Traduction de «myocardinfarct waargenomen » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

recidief myocardinfarct (acuut) | apicolateraal | recidief myocardinfarct (acuut) | basolateraal | recidief myocardinfarct (acuut) | hoog lateraal | recidief myocardinfarct (acuut) | lateraal (wand) NNO | recidief myocardinfarct (acuut) | posterior (zuiver) | recidief myocardinfarct (acuut) | posterobasaal | recidief myocardinfarct (acuut) | posterolateraal | recidief myocardinfarct (acuut) | posteroseptaal | recidief myocardinfarct (acuut) | septaal NNO
Infarctus du myocarde, à répétition (aigu):latéral haut | latéral (paroi) SAI | latéro-apical | latéro-basal | postérieur (vrai) | postéro-basal | postéro-latéral | postéro-septal | septal SAI

emboliecoronair (arterie) (vene) niet leidend tot myocardinfarct | occlusiecoronair (arterie) (vene) niet leidend tot myocardinfarct | trombo-emboliecoronair (arterie) (vene) niet leidend tot myocardinfarct
Embolie | Occlusion | Thrombo-embolie | coronaire (artère) (veine) n'entraînant pas un infarctus du myocarde

myocardinfarct | re-infarct | myocardinfarct | recidiverend | myocardinfarct | uitbreiding
infarctus du myocarde récidivant

genezen myocardinfarct | vroeger myocardinfarct, gediagnosticeerd door ECG of ander speciaal onderzoek, maar thans zonder symptomen
Infarctus du myocarde:ancien découvert par ECG ou autre moyen d'investigation, mais asymptomatique au moment de l'examen | guéri

acuut inferior myocardinfarct
infarctus aigu de la paroi inférieure du myocarde

oud myocardinfarct
ancien infarctus du myocarde

acuut myocardinfarct
infarctus aigu du myocarde

myocardinfarct
infarctus du myocarde

acuut lateraal myocardinfarct
infarctus aigu de la paroi latérale du myocarde

acuut anterior myocardinfarct
infarctus aigu de la paroi antérieure du myocarde

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Ongeacht de behandeling werd het hoogste absolute risico op een myocardinfarct waargenomen bij de volgende subgroepen, met een vergelijkbaar relatief risico: patiënten met een myocardinfarct in de anamnese, patiënten van 65 jaar en ouder met diabetes dan wel coronair vaatlijden, patiënten met een linkerventrikel ejectiefractie < 40%, patiënten met een matige nierfunctie.
Indépendamment du traitement, le risque absolu le plus élevé d’IDM a été observé dans les sous-groupes suivants, avec un risque relatif similaire : patients avec antécédent d’IDM, patients âgés de 65 ans et plus avec soit un diabète, soit une coronaropathie, patients ayant une fraction d’éjection ventriculaire gauche < à 40 % et patients présentant une insuffisance rénale modérée.

Verder werd een verhoogd risico op myocardinfarct waargenomen bij patiënten die gelijktijdig ook clopidogrel of acetylsalicylzuur plus clopidogrel gebruikten.
De plus, un risque plus élevé d’IDM a été observé chez les patients prenant de façon concomitante de l’AAS (aspirine) et du clopidogrel ou du clopidogrel seul.

Ongewenste bijwerkingen die nog niet zijn waargenomen met betrekking tot het product, maar waarvan algemeen aanvaard wordt dat ze kunnen worden toegeschreven aan andere stoffen in die klasse: Gegevens uit klinisch onderzoek en epidemiologische gegevens suggereren dat het gebruik van diclofenac, vooral bij hogere doseringen (150 mg per dag) en bij langdurige gebruik, geassocieerd kunnen worden met een klein toegenomen risico op trombose in de arteriën (bijvoorbeeld myocardinfarct of beroerte) (zie rubriek 4.4).
Réactions indésirables non encore observées en relation avec le produit, mais qu’on accepte généralement d’attribuer aux autres composés de la classe : Des études cliniques et des données épidémiologiques suggèrent que l’utilisation du diclofénac, surtout lorsqu’il est utilisé à dose élevée (150 mg par jour) et pendant une longue durée de traitement, peut être associée à une légère augmentation du risque d’événements thrombotiques artériels (par exemple, infarctus du myocarde ou accident vasculaire cérébral) (voir rubrique 4.4).

In deze set gegevens werd een significante verhoging van ernstige hartaandoeningen (6,9% versus 5,7% OR 1,22 [1,02; 1,48]) en een significante verhoging van myocardinfarct (1,7% versus 1,1%), met een relatief risico van 1,6 (95% BI = [1,07; 2,38]) waargenomen bij patiënten die werden behandeld met strontiumranelaat in vergelijking met de patiënten die placebo ontvingen.
Chez les patientes traitées par ranélate de strontium, une augmentation significative du risque d’événements cardiaques graves (6,9% versus 5,7%, Odd Ratio=1,22 ; 95% IC = [1,02 ; 1,48]) et d’infarctus du myocarde (1,7 % versus 1,1 %, Odd Ratio= 1,6 ; 95 % IC = [1,07 ; 2,38]) a été observée en comparaison aux patientes recevant du placebo.

Bij patiënten met een voorgeschiedenis van myocardinfarct en/of revascularisatie werd een absolute daling van het primaire eindpunt met 2,2% waargenomen, wat overeenstemde met een RRR van 22,4% (95% BI [12,0- 31,6] – p< 0,001) in vergelijking met de placebo.
Chez les patients ayant des antécédents d’infarctus du myocarde et/ou de revascularisation, on a observé une réduction absolue de 2,2 % correspondant à un RRR de 22,4 % (IC à 95 % [12,0 ; 31,61 – p < 0,001) du critère d’évaluation primaire, par rapport au placebo.

Het veiligheidsprofiel dat werd waargenomen in gecontroleerde klinische studies bij patiënten na een myocardinfarct en/of hartfalen wijkt af van het totale veiligheidsprofiel dat bij hypertensieve patiënten werd gezien.
Le profil de la sécurité d'emploi observé lors des études cliniques contrôlées chez les patients ayant eu un infarctus du myocarde et/ou présentant une insuffisance cardiaque, diffère du profil de tolérance global observé chez les patients hypertendus.

Recent myocardinfarct (enkel 40 mg, 80 mg en 160 mg) Bij gecombineerd gebruik van captopril en valsartan werd geen extra klinisch effect waargenomen. In plaats daarvan nam het risico op bijwerkingen toe, in vergelijking met behandeling met de geneesmiddelen afzonderlijk (zie rubrieken 4.2 en 5.1).
Infarctus du myocarde récent (seulement 40 mg, 80 mg et 160 mg) L’association de captopril et de valsartan n’a pas montré de bénéfice clinique supplémentaire, mais a, au contraire, augmenté le risque d’événement indésirable par rapport au traitement par chacun de ces traitements individuellement (voir rubriques 4.2 et 5.1).