Vertaling van "plaats van ace-inhibitoren " (Nederlands → Frans) :

Bepalen van de plaats van ACE-inhibitoren en sartanen in de verschillende mogelijke indicaties is niet eenvoudig, en deze geneesmiddelen zijn duur (vooral de sartanen).
Il n’est pas simple de déterminer la place des inhibiteurs de l’enzyme de conversion de l’angiotensine (IECA) et des sartans dans les différentes indications possibles.

Bij een acuut myocardinfarct bij patiënten met linkerventrikeldisfunctie en/of hartfalen blijft een ACE-inhibitor de eerste keuze: de ervaring met ACE-inhibitoren is veel groter dan met sartanen, en de kostprijs geringer. Met ACE-inhibitoren is een gunstig effect op de mortaliteit op korte termijn (binnen de 30 dagen) en op lange termijn aangetoond.
Avec les IECA, un effet favorable sur la mortalité à court terme (dans les 30 jours) et à long terme a été démontré.

Het gaat hierbij in de eerste plaats om adequate controle van de bloeddruk, waarbij de ACE-inhibitoren, en mogelijk ook de sartanen, het meest doeltreffend lijken.
A cette fin, il s’agit d’abord d’obtenir un contrôle adéquat de la tension artérielle; les inhibiteurs de l’enzyme de conversion de l’angiotensine, et peut-être aussi les sartans, semblent ici les plus efficaces.

In dit artikel wordt voor de verschillende mogelijke indicaties, de plaats van de ACE-inhibitoren en de sartanen besproken, o.a. op basis van de hierboven vermelde en andere grootschalige gerandomiseerde studies.
Le présent article discute de la place des IECA et des sartans dans les différentes indications possibles, entre autres sur base des études mentionnées ci-dessus ainsi que d’autres études randomisées à large échelle.

De plaatsbepaling van ivabradine is dus als volgt: ivabradine neemt niet de plaats in van de standaardbehandelingen met bewezen gunstig effect bij stabiele angor (β-blokkers, calciumantagonisten) en hartfalen (β-blokkers, ACE-inhibitoren, aldosteronantagonisten), maar kan nuttig zijn bij patiënten met een hartfrequentie ≥ 75 slagen/minuut ondanks optimale standaardbehandeling, of bij patiënten die β-blokkers niet verdragen.
Le positionnement de l’ivabradine est dès lors le suivant: l’ivabradine ne remplace pas les traitements standards bien éprouvés de l’angor stable (β-bloquants, antagonistes du calcium) et de l’insuffisance cardiaque (β-bloquants, IECA, antagonistes de l’aldostérone), mais peut être utile chez les patients qui gardent une fréquence cardiaque ≥ 75 battements/minute malgré un traitement standard optimalisé ou qui sont intolérants aux β-bloquants.

In dit artikel wordt voor de verschillende mogelijke indicaties, de plaats van de ACE-inhibitoren en de sartanen besproken, o.a. op basis van de hierboven vermelde en andere grootschalige gerandomiseerde studies.
Le présent article discute de la place des IECA et des sartans dans les différentes indications possibles, entre autres sur base des études mentionnées cidessus ainsi que d’autres études randomisées à large échelle.

Hierin krijgen de β-blokkers slechts een bescheiden plaats ná diuretica, ACE-inhibitoren en calciumantagonisten.
Les β-bloquants ne reçoivent plus qu’une place modeste dans cette indication, après les diurétiques, les IEC et les antagonistes calciques.

Spironolacton*: het is moeilijk om de plaats van dit middel te beoordelen, want het heeft als diureticum de indicatie ascites t.g.v. levercirrose, maar ook hartfalen zij het in dit geval aan een zeer lage dosis (gemiddeld 25 mg) bij mensen met zeer ernstige hartinsufficiëntie (NYHA klasse III en IV) die reeds diuretica, ACE-inhibitoren én meestal ook digitalis krijgen.
Spironolactone*: il est difficile d’évaluer la place de cette substance, parce qu’en tant que diurétique, elle a la double indication d’ascite due à une cirrhose hépatique, mais également celle de l’insuffisance cardiaque (ici, à dose très faible: en moyenne 25 mg) chez les personnes (classes NYHA III et IV) qui reçoivent déjà des diurétiques, des IEC et souvent des digitaliques.

+ andere antihypertensiva: versterken het antihypertensief effect van ACE-inhibitoren + NSAID´s: verminderd effect van de ACE-inhibitoren; verhoogde kans op nierinsufficiëntie,
+ autres antihypertenseurs: renforcent l´effet antihypertenseur des IECA + AINS: diminuent l´effet de l´IECA et exposent à un risque d´insuffisance rénale

Er is evidentie dat het renoprotectief effect van de ACE-inhibitoren gedeeltelijk onafhankelijk is van het antihypertensief effect, en ACE-inhibitoren worden daarom ook aanbevolen bij normotensieve patiënten met diabetische nefropathie.
Il apparaît également que l’effet rénoprotecteur des IECA est en partie indépendant de leur effet antihypertenseur; c’est ainsi que les IECA sont également recommandés chez les patients normotendus atteints d’une néphropathie diabétique.