Traduction de «patiënten die bij de baseline een neutrofielenaantal » (Néerlandais → Français) :

In alle klinische onderzoeken (placebo gecontroleerd, openlabel, actieve comparator) bij patiënten die bij de baseline een neutrofielenaantal hadden ≥ 1,5 X 10 9 /l was de incidentie van minstens één voorval van een verschuiving naar een aantal neutrofielen < 1,5 X 10 9 /l, 2,9% en naar < 0,5 X 10 9 /l was dat 0,21% bij met quetiapine behandelde patiënten.
Dans toutes les études cliniques (contrôlées par placebo, ouvertes, comparateur actif) chez les patients ayant un nombre de neutrophiles de base ≥ 1,5 x 10 9 /l, l’incidence d’au moins un changement du nombre de neutrophiles à une valeur < 1,5 x 10 9 /l était de 2,9% et d’un changement du nombre de neutrophiles < 0,5 x 10 9 /l était de 0,21% chez les patients traités par la quétiapine.

In alle klinische onderzoeken (placebo gecontroleerd, open-label, actieve comparator) bij patiënten die bij de baseline een neutrofielenaantal hadden ≥ 1,5 X 10 9 /l, was de incidentie van minstens één voorval van een verschuiving naar een aantal neutrofielen < 1,5 x 10 9 /l, 2,9% en naar < 0,5 X 10 9 /l was dat 0,21% bij met quetiapine behandelde patiënten.
Dans toutes les études cliniques (contrôlées par placebo, ouvertes, comparateur actif) chez les patients ayant un nombre de neutrophiles de base ≥ 1,5 x 10 9 /l, l’incidence d’au moins un événement d’un changement du nombre de neutrophiles < 1,5 x 10 9 /l était de 2,9% et d’un changement du nombre de neutrophiles < 0,5 x 10 9 /l était de 0,21% chez les patients traités par la quétiapine.

In alle klinische onderzoeken (placebogecontroleerd, open-label, werkzaam vergelijkingsmiddel; patiënten met een neutrofielenaantal van ≥ 1,5 x 10 9 /l bij aanvang) was de incidentie van ten minste één bepaling van een neutrofielenaantal van < 0,5 x 10 9 /l bij patiënten die met quetiapine werden behandeld 0,21% ten opzichte van 0% bij patiënten die een placebo kregen, en de incidentie van een neutrofielenaantal van ≥ 0,5 - < 1,0 x 10 9 /l bij patiënten die met quetiapine werden behandeld 0,75% ten opzichte van 0,11% bij patiënten die een placebo kregen.
Dans tous les essais cliniques (sous contrôle placebo, de type ouvert, comparateurs actifs, patients avec un nombre de polynucléaires neutrophiles ≥ 1,5 X 10 9 /l au départ), l’incidence d’au moins une survenue d’un nombre de polynucléaires neutrophiles < 0,5 X 10 9 /l était de 0,21 % chez les patients sous quétiapine et de 0 % chez les patients sous placebo et l’incidence ≥ 0,5 - < 1,0 X 10 9 /l était de 0,75 % chez les patients sous quétiapine et 0,11 % chez les patients sous placebo.

In placebogecontroleerde onderzoeken naar monotherapie bij patiënten met een neutrofielenaantal van ≥ 1,5 x 10 9 /l bij aanvang bedroeg de incidentie van ten minste één bepaling van een neutrofielenaantal van < 1,5 x 10 9 /l bij patiënten die met quetiapine werden behandeld 1,72% ten opzichte van 0,73% bij patiënten die een placebo kregen.
Dans des essais de monothérapie contrôlés par placebo chez des patients dont le nombre de polynucléaires neutrophiles était ≥ 1,5 X 10 9 /l, l’incidence d’au moins une rechute du nombre de polynucléaires neutrophiles < 1,5 X 10 9 /l, était de 1,72 % chez les patients sous quétiapine par rapport à 0,73 % chez les patients sous placebo.

Docetaxel dient te worden toegediend indien het neutrofielenaantal ten minste 1.500 cellen/mm 3 bedraagt. Bij patiënten die tijdens behandeling met docetaxel febriele neutropenie, neutrofielenaantal < 500 cellen/mm 3 gedurende meer dan één week, ernstige of cumulatieve huidreacties dan wel ernstige perifere neuropathie ondervonden, dient de dosering te worden verlaagd van 100 mg/m² naar 75 mg/m² en/of van 75 naar 60 mg/m².
neutropénie fébrile, un nombre de polynucléaires neutrophiles < 500/mm 3 pendant plus d’une semaine, des réactions cutanées sévères ou répétées ou une neuropathie périphérique sévère, la dose de docétaxel doit être réduite de 100 mg/m 2 à 75 mg/m 2 et/ou de 75 mg/m 2 à 60 mg/m.

De gemiddelde HbA 1c - verhogingen waren minder uitgesproken bij patiënten met normale glykemie (n=62 totaal) bij inclusie in de studie (te weten 5,29% resp. 5,22% bij baseline en 6,50% resp. 6,75% in maand 6 voor de groepen met 0,6 resp. 0,9 mg tweemaal daags) ten opzichte van prediabetische patiënten (te weten n=38 totaal; 5,77% resp. 5,71% bij baseline en 7,45% resp. 7,13% in maand 6) of diabetische patiënten (te weten n=54 totaal; 6,50% resp. 6,42% bij baseline en 7,95% resp. 8,30% in maand 6).
Les augmentations moyennes de l’HbA 1c ont été moins prononcées chez les patients qui avaient une glycémie normale (n = 62 au total) lors de l’inclusion dans l’étude (respectivement 5,29 % et 5,22 % lors de l’inclusion et 6,50 % et 6,75 % au mois 6 pour les groupes de dose 0,6 et 0,9 mg deux fois par jour) par rapport aux patients ayant un prédiabète (n = 38 au total ; 5,77 % et 5,71 % lors de l’inclusion et 7,45 % et 7,13 % au mois 6) ou aux patients diabétiques (n = 54 au total ; 6,50 % et 6,42 % lors de l’inclusion et 7,95 % et 8,30 % au mois 6).

Patiënten met op baseline HbA 1c > 10% tot ≤ 12% Een substudie bij patiënten met een baseline-HbA 1c van > 10% tot ≤ 12%, met canagliflozine als monotherapie, resulteerde in verlagingen in HbA 1c ten opzichte van baseline (niet gecorrigeerd voor placebo) van respectievelijk -2,13% en -2,56% voor canagliflozine 100 mg en 300 mg.
Patients ayant un taux initial d'HbA 1c > 10 % et ≤ 12 % Une diminution du taux d'HbA 1c (non ajustée en fonction du placebo) de respectivement -2,13 % et - 2,56 % pour canagliflozine 100 mg et 300 mg, par rapport aux valeurs initiales a été observée dans une sous-étude chez des patients traités par canagliflozine en monothérapie ayant un taux initial d'HbA 1c > 10 % et ≤ 12 %.

Een vergelijking tussen 218 patiënten met lichte nierfunctiestoornissen op de baseline (CrCl 51 tot 80 ml/min) en 297 patiënten met een normale nierfunctie op de baseline (CrCl > 80 ml/min) die behandeld werden met Teysuno in combinatie met cisplatine in de FLAGS-studie wees uit dat er geen klinisch significante verschillen qua veiligheid waren tussen patiënten met lichte nierfunctiestoornissen en patiënten met een normale nierfunctie.
La comparaison de 218 patients présentant une insuffisance rénale initiale légère (CLCR 51 à 80 ml/min) avec 297 patients présentant une fonction rénale initiale normale (CLCR > 80 ml/min) traités avec Teysuno en combinaison avec le cisplatine dans l'étude FLAGS n'a montré aucune différence cliniquement significative de sécurité entre les patients présentant une insuffisance rénale légère et les patients dont la fonction rénale était normale.

De absolute vermindering van het LDL-cholesterol die met Ezetrol/simvastatine werd verkregen, was lager bij patiënten met een lager baseline-LDL-C (< 2,5 mmol/l) en patiënten op dialyse bij baseline dan bij de overige patiënten, en de corresponderende risicoreducties in deze groepen waren verminderd.
La réduction absolue du LDL-cholestérol atteinte avec EZETROL en association avec de la simvastatine, était inférieure chez les patients ayant un taux de LDL-cholestérol plus bas (< 2,5 mmol/l) à l’inclusion et chez les patients dialysés à l'inclusion, que chez les autres patients, et les réductions de risque correspondant dans ces deux groupes étaient atténuées.

Op baseline was de gemiddelde voorspelde FEV 1 84,2% (bereik: 44,0% tot 133,8%) en de gemiddelde leeftijd was 9 jaar (bereik: 6 tot 12 jaar); 8 (30,8%) patiënten in de placebogroep en 4 (15,4%) patiënten in de ivacaftor-groep hadden een FEV 1 minder dan 70% voorspeld op baseline.
Le VEMS moyen initial était de 84,2 % (de 44,0 % à 133,8 %) de la valeur théorique et l’âge moyen était de 9 ans (de 6 à 12 ans) ; 8 (30,8 %) patients du groupe placebo et 4 (15,4 %) patients du groupe ivacaftor présentaient un VEMS initial inférieur à 70 % de la valeur théorique.