Traduction de «klinische effecten van nora 30 verminderen » (Néerlandais → Français) :

Patiënten die met Nora 30 worden behandeld, mogen geen preparaten gebruiken die sint-janskruid (Hypericum perforatum) bevatten. Die kunnen immers de plasmaconcentraties en de klinische effecten van Nora 30 verminderen (zie rubriek 4.5).
Les patientes traitées par Nora 30 ne doivent pas utiliser des préparations contenant du millepertuis (Hypericum perforatum) qui pourrait entraîner une réduction des concentrations plasmatiques et une diminution des effets cliniques du Nora 30 (voir rubrique 4.5).

In verband met het risico van lagere plasmaconcentraties en minder klinische effecten van Deso 30 mogen kruidenpreparaten die sint-janskruid (Hypericum perforatum) bevatten niet samen met Deso 30 worden gebruikt (zie Rubriek 4.5).
Des préparations à base de millepertuis (Hypericum perforatum) ne doivent pas être prises pendant l’utilisation de Deso 30 en raison d’un risque de baisse des concentrations plasmatiques et d’une diminution des effets cliniques de Deso 30 (voir rubrique 4.5).

Tabel 8 Effecten op klinische respons, klinische remissie en mucosale genezing in week 8 en 30. Gecombineerde gegevens uit ACT 1 & 2. Infliximab Placebo 5 mg/kg 10 mg/kg Gecombineerd Gerandomiseerde patiënten 244 242 242 484 Percentage patiënten met een klinische respons en aanhoudende klinische respons Klinische respons in week 8 a 33,2 % 66,9 % 65,3 % 66,1 % Klinische respons in week 30 a 27,9 % 49,6 % 55,4 % 52,5 % Aanhoudende respons (klinische respons in zowel week 8 als week 30) a 19,3 % 45,0 % 49,6 % 47,3 %
Patients randomisés 244 242 242 484 Pourcentage de patients en réponse clinique et en réponse clinique durable Réponse clinique à la semaine 8 a 33,2 % 66,9 % 65,3 % 66,1 % Réponse clinique à la semaine 30 a 27,9 % 49,6 % 55,4 % 52,5 % Réponse durable (Réponse clinique à la fois à la semaine 8 et 19,3 % 45,0 % 49,6 % 47,3 %

IRMA 2 is een placebogecontroleerd dubbelblind/morbiditeitsonderzoek bij 590 patiënten met type 2 diabetes, microalbuminurie (30-300 mg/dag) en normale nierfunctie (serum creatinine ≤ 1,5 mg/dl in mannen en < 1,1 mg/dl in vrouwen). Het onderzoek betrof de langetermijn effecten (2 jaar) van irbesartan op de progressie tot klinisch (uitgesproken) proteïnurie (urinaire albumine excretie snelheid > 300 mg/dag, en een toename in de urinaire albumine excretie snelheid van minstens 30% t.o.v. de uitgangssnelheid).
L'étude a évalué les effets à long terme (2 ans) de irbésartan sur la progression vers une protéinurie clinique (avérée) (taux d'excrétion urinaire d'albumine (TEUA) > 300 mg/jour et augmentation du TEUA d'au moins 30 % de la valeur basale).

Het onderzoek betrof de langetermijn effecten (2 jaar) van irbesartan op de progressie tot klinisch (uitgesproken) proteïnurie (urinaire albumine excretie snelheid > 300 mg/dag, en een toename in de urinaire albumine excretie snelheid van minstens 30% t.o.v. de uitgangssnelheid).
L'étude a évalué les effets à long terme (2 ans) de irbésartan sur la progression vers une protéinurie clinique (avérée) (taux d'excrétion urinaire d'albumine (TEUA) > 300 mg/jour et augmentation du TEUA d'au moins 30 % de la valeur basale).

Het onderzoek betrof de lange termijn effecten (2 jaar) van Aprovel op de progressie tot klinisch (uitgesproken) proteïnurie (urinaire albumine excretie snelheid > 300 mg/dag, en een toename in de urinaire albumine excretie snelheid van minstens 30% t.o.v. de uitgangssnelheid).
L’étude a évalué les effets à long terme (2 ans) de Aprovel sur la progression vers une protéinurie clinique (avérée) (taux d’excrétion urinaire d’albumine (TEUA) > 300 mg/jour et augmentation du TEUA d’au moins 30% de la valeur basale).

Het onderzoek betrof de lange termijn effecten (2 jaar) van irbesartan op de progressie tot klinisch (uitgesproken) proteïnurie (urinaire albumine-excretie snelheid > 300 mg/dag, en een toename in de urinaire albumine-excretie snelheid van minstens 30% t.o.v. de uitgangssnelheid).
L'étude a évalué les effets à long terme (2 ans) de Irbesartan Apotex Europe B.V. sur la progression vers une protéinurie clinique (avérée) (taux d'excression urinaire d'albumine (TEUA) > 300 mg/jour et augmentation du TEUA d'au moins 30% de la valeur basale).

Het onderzoek betrof de lange termijn effecten (2 jaar) van Irbesartan Zentiva op de progressie tot klinisch (uitgesproken) proteïnurie (urinaire albumine excretie snelheid > 300 mg/dag, en een toename in de urinaire albumine excretie snelheid van minstens 30% t.o.v. de uitgangssnelheid).
L'étude a évalué les effets à long terme (2 ans) de Irbesartan Zentiva sur la progression vers une protéinurie clinique (avérée) (taux d'excretion urinaire d'albumine (TEUA) > 300 mg/jour et augmentation du TEUA d'au moins 30% de la valeur basale).

De dosis waarbij er bij mannetjes (30 mg/kg/dag) en vrouwtjes (3 mg/kg/dag) geen schadelijke effecten op de reproductie werden waargenomen leidde tot blootstellingen die gelijk waren aan respectievelijk 0,5 en 0,2 keer de menselijke blootstelling als gevolg van de klinische dosis van 500 mg (op basis van ongebonden AUC in de respectievelijke soort).
La dose ne présentant aucun effet indésirable pour la reproduction chez les mâles (30 mg/kg/jour) et les femelles (3 mg/kg/jour) entraînait des expositions correspondant à 0,5 et 0,2 fois, respectivement, l'exposition chez l'homme avec la dose clinique de 500 mg (sur la base de l'ASC de la fraction non liée dans chaque espèce).

Een klinisch-farmacologisch onderzoek naar fluticasonfuroaat/vilanterol toonde aan dat een ernstige nierfunctiestoornis (creatinineklaring < 30 ml/min) niet leidde tot een significant hogere blootstelling aan fluticasonfuroaat of vilanterol of tot duidelijker systemische effecten van corticosteroïden of bèta 2 -agonisten in vergelijking met gezonde proefpersonen.
Une étude de pharmacologie clinique avec le furoate de fluticasone/vilanterol a montré qu’une insuffisance rénale sévère (clairance de la créatinine < 30ml/min) n’entraînait pas d’exposition significativement plus importante au furoate de fluticasone ou au vilanterol ou d’effets systémiques plus marqués des corticoïdes ou des agonistes bêta 2 -adrénergiques comparativement aux sujets sains.