Vertaling van "klinische doeltreffendheid werd ondernomen " (Nederlands → Frans) :

- Legionella pneumophila Hoewel er nog geen enkele gecontroleerde studie op de klinische doeltreffendheid werd ondernomen, hebben in vitro testen en klinische resultaten toch de doeltreffendheid van erythromycine voor het behandelen van de legionairsziekte bewezen.
- Legionella pneumophila: Quoiqu'aucune étude contrôlée d'efficacité clinique n'ait été entreprise, des tests in vitro et des résultats cliniques ont démontré l'efficacité de l'érythromycine dans le traitement de la maladie du Légionnaire.

Inherent resistente organismen Aerobe grampositieve Staphylococcus aureus Aerobe gramnegatieve Acinetobacter spp Citrobacter spp Enterobacter spp Klebsiella spp Legionella Morganella morganii Proteus vulgaris Providencia spp Pseudomonas spp Serratia spp Anaeroben Bacteroides fragilis Andere Chlamydia Mycoplasma Rickettsia * Klinische doeltreffendheid werd aangetoond tegen gevoelige kiemen in goedgekeurde klinische indicaties + prevalentie van resistentie van pathogenen is > 50% $ Species die van nature uit intermediair gevoelig zijn
Organismes résistants par nature Aérobies gram-positifs Staphylococcus aureus Aérobies gram-négatifs Acinetobacter spp Citrobacter spp Enterobacter spp Klebsiella spp Legionella Morganella morganii Proteus vulgaris Providencia spp Pseudomonas spp Serratia spp Anaérobies Bacteroides fragilis Autres Chlamydia Mycoplasma Rickettsia * L’efficacité clinique a été démontrée pour des isolats sensibles dans les indications cliniques approuvées + Pathogènes pour lesquels la prévalence de la résistance est > 50 %

* De klinische doeltreffendheid werd aangetoond voor gevoelige isolaten voor goedgekeurde klinische indicaties.
*L’efficacité clinique est prouvée par des isolates sensibles pour des indications cliniques approuvées.

Klinische doeltreffendheid bij de preventie van stemmingsepisoden bij patiënten met een bipolaire stoornis De doeltreffendheid van lamotrigine bij de preventie van stemmingsepisoden bij patiënten met een type I bipolaire stoornis werd onderzocht in twee studies.
trouble bipolaire L’efficacité de la lamotrigine en prévention des épisodes thymiques chez les patients atteints d’un trouble bipolaire I a été évaluée dans deux études.

In klinische tests bij de mens werd met een zelfde dosis budesonide een betere klinische doeltreffendheid waargenomen met de TURBOHALER dan met de doseeraërosol, wat ten dele kan worden toegeschreven aan de grotere afzetting in de longen bij gebruik van het TURBOHALERsysteem (28% in plaats van 14% met de doseeraërosol).
Au cours d’essais cliniques chez l’homme, on a observé pour une même dose de budésonide, une meilleure efficacité clinique avec le TURBOHALER qu’avec l’aérosol doseur, ce qui est en partie attribuable à la plus forte déposition pulmonaire constatée avec le système TURBOHALER (28 % au lieu des 14 % observés avec l’aérosol doseur).

De eventuele impact van deze beschadigingen op de klinische doeltreffendheid van de transfusie van met fotochemische methoden behandelde bloedplaatjes werd door meerdere klinische studies onderzocht.
L’impact éventuel de ces dommages sur l’efficacité clinique de la transfusion de plaquettes traitées par des méthodes photochimiques a été étudié dans plusieurs études cliniques.

Aangezien vele technieken ter behandeling van bloedplaatjes voor allogene transfusie bepaalde functies van de bloedplaatjes aantasten en/of hun recuperatie in bloed kunnen verlagen (Kerkhoffs et al., 2006; Diedrich et al., 2009; Apelseth et al., 2010; van der Meer et al., 2010), werd ook de klinische doeltreffendheid van pathogeengereduceerde bloedplaatjesconcentraten beoordeeld in talrijke klinische studies (FDA/CBER, 2009; AuBuchon, 2010; Hervig et al., 2010; Cazenave, 2011; EDQM, 2011; Irsch & Lin, 2011; Marschner et al., 2011; Vamvakas, 2011).
Etant donné que de nombreuses techniques de traitement des plaquettes pour transfusion allogénique affectent certaines fonctions des plaquettes et/ou peuvent diminuer leur récupération dans le sang (Kerkhoffs et al., 2006; Diedrich et al., 2009; Apelseth et al., 2010; van der Meer et al., 2010), l’efficacité clinique des concentrés plaquettaires pathogènes-réduits a été évaluée dans de nombreuses études cliniques (FDA/CBER, 2009; AuBuchon, 2010; Hervig et al., 2010; Cazenave, 2011; EDQM, 2011; Irsch & Lin, 2011; Marschner et al., 2011; Vamvakas, 2011).

Gevoelige virussen bij de mens zijn het humane cytomegalovirus (CMV), herpes simplex virus 1 en 2 (HSV-1 et HSV-2), de humane Herpesvirussen 6, 7 en 8 (HHV-6, HHV-7, HHV-8), het Epstein-Barr-virus (EBV), het varicella-zostervirus (VZV) en het hepatitis-B-virus. In de klinische studies werd enkel de doeltreffendheid bij patiënten met een CMV-infectie geëvalueerd.
Les virus humains sensibles comprennent le cytomégalovirus humain (CMV), les Herpesvirus simplex 1 et 2 (HSV-1 et HSV-2), les Herpesvirus humains 6, 7 et 8 (HHV-6, HHV-7, HHV-8), le virus d’Epstein-Barr (EBV), le virus varicelle-zona (VZV) et le virus de l’hépatite B. Les études cliniques se sont limitées à l'évaluation de l'efficacité chez les patients atteints d'infection à CMV.

Dit verzoek werd op 6 januari 2011 2 omgezet naar een beoordeling van de klinische doeltreffendheid van fotochemische methoden, gelet op de systematische implementatie van deze technologie op bloedplaatjesconcentraten.
Cette demande a été modifiée le 6 janvier 2011 2 en une évaluation de l’efficacité clinique des méthodes photochimiques, vu l’implémentation systématique de cette technologie pour les concentrés plaquettaires.

Bij patiënten die PCI ondergaan werd een klinische doeltreffendheid aangetoond bij de behandeling met tirofiban, met de toediening van een eerste bolus van 25 microgram/kg gedurende een periode van 3 minuten, gevolgd door een doorlopende infusie met een snelheid van 0,15 microgram/kg/min gedurende 18- 24 en tot maximaal 48 uur.
Les patients subissant une ICP ont bénéficié cliniquement du traitement par tirofiban sous la forme d’un bolus initial de 25 microgrammes/kg administré pendant une période de 3 minutes, suivi d’une perfusion continue à une vitesse de 0,15 microgrammes/kg/min pendant 18 à 24 heures et jusqu’à un maximum de 48 heures.