalium. De renine-aldosteron verbinding wordt gemedieerd door angiotensine II, zodat bij gelijktijdige toediening van valsartan het serumkalium minder uitgesproken daalt dan is waargenomen bij monotherapie met hydrochloorthiazide.
Le mode d'action des diurétiques thiazides consiste en une inhibition du transport simultané de Na + Cl - , probablement par compétition au niveau du site Cl - , en agissant ainsi sur les mécanismes de réabsorption électrolytique : directement en augmentant l'excrétion de sodium et de chlorure en quantités plus ou moins équivalentes, et indirectement en exerçant un effet diurétique réduisant le volume plasmatique, avec par conséquent une augmentation de l’activité de la rénine plasmatique, une sécrétion d'aldostérone et une perte urinaire de potassium, ainsi qu’une réduction des taux sériques de potassium.

De renine-aldosteron binding wordt gemedieerd door angiotensine II, dus bij gelijktijdig gebruik van valsartan is de verlaging van de kaliumserumspiegel minder aanzienlijk dan gezien wordt bij monotherapie met hydrochloorthiazide.
La liaison rénine-aldostérone étant assurée par l'angiotensine II, l'administration concomitante de valsartan tend à réduire la perte de potassium observée sous monothérapie avec l’hydrochlorothiazide.

De renine-aldosteron koppeling wordt geregeld door angiotensine II. Het toevoegen van een angiotensine II receptor antagonist neigt daardoor het kaliumverlies door thiazidediuretica om te keren.
La relation entre la rénine et l’aldostérone est médiée par l’angiotensine II et par conséquent, l’administration concomitante d'un antagoniste des récepteurs de l’angiotensine II a tendance à inverser la perte de potassium associée à l'utilisation des diurétiques thiazidiques.

De renine-aldosteron koppeling wordt geregeld door angiotensine II. Het toevoegen van een angiotensine II receptorantagonist neigt daardoor het kaliumverlies door thiazidediuretica om te keren.
La relation entre la rénine et l’aldostérone est médiée par l’angiotensine II et par conséquent, l’administration concomitante d'un antagoniste des récepteurs de l’angiotensine II a tendance à inverser la perte de potassium associée à l'utilisation des diurétiques thiazidiques.

De link tussen renine en aldosteron wordt gemedieerd door angiotensine II. Bij gelijktijdige toediening van valsartan zal het serumkalium dan ook minder dalen dan bij een monotherapie met hydrochloorthiazide.
La liaison rénine-aldostérone est médiée par l'angiotensine II, si bien qu'avec la co-administration de

Men verwacht een blokkering van alle activiteiten van angiotensine II gemedieerd door de receptor AT 1 , ongeacht de bron of de syntheseweg van het angiotensine II. Het selectieve antagonisme ter hoogte van de receptoren voor angiotensine II (AT 1 ) leidt tot een toename van de plasmaconcentraties van renine en van de concentraties van angiotensine I en II in het bloed, evenals tot een daling van de plasmaconcentratie van aldosteron.
On s’attend à ce qu’il bloque toutes les actions de l’angiotensine II gérées par le récepteur AT 1 , et ce, quelles que soient la source ou la voie de synthèse de l’angiotensine II. L’antagonisme sélectif des récepteurs de l’angiotensine II (AT 1 ) entraîne une augmentation du taux plasmatique de rénine et des concentrations d’angiotensine I et II dans le sang ainsi qu’une diminution de la concentration plasmatique d’aldostérone.

Vermoedelijk door blokkade van het renine-angiotensine-aldosteron systeem, blijkt de gelijktijdige toediening van telmisartan het kaliumverlies dat door deze diuretica wordt veroorzaakt tegen te gaan.
L’association avec le telmisartan tend à s’opposer à la perte potassique associée au traitement diurétique, vraisemblablement par inhibition du système rénine-angiotensine-aldostérone.