Als hulpverlener moeten we alert zijn om niet in diezelfde valkuil trappen: we moeten de zieke stimuleren zijn ‘normale’ leven weer op te nemen, maar tegelijk aandacht blijven hebben voor resterende bezorgdheden of klachten.
En tant que prestataire de soins, il faut impérativement veiller à ne pas tomber dans ce piège : notre rôle est de stimuler la malade à reprendre une vie « normale », mais en restant malgré tout attentif à ses inquiétudes ou aux symptômes résiduels.