Vertaling van "patiënten die langdurig worden behandeld met β-methyldigoxine " (Nederlands → Frans) :

CYP3A4-substraten Gelijktijdige toediening van 20 mg lercanidipine bij patiënten die langdurig worden behandeld met β- methyldigoxine leverde geen aanwijzingen van farmacokinetische interactie.
Substrats du CYP3A4 L’administration de 20 mg de lercanidipine à des patients traités chroniquement par bêtaméthyldigoxine n’a pas montré de signes d’interaction pharmacocinétique.

CYP3A4-substraten Gelijktijdige toediening van 20 mg lercanidipine bij patiënten die langdurig worden behandeld met β-methyldigoxine leverde geen aanwijzingen van farmacokinetische interactie.
Substrats du CYP3A4 L’administration de 20 mg de lercanidipine à des patients traités chroniquement par bêtaméthyldigoxine n’a pas montré de signes d’interaction pharmacocinétique.

Bij gelijktijdige toediening van 20 mg lercanidipine aan patiënten die chronisch worden behandeld met ß- methyldigoxine waren er geen tekenen van farmacokinetische interactie.
Lors de l'administration simultanée de 20 mg de lercanidipine à des patients traités de manière chronique au moyen de bêta-méthyldigoxine, aucun signe d'interaction pharmacocinétique n'a été relevé.

Digoxine Bij gelijktijdige toediening van 20 mg lercanidipine aan patiënten die chronisch worden behandeld met β-methyldigoxine waren er geen tekenen van farmacokinetische interactie.
Digoxine L’administration simultanée de 20 mg de lercanidipine chez des patients sous traitement chronique par la ß-méthyldigoxine n’a mis en évidence aucun signe d’interaction pharmacocinétique.

Medetoediening van 20 mg lercanidipine bij patiënten die chronisch worden behandeld met ß- methyldigoxine toonde geen bewijs voor farmacokinetische interactie.
Chez des patients traités de manière chronique par ß-méthyldigoxine, l’administration concomitante d’une dose de 20 mg de lercanidipine n’a induit aucun signe d’interaction pharmacocinétique.

In de lange termijn open-label extensie-onderzoeken werden verhoogde TSH-waarden (> 5,5 µIE/ml) waargenomen bij patiënten die langdurig werden behandeld met febuxostat (5,5%) en bij patiënten die werden behandeld met allopurinol (5,8%) (zie rubriek 4.4).
Au cours des études d’extension ouvertes à long terme, une augmentation du taux de TSH (> 5,5 µUI/mL) a été constatée chez des patients traités au long cours par le fébuxostat (5,5%) et par l’allopurinol (5,8%) (voir rubrique 4.4).

Zoals voor andere NSAID’s wordt aanbevolen dat bij patiënten die langdurig worden behandeld (langer dan 3 maanden) en oudere patiënten (65 jaar en ouder) regelmatig laboratoriumbeoordelingen worden uitgevoerd met betrekking tot hematologie (hemoglobine), de nierfunctie (creatinine) en leverenzymen.
Comme avec les autres AINS, il est recommandé, chez les patients suivant un traitement prolongé (plus de 3 mois) et chez les patients âgés (65 ans et plus), d’effectuer régulièrement des analyses de laboratoire afin de contrôler l’hématologie (hémoglobine), la fonction rénale (créatinine) et les enzymes hépatiques.

In een recente cohortstudie uitgevoerd bij patiënten met acne die al dan niet behandeld werden met antibiotica, werden de effecten, andere dan deze ter hoogte van de huid, van een langdurige antibioticabehandeling geëvalueerd: een statistisch significante toename van de incidentie van infecties van de bovenste luchtwegen werd gezien bij de patiënten behandeld met een antibioticum, vergeleken met dezen die geen antibioticum namen [Arch Dermatol 2005; 141:1132-6].
Une étude de cohortes récente effectuée chez des patients atteints d’acné, traités ou non par des antibiotiques, a évalué les effets non cutanés d’une antibiothérapie prolongée: une augmentation statistiquement significative de l’incidence des infections des voies respiratoires supérieures a été observée chez les patients traités par un antibiotique par rapport aux patients ne prenant pas d’antibiotique [Arch Dermatol 2005; 141: 1132-6].

Omwille van een verhoogd risico van hypomagnesiëmie bij langdurig gebruik van PPI’s wordt vaak aanbevolen de magnesiumspiegels op te volgen, meer specifiek in geval van een behandelingsduur langer dan één jaar alsook bij patiënten die nog andere geneesmiddelen innemen die hypomagnesiëmie kunnen veroorzaken (zoals lisdiuretica en thiaziden) of patiënten behandeld met digoxine.
L’usage prolongé d’inhibiteurs de la pompe à protons (IPP) est associé à un risque accru d’hypomagnésémie, et il est souvent conseillé de surveiller les taux de magnésium, plus particulièrement dans le cas de traitement durant plus d’un an, ainsi que chez les patients prenant également d’autres médicaments susceptibles de provoquer une hypomagnésémie (tels que les diurétiques de l’anse et les thiazides), ou chez les patients traités par la digoxine.