Vertaling van "milde nierfunctiestoornis werden gemiddelde aucwaarden " (Nederlands → Frans) :

Bij patiënten met een milde nierfunctiestoornis, werden gemiddelde AUCwaarden voor saxagliptine en haar belangrijkste metaboliet waargenomen die respectievelijk factor 1,2 en factor 1,7 hoger waren dan de gemiddelde AUC-waarden bij patiënten met een normale nierfunctie.
Chez les sujets avec une insuffisance rénale légère, les valeurs moyennes de l’ASC de la saxagliptine et de son principal métabolite étaient respectivement 1,2 et 1,7 fois plus élevées, que les valeurs de l’ASC moyenne chez les patients ayant une fonction rénale normale.

De resultaten duiden erop dat wanneer de nierfunctie afneemt (< 50 ml/min), de totale geneesmiddelklaring evenredig afneemt, waardoor de AUC stijgt. De AUC werd ongeveer 2,5-, 4- en 5-voudig verhoogd bij proefpersonen met respectievelijk matige nierfunctiestoornis, ernstige nierfunctiestoornis en terminale nierinsufficiëntie in vergelijking met de groep waarin proefpersonen met normale nierfunctie en proefpersonen met milde nierfunctiestoornis werden gecombineerd.
Les résultats indiquent que la clairance totale du médicament décroît proportionnellement quand la fonction rénale s'affaiblit (< 50 ml/min), ce qui entraîne une augmentation de l’ASC. Par rapport au groupe combinant les sujets ayant une fonction rénale normale et une insuffisance rénale légère, l’ASC a été multipliée par environ 2,5, 4 et 5 chez les sujets présentant une insuffisance rénale modérée, une insuffisance rénale sévère et une insuffisance rénale terminale, respectivement.

De gemiddelde C max was niet verhoogd bij patiënten met milde nierfunctiestoornissen en nam met 12% toe bij patiënten met een matige nierfunctiestoornis. Er is geen dosisaanpassing vereist bij patiënten met een milde nierfunctiestoornis (CLcr ≥50 en < 80 ml/min).
Aucune adaptation de posologie n’est nécessaire chez les patients présentant une insuffisance rénale légère (50 ≤ CLcr < 80 mL/min).

Nierfunctiestoornis: Wanneer de gemiddelde histrelineconcentraties in serum werden vergeleken tussen 42 prostaatkankerpatiënten met een lichte tot matige nierfunctiestoornis (CLcr: 15-60 ml/min) en 92 patiënten zonder nier- of leverfunctiestoornis, waren de gehaltes ongeveer 50% hoger bij de patiënten met een nierfunctiestoornis (0,392 ng/ml tegenover 0,264 ng/ml).
Insuffisance rénale : Quand les concentrations sériques moyennes en histreline ont été comparées entre 42 patients avec cancer de la prostate ayant une insuffisance rénale de légère à modérée (CLcr : 15-60 ml/min) et 92 patients sans insuffisance rénale ou hépatique, les taux étaient environ 50 % supérieurs chez les patients avec insuffisance rénale (0,392 ng/ml versus 0,264 ng/ml).

De systemische emtricitabine-blootstelling (gemiddelde ± standaardafwijking) nam toe van 11,8±2,9 µg·h/ml bij personen met normale nierfunctie tot respectievelijk 19,9±1,1 µg·h/ml, 25,0±5,7 µg·h/ml en 34,0±2,1 µg·h/ml bij patiënten met milde, matige en ernstige nierfunctiestoornis.
L’exposition systémique à l’emtricitabine (moyenne ± écart type) est passée de 11,8±2,9 µg·h/ml chez les sujets à fonction rénale normale à 19,9±1,1 µg·h/ml, 25,0±5,7 µg·h/ml et 34,0±2,1 µg·h/ml chez les patients atteints d’insuffisance rénale respectivement légère, modérée et sévère.

De AUC van vildagliptine nam gemiddeld toe met een factor 1,4, 1,7 en 2 bij patiënten met respectievelijk een milde, matige en ernstige nierfunctiestoornis, in vergelijking met normale gezonde controlepersonen.
L’ASC de la vildagliptine a été augmentée d’environ 1,4, 1,7 et 2 fois chez les patients présentant respectivement une insuffisance rénale légère, modérée et sévère par rapport aux sujets sains.

De AUC van de metabolieten LAY151 en BQS867 nam gemiddeld toe met ongeveer een factor 1,5, 3 en 7 bij patiënten met respectievelijk een milde, matige en ernstige nierfunctiestoornis.
L’ASC des métabolites LAY151 et BQS867 a été augmentée d’environ 1,5, 3 et 7 fois chez les patients présentant respectivement une insuffisance rénale légère, modérée et sévère.

Echter, de gemiddelde enkelvoudige dosis-AUC van MPAG was 3-6 keer hoger bij patiënten met een ernstige nierfunctiestoornis dan bij personen met een milde nierstoornis of bij normale gezonde personen, hetgeen overeenkomt met het bekende excretiepatroon van MPAG door de nieren.
Cependant, l'ASC moyenne du MPAG après administration d'une dose unique à des patients souffrant d'insuffisance rénale sévère était de 3 à 6 fois plus importante que celle enregistrée chez des patients souffrant d'un léger trouble de la fonction rénale ou chez des sujets sains, ce qui concorde avec l'élimination rénale connue du MPAG.

In een klinisch onderzoek, waarbij eenmalige doses van 20 mg/kg deferasirox werden gegeven, was de gemiddelde blootstelling met 16% verhoogd bij proefpersonen met milde leverinsufficiëntie (Child-Pugh classificatie A) en met 76% bij proefpersonen met matige leverinsufficiëntie (Child-Pugh classificatie B) in vergelijking met proefpersonen met een normale leverfunctie.
Dans une étude clinique utilisant du déférasirox à la dose unique de 20 mg/kg, l’exposition moyenne a été augmentée de 16% chez les sujets atteints d’une insuffisance hépatique légère (Child-Pugh Classe A) et de 76% chez les sujets atteints d’une insuffisance hépatique modérée (Child-Pugh Classe B) par rapport aux sujets avec une fonction hépatique normale.