Traduction de «paclitaxel bij patiënten die geen eerdere adjuvante behandeling » (Néerlandais → Français) :

De werkzaamheid van Herceptin ® in combinatie met paclitaxel bij patiënten die geen eerdere adjuvante behandeling met anthracyclines hadden gekregen, is niet bewezen.
L'efficacité de l’Herceptin® en association avec le paclitaxel n'a pas été prouvée chez les patientes n'ayant pas préalablement reçu des anthracyclines en traitement adjuvant.

TDM4370g/BO21977 Een gerandomiseerd, multicenter, internationaal, open-label klinisch fase III-onderzoek werd uitgevoerd bij patiënten met HER2-positieve, niet-reseceerbare, lokaal gevorderde borstkanker (LABC) of MBC die eerder een op taxaan en trastuzumab gebaseerde behandeling hadden gekregen, inclusief patiënten die eerdere adjuvante behandeling hadden gekregen met trastuzumab en een taxaan maar bij wie de ziekte tijdens of binnen zes maanden na het voltooien van de adjuvante behandeling is terugviel.
TDM4370g/BO21977 Une étude clinique de phase III, randomisée, multicentrique, internationale, en ouvert, a été conduite chez des patients atteints d’un cancer du sein HER2 positif localement avancé non résécable ou métastatique qui avaient reçu au préalable un traitement à base de trastuzumab et de taxane, incluant des patients qui avaient reçu un traitement antérieur avec du trastuzumab et un taxane en situation adjuvante et dont la maladie avait progressé pendant le traitement adjuvant ou dans les six mois suivant sa fin.

In de subgroep van patiënten bij wie de ziekten binnen 6 maanden na het voltooien van de adjuvante behandeling terugviel en die geen eerdere systemische antikankertherapie voor gemetastaseerde ziekte hadden gekregen (n=118) werd een behandelvoordeel gezien; hazard ratio's voor PFS en OS waren respectievelijk 0,51 (95% BI: 0,30; 0,85) en 0,61 (95% BI: 0,32; 1,16).
Un bénéfice du traitement a été observé dans le sous-groupe de patients dont la maladie a progressé dans les 6 mois suivant la fin d’un traitement adjuvant et qui n’ont pas reçu de traitement anticancéreux systémique antérieur en situation métastatique (n = 118). Les hazard ratios pour la PFS et l’OS étaient respectivement de 0,51 (IC à 95 % [0,30 - 0,85]) et de 0,61 (IC à 95 % [0,32 - 1,16]).

In dit gerandomiseerde onderzoek werden 267 patiënten opgenomen met metastaserende borstkanker, die hetzij geen eerdere chemotherapie hadden ontvangen, of alleen nietantracyclinechemotherapie in de adjuvante setting.
Cette étude randomisée a été menée chez 267 patients atteints d’un cancer du sein métastatique qui n’avaient pas reçu de chimiothérapie antérieure ou qui avaient reçu une chimiothérapie adjuvante ne comportant pas d’anthracycline.

Borstcarcinoom In het kader van een adjuvante behandeling bij borstkanker kregen 3121 patiënten met een borstkanker met positieve klieren een adjuvante behandeling met paclitaxel of geen chemotherapie na vier kuren van doxorubicine en cyclofosfamide (CALGB 9344, BMS CA 139-223).
Cancer du sein En traitement adjuvant du cancer du sein, 3 121 patientes présentant un cancer du sein avec envahissement ganglionnaire ont reçu un traitement adjuvant par paclitaxel ou n’ont pas reçu de chimiothérapie après avoir reçu quatre cures de doxorubicine et cyclophosphamide (CALGB 9344, BMS CA 139-223).

Een adjuvante behandeling met paclitaxel dient daarom te worden beschouwd als een alternatief voor een uitgebreide AC-therapie. In een tweede grote klinische studie met een soortgelijke design bij patiënten met borstkanker met positieve klieren werden 3.060 patiënten gerandomiseerd naar al dan niet een adjuvante behandeling met vier kuren van paclitaxel in een hogere dosering van 225 mg/m² na vier kuren van AC (NSABP B-28, BMS CA139-270).
Ainsi, le traitement adjuvant par paclitaxel doit être considéré comme une alternative à une prolongation du traitement par AC. Dans une seconde étude clinique de grande envergure portant sur le traitement adjuvant du cancer du sein avec envahissement ganglionnaire et présentant un schéma similaire, 3 060 patientes ont été randomisées pour recevoir ou non 4 cures de paclitaxel à une posologie plus élevée de 225 mg/m² après 4 cures d’AC (NSABP B-28, BMS CA139-270).

De werkzaamheid van trastuzumab in combinatie met paclitaxel is niet bewezen bij patiënten, die niet eerder met adjuvante antracyclines zijn behandeld. De combinatie van trastuzumab (4 mg/kg als oplaaddosis, daarna wekelijks 2 mg/kg) en paclitaxel (175 mg/m 2 ) als een 3-uurs infuus elke drie weken werd vergeleken met paclitaxel monotherapie (175 mg/m 2 ) als een 3-uurs infuus elke drie weken bij 188 patiënten met gemetastaseerd mammacarcinoom, die een overexpressie hebben van HER-2 (2+ of 3+ zoals gemeten met een immunochemische methode) en die voorbehandeld zijn met een antracycline.
Chez 188 patients atteints d’un carcinome mammaire métastatique avec surexpression du HER-2 (2+ ou 3+, évaluation par une méthode immunochimique) et ayant reçu un traitement antérieur par anthracyclines, on a comparé l’association trastuzumab (une dose initiale de 4 mg/kg, suivie par une dose hebdomadaire de 2 mg/kg) / paclitaxel (175 mg/m 2 , toutes les 3 semaines, au moyen d’une perfusion de 3 heures), à la monothérapie par paclitaxel (175 mg/m 2 ), administrée toutes les 3 semaines, au moyen d’une perfusion de 3 heures.

Daarom dient adjuvante behandeling met paclitaxel te worden beschouwd als een alternatief voor verlengde AC therapie. Bij een tweede grote klinische studie betreffende de adjuvante behandeling van klierpositief mammacarcinoom met een vergelijkbare opzet, werden 3060 patiënten gerandomiseerd om wel of niet 4 kuren paclitaxel in een hogere dosis van 225 mg/mg² te ontvangen aansluitend op 4 kuren AC (NSABP B-28, BMS CA 139-270).
Il faut donc considérer le traitement adjuvant par paclitaxel comme étant une alternative à une thérapie prolongée par AC. Lors d’une seconde grande étude clinique, évaluant le traitement adjuvant du carcinome mammaire avec ganglions positifs au moyen d’un projet comparable, on a randomisé 3060 patients ayant reçu 4 cures AC préalables, et on leur a administré ou non 4 cures de paclitaxel, à une posologie plus élevée (225 mg/m²) (NSABP B-28, BMS CA 139-270).

Algemene risicofactoren voor een cardiaal voorval en risicofactoren die zijn vastgesteld in borstkankeronderzoeken waarbij adjuvant met trastuzumab werd behandeld, zijn: gevorderde leeftijd (> 50 jaar), lage LVEF-waarden bij aanvang (< 55%), lage LVEF-niveaus voorafgaand aan of na het gebruik van paclitaxel als adjuvante behandeling, eerder of gelijktijdig gebruik van antihypertensieve geneesmiddelen, eerdere behandeling met een antracycline en een hoge BMI (> 25 kg/m 2 ).
Les facteurs de risque généraux d’évènement cardiaque et ceux identifiés dans les études cliniques du cancer du sein en adjuvant avec un traitement par trastuzumab incluent un âge avancé (> 50 ans), des valeurs de FEVG initiales faibles (< 55 %), des valeurs de FEVG faibles avant ou après l’utilisation de paclitaxel en situation adjuvante, un traitement antérieur ou concomitant avec des médicaments antihypertenseurs, un traitement antérieur avec une anthracycline et un indice de masse corporelle élevé (> 25 kg/m 2 ).

Een adjuvante behandeling met paclitaxel dient dan ook te worden beschouwd als een alternatief voor een verlengde AC-therapie. In een tweede grote klinische studie van adjuvante therapie met een soortgelijke opzet bij patiënten met borstkanker met positieve klieren werden 3.060 patiënten gerandomiseerd naar al dan niet vier kuren van paclitaxel in een hogere dosering van 225 mg/m² gevolgd door vier kuren van AC (NSABP B-28, BMS CA139-270).
Ainsi, le traitement adjuvant par paclitaxel doit être considéré comme une alternative à une prolongation du traitement par AC. Dans une seconde étude clinique de grande envergure portant sur le traitement adjuvant du cancer du sein avec envahissement ganglionnaire (NSABP B-28, BMS CA139-270) et présentant un schéma similaire, 3 060 patientes ont été randomisées pour recevoir ou non 4 cures de paclitaxel à une posologie plus élevée de 225 mg/m² après 4 cures d'AC. À un suivi médian de 64 mois, les patientes recevant le paclitaxel ont présenté une réduction significative du risque de récidive de la maladie de 17 % par rapport aux patientes recevant AC seul (p = 0,006).