Traduction de «jaar acute » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Dementie bij de ziekte van Alzheimer die optreedt na het 65e jaar, doorgaans na het 75e jaar of nog later, met een langzame progressie en met geheugenzwakte als belangrijkste kenmerk. | Neventerm: | primair degeneratieve dementie van het Alzheimer-type met aanvang in het senium | seniele dementie, Alzheimer-type | ziekte van Alzheimer, type 1
Définition: Démence de la maladie d'Alzheimer survenant après l'âge de 65 ans, habituellement à la fin de la huitième décennie ou au-delà ; elle évolue de façon lentement progressive et se caractérise essentiellement par une altération de la mémoire. | Démence dégénérative primaire de type Alzheimer, à début sénile Démence sénile, de type Alzheimer (DSTA) Maladie d'Alzheimer, type 1

Omschrijving: Een stoornis waarin het kind, na een aanvankelijk normale voortgang in taalontwikkeling, zowel receptieve als expressieve taalvaardigheden verliest bij gelijkblijvende intelligentie; het begin van de stoornis gaat samen met paroxismale afwijkingen van het EEG en in de meeste gevallen ook met epileptische insulten. Doorgaans ligt het begin bij een leeftijd tussen drie en zeven jaar, waarbij de vaardigheden verloren gaan in een tijdsbestek van dagen of weken. Het chronologisch verband van het optreden van insulten en het taalverlies is wisselend, waarbij het één enkele maanden tot twee jaar aan het ander voorafgaat (of andersom). Een ontstekingsproces in de hersenen is gesuggereerd als een mogelijke oorzaak voor deze aandoening. Ongeveer tweederde van de patiënten blijft zitten met een min of meer ernstig receptief taaldefect.
Définition: Trouble dans lequel l'enfant, dont le langage s'est auparavant développé normalement, perd ses acquisitions de langage, à la fois sur le versant expressif et réceptif, tout en gardant une intelligence normale. La survenue du trouble s'accompagne d'anomalies paroxystiques à l'EEG et, dans la plupart des cas, de crises d'épilepsie. Le trouble apparaît habituellement entre trois et sept ans, avec perte du langage en quelques jours ou quelques semaines. La succession dans le temps, entre le début des crises épileptiques et la perte du langage, est assez variable, l'une des deux manifestations précédant l'autre (ou inversement) de quelques mois à deux ans. Ce trouble pourrait être dû à un processus encéphalitique inflammatoire. Dans environ deux tiers des cas, les sujets gardent un déficit plus ou moins important du langage (de type réceptif).

Omschrijving: De belangrijkste kenmerken zijn meervoudige, recidiverende en veelvuldig veranderende lichamelijke klachten die al ten minste twee jaar duren. De meeste patiënten hebben een lange en ingewikkelde geschiedenis achter de rug van contacten met zowel eerste als tweedelijns gezondheidszorg, waarin talloze onderzoekingen met negatief resultaat of vruchteloze operatieve exploraties kunnen zijn verricht. De klachten kunnen worden toegeschreven aan elk onderdeel of systeem van het lichaam. Het verloop van de stoornis is chronisch en wisselend en gaat vaak ten koste van het sociaal functioneren, omgang met anderen en het gezinsleven. Kortdurende (minder dan twee jaar) en minder opvallende klachtenpatronen dienen geklasseerd te worden onder niet-gedifferentieerde somatisatiestoornis (F45.1). | Neventerm: | meervoudige psychosomatische stoornis | syndroom van Briquet
Définition: Les principales caractéristiques sont des symptômes physiques multiples, récurrents et variables dans le temps, persistant au moins deux ans. Dans la plupart des cas, les sujets entretiennent, depuis longtemps, des relations complexes avec les services médicaux, spécialisés et non spécialisés, et ont subi de nombreuses investigations ou interventions exploratrices négatives. Les symptômes peuvent renvoyer à n'importe quel système ou partie du corps. Le trouble a une évolution chronique et fluctuante, et s'accompagne souvent d'une altération du comportement social, interpersonnel et familial. Quand le trouble est de durée plus brève (moins de deux ans) ou quand il se caractérise par des symptômes moins évidents, on doit faire un diagnostic de trouble somatoforme indifférencié (F45.1). | Syndrome de Briquet Trouble psychosomatique multiple

incidentie | voorkomen per jaar
incidence | incidence

acute otitis externa | NNO | acute otitis externa | actinisch | acute otitis externa | chemisch | acute otitis externa | contact | acute otitis externa | eczematoïd | acute otitis externa | reactief
Otite aiguë externe:SAI | actinique | chimique | de contact | eczématoïde | réactionnelle

Elke congenitale syfilitische aandoening gespecificeerd als vroeg of zich manifesterend binnen twee jaar na geboorte. | vroege congenitalesyfilis | cutaan | vroege congenitalesyfilis | mucocutaan | vroege congenitalesyfilis | visceraal | vroege congenitale syfilitische- | faryngitis | vroege congenitale syfilitische- | oculopathie | - | vroege congenitale syfilitische- | osteochondropathie | vroege congenitale syfilitische- | pneumonie | vroege congenitale syfilitische- | rinitis | vroege congenitale syfilitische- | laryngitis
Laryngite | Oculopathie | Ostéochondropathie | Pharyngite | Pneumopathie | Rhinite | syphilitique congénitale précoce | Syphilis congénitale précoce:cutanée | cutanéo-muqueuse | viscérale

dood door obstretische oorzaak meer dan 42 dagen maar minder dan een jaar na bevalling
mort par suite d'une cause obstétrique survenant plus de 42 jours mais moins d'un an après l'accouchement

dood door indirecte obstetrische oorzaak meer dan 42 dagen maar minder dan een jaar na bevalling
mort par suite d'une cause obstétrique indirecte survenant plus de 42 jours mais moins d'un an après l'accouchement

dood door directe obstetrische oorzaak meer dan 42 dagen maar minder dan een jaar na bevalling
mort par suite d'une cause obstétrique directe survenant plus de 42 jours mais moins d'un an après l'accouchement

Elke congenitale syfilitische aandoening gespecificeerd als laat of zich manifesterend vanaf tweede jaar na geboorte. | gewrichten van Clutton (M03.1) | Hutchinson- | tanden | Hutchinson- | trias | late congenitale | cardiovasculaire-syfilis (I98.0) | late congenitale | syfilitische- | artropathie (M03.1) | late congenitale | syfilitische- | osteochondropathie (M90.2) | syfilitische zadelneus
Arthropathie+ (M03.1*) | Ostéochondropathie+ (M90.2*) | syphilitique congénitale tardive | Dents de Hutchinson Maladie de Clutton+ (M03.1*) Nez en selle attribuable à la syphilis Syphilis cardio-vasculaire congénitale tardive+ (I98.0*) Triade de Hutchinson

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Volwassenen en kinderen boven de 6 jaar Acute diarree: de aanvangsdosis bedraagt 2 capsules voor volwassenen en 1 capsule voor kinderen.
Adultes et enfants de plus de 6 ans Diarrhée aiguë: la dose initiale est de 2 gélules pour les adultes et 1 gélule pour les enfants.

VOLWASSENEN EN KINDEREN OUDER DAN 8 JAAR Acute diarree : De begindosis is 2 harde capsules voor volwassenen en 1 harde capsule voor kinderen.
ADULTES ET ENFANTS PLUS DE 8 ANS Diarrhée aiguë: La dose initiale est de 2 gélules chez l’adulte et de 1 gélule chez l’enfant.

C. Apixaban Een cruciale studie (ADOPT) 57 onderzocht het effect van apixaban peroraal aan een dosis van 2 x 2,5 mg/d gedurende 30 dagen versus enoxaparine SC 40 mg/d gedurende 6 tot 14 dagen bij 6528 patiënten (gemiddelde leeftijd van 67 jaar, range van 40 tot 101 jaar) gehospitaliseerd voor tenminste 3 dagen om medische redenen (congestief hartfalen, acute ademhalingsinsufficiëntie, infectie, acute reumatische aandoening of inflammatoire darmziekte) en een risico van veneuze trombo-embolie (ouder dan 75 jaar, voorgeschiedenis van veneuze trombo-embolie, kanker, BMI ≥ 30, oestrogeentherapie) met een matig tot ernstig beperkte mobiliteit.
C. Apixaban Une étude pivot (étude ADOPT) 57 a évalué l’efficacité de l’administration d’apixaban oral 2 x 2,5 mg/jour durant 30 jours versus énoxaparine SC 40 mg/j durant 6 à 14 jours chez 6528 patients (âge moyen de 67 ans, écarts de 40 à 101 ans) hospitalisés pour au moins 3 jours pour raison médicale (insuffisance cardiaque congestive, insuffisance respiratoire aiguë, infection, pathologie rhumatologique aiguë ou pathologie intestinale inflammatoire) et à risque de thromboembolie veineuse (âge d’au moins 75 ans, antécédent de thromboembolie veineuse, cancer, IMC ≥ 30, estrogénothérapie), avec mobilité modérément ou sévèrement réduite.

Effect van een behandeling van vier jaar met finasteride op de incidentie van acute urineretentie, de noodzaak tot heelkundige ingreep, de symptoomscore en het prostaatvolume: In klinische studies bij patiënten met matige tot ernstige symptomen van goedaardige prostaathyperplasie, een hypertrofische prostaat (bewezen bij rectaal toucher) en een gering residueel urinevolume heeft finasteride de incidentie van acute urineretentie over een periode van vier jaar verlaagd van 7/100 naar 3/100.
Lors d'études cliniques sur des patients présentant des symptômes modérés à sévères associés à l'hyperplasie prostatique bénigne, une prostate hypertrophiée confirmée par toucher rectal et un faible volume d'urine résiduelle, le finastéride a permis de réduire l'incidence de rétention urinaire aiguë de 7/100 à 3/100 sur quatre ans ainsi que la nécessité d'une intervention chirurgicale (résection

Effecten van 4 jaar behandeling met finasteride op de incidentie van acute urineretentie, behoefte aan chirurgie, de symptoomscore en het prostaatvolume In klinische studies bij patiënten met matige tot ernstige symptomen van BPH, een vergrote prostaat bij digitaal rectaal onderzoek en lage residuele urinevolumes, verminderde finasteride de incidentie van acute urineretentie van 7/100 tot 3/100 gedurende 4 jaar en de behoefte aan chirurgie (TURP of prostatectomie) van 10/100 tot 5/100.
Effets de quatre années de traitement par finastéride sur l’incidence de la rétention urinaire aiguë, la nécessité d’une chirurgie, le score des symptômes et le volume de la prostate Dans les études cliniques menées chez des patients présentant des symptômes modérés à sévères d’hyperplasie prostatique bénigne, une augmentation du volume de la prostate à l’examen rectal digital et de faibles volumes urinaires résiduels, le finastéride a réduit l’incidence de la rétention urinaire aiguë de 7/100 à 3/100 sur quatre ans et la nécessité d’une intervention chirurgicale (TURP ou prostatectomie) de 10/100 à 5/100.

De effecten van vier jaar behandeling met finasteride op de incidentie van acute urineretentie, de noodzaak van chirurgie, de symptoomscore en het prostaatvolume: In klinische onderzoeken van patiënten met matige tot ernstige symptomen van BPH, een vergrote prostaat bij digitaal rectaal onderzoek en een laag residueel urinevolume, verlaagde finasteride de incidentie van acute urineretentie van 7/100 tot 3/100 over een periode van vier jaar en de noodzaak van chirurgie (TURP of prostatectomie) van 10/100 tot 5/100.
Effets d'un traitement de quatre ans par finastéride sur l’incidence des rétentions urinaires aiguës et la nécessité des interventions chirurgicales, sur le score symptomatique et sur le volume de la prostate : Dans des études cliniques portant sur des patients présentant des symptômes modérés à sévères de HBP, une augmentation de volume de la prostate au toucher rectal et un faible volume urinaire résiduel, le finastéride a fait passer l’incidence des rétentions urinaires aiguës de 7/100 à 3/100 sur quatre ans et celle des interventions chirurgicales (RTUP ou prostatectomie) de 10/100 à 5/100.

Trichominiasis urogenitalis bij de man en de vrouw Bij kinderen ≥ 12 jaar Niet-specifieke vaginitis door Gardnerella Acute amoebendysenterie bij volwassenen Bij kinderen ≥ 12 jaar Amoebenabcessen van de lever bij volwassenen Bij kinderen ≥ 12 jaar Giardiasis bij volwassenen Bij kinderen ≥ 12 jaar Anaërobe infecties
Trichomonase uro-génitale chez l'homme et la femme adultes Chez l'enfant ≥ 12 ans Vaginite non spécifique à Gardnerella Dysenterie amibienne aiguë chez l'adulte Chez l'enfant ≥ 12 ans Abcès hépatiques amibiens chez l'adulte Chez l'enfant ≥ 12 ans Giardiase chez l'adulte Chez l'enfant ≥ 12 ans

Acute leukemie / Myelodysplastisch syndroom Na 10 jaar follow-up in de TAX316-studie werd acute leukemie gerapporteerd bij 4 van de 744 TACpatiënten en bij 1 van de 736 FAC-patiënten.
Leucémie aigue / Syndrome myélodysplasique Après un suivi de 10 ans dans l’étude TAX316, une leucémie aigue a été rapportée chez 4 patientes TAC sur 744 et chez 1 patiente FAC sur 736.

A. Dabigatran Een cruciale studie (RE-COVER) 58 onderzocht het effect van dabigatran bij 2536 patiënten (gemiddelde leeftijd van 55 jaar, mediaan 55-56 jaar), met een acute trombo-embolie. Ze werden behandeld gedurende een mediane duur van 9 dagen (IQR van 8 tot 11) met een parenteraal anticoagulans (niet-gefractioneerde heparine IV of LMWH SC) en kregen vervolgens dabigatran 2 x 150 mg/d of warfarine (INR-streefwaarde 2-3) gedurende 6 maanden.
A. Dabigatran Une étude pivot (étude RE-COVER) 58 a évalué chez 2.539 patients (âge moyen de 55 ans, médiane de 55-56 ans), traités durant une médiane de 9 jours (IQR de 8 à 11) par un anticoagulant perentéral (héparine non fractionnée IV ou HBPM SC) pour une thromboembolie aiguë et recevant ensuite 2 x 150 mg de dabigatran par jour soit de la warfarine (INR cible 2-3) durant 6 mois.

C. Apixaban Op het moment van het schrijven van deze brief waren de resultaten van de AMPLIFY-studie over het effect van apixaban voor de acute behandeling van VTE nog niet gepubliceerd. Wel beschikken wij over de resultaten van een dubbelblinde RCT (AMPLIFY- EXT 62 ) met 2482 patiënten (gemiddelde leeftijd van 57 jaar, SD 15 jaar) reeds behandeld met een anticoagulans gedurende 6 tot 12 maanden (o.m. bij patiënten van de AMPLIFY-studie patiënten, 34% in totaal) en waarvoor het nut van het al dan niet verderzetten van een anticoagulatiebehandeling onzeker is.
Nous disposons cependant des résultats d’une RCT en double aveugle (AMPLIFY-EXT) 62 , incluant 2.482 patients (âge moyen de 57, ET 15 ans) déjà traités par anticoagulants durant 6 à 12 mois (dont des patients issus de l’étude AMPLIFY, 34% du total) et pour lequel l’intérêt de la poursuite d’un traitement anticoagulant est incertain, traités soit par apixaban (2,5 ou 5 mg 2x/j) soit par placebo (1 :1 :1) durant 12 mois..