Vertaling van "intention-to-treat omvatte 1095 patiënten " (Nederlands → Frans) :

De analyse van de algeheel gunstige respons volgens het principe van de Modified Intention-To-Treat (MITT) omvatte 1095 patiënten; caspofungine (33,9 %) was even effectief als liposomaal amfotericine B (33,7 %) [procentueel verschil 0,2 (95,2 % CI –5,6, 6,0)].Van een algeheel gunstige respons was sprake als aan elk van deze vijf criteria werd voldaan: (1) een geslaagde behandeling van iedere initiële schimmelinfectie (caspofungine 51,9 % [14/27]), liposomaal amfotericine B 25,9 % [7/27]), (2) geen doorbraak van schimmelinfecties tijdens toediening van het studiegeneesmiddel of binnen zeven dagen na voltooiing van de behandeling (caspofungine 94,8 % [527/556], liposomaal amfotericine B 95,5 % [515/539]), (3) een overlevingsduur van zeven dagen na voltooiing van de studietherapie (caspofungine 92,6 % [515/556], liposomaal amfotericine B 89,2 % [481/539]), (4) geen staken van het studiegeneesmiddel wegens met het middel verband houdende toxiciteit of gebrek aan werkzaamheid (caspofungine 89,7 % [499/556], liposomaal amfotericine B 85,5 % [461/539]) en (5) verdwijning van de koorts tijdens de periode van neutropenie (caspofungine 41,2 % [229/556], liposomaal amfotericine B 41,4 % [223/539]).
Il y a eu 1 095 patients inclus dans l’analyse principale d’efficacité mesurée en réponse globale favorable et réalisée en Intention de Traiter Modifiée (analyse ITTM) ; la caspofungine (33,9%) a été aussi efficace que l’amphotéricine B liposomale (33,7 %) [différence 0,2 % (IC 95,2 % - 5,6 ; 6,0)]. Une réponse globale favorable devait satisfaire chacun des 5 critères : (1) succès thérapeutique quelle que soit l’infection fongique initiale (caspofungine 51,9 % [14/27], amphotéricine B liposomale 25,9 % [7/27]), (2) absence de survenue d’infection fongique au cours du traitement ou dans les 7 jours après la fin du traitement (caspofungine 94,8 % [527/556], amphotéricine B liposomale 95,5 % [515/539]), (3) survie à 7 jours après la fin du traitement de l’étude (caspofungine 92,6 % [515/556], amphotéricine B liposomale 89,2 % [481/539]), (4) absence de sortie d’étude due à une toxicité liée à ce médicament ou à un manque d’efficacité (caspofungine 89,7 % [499/556]), amphotéricine B liposomale 85,5 % [461/539], et (5) disparition de la fièvre au cours de la période de neutropénie (caspofungine 41,2 % [229/556], amphotéricine B liposomale 41,4 % [223/539]).

De Intent to Treat populatie van deze zes studies omvatte 2942 patiënten waarvan 1490 patiënten 10 mg zanamivir b.i.d kregen via orale inhalatie.
Pour ces six études, la population avec intention de traiter totalisait 2.942 patients, dont 1.490 ont reçu 10 mg de zanamivir deux fois par jour en inhalation orale.

patiënten stopte met de gerandomiseerde behandeling na 48 weken), kan geen definitieve conclusie getrokken worden over de equivalentie van de behandelregimes na 48 weken. Hoewel een gelijkwaardig antiviraal effect werd gezien tussen abacavir en indinavir bevattende regimes in termen van deel van patiënten met niet-detecteerbare viral load (≤400 kopieën/ml; intention-to-treat analyse (ITT), 47% versus 49%; as-treated analyse (AT), 86% versus 94% voor respectievelijk abacavir en indinavir combinaties), zijn de resultaten gunstiger voor de indinavir-combinatie, voornamelijk voor patiënten met een hoge viral load (> 100.000 kopieën/ml bij aanvang van de therapie; ITT, 46% versus 55%; AT, 84% versus 93% voor respectievelijk abacavir en indinavir).
l’abacavir et celui contenant l’indinavir en terme de pourcentage de patients ayant une charge virale indétectable (≤ 400 copies/ml ; analyse en intention de traiter (ITT) : 47 % vs 49 % ; analyse type « per protocol » : 86 % vs 94 %, pour les associations contenant respectivement de l’abacavir et de l’indinavir), les résultats ont été en faveur de l’association contenant de l’indinavir, particulièrement dans le groupe de patients ayant une charge virale initiale élevée (> 100 000 copies/ml ; ITT : 46% vs 55% ; analyse type « per protocol » : 84 % vs 93 %, pour les traitements contenant respectivement de l’abacavir et de l’indinavir).

Hoewel een gelijkwaardig antiviraal effect werd gezien tussen abacavir- en indinavir-bevattende regimes in termen van patiëntenpercentages met niet-detecteerbare virale lading (≤ 400 kopieën/ml; “intention-to-treat” analyse (ITT), 47% versus 49%; “as-treated” analyse (AT), 86% versus 94% voor respectievelijk abacavir- en indinavircombinaties), waren de resultaten gunstiger voor de indinavircombinatie, voornamelijk voor patiënten met een hoge virale lading (> 100.000 kopieën/ml bij aanvang van de therapie; ITT, 46% versus 55%; AT, 84% versus 93% voor respectievelijk abacavir en indinavir).
Bien qu’un effet antiviral similaire ait été observé entre le schéma d’associations contenant l’abacavir et celui contenant l’indinavir en terme de pourcentage de patients ayant une charge virale indétectable (≤ 400 copies/ml ; analyse en intention de traiter (ITT) : 47 % vs 49 % ; analyse type « per protocol » : 86 % vs 94 %, pour les associations contenant respectivement de l’abacavir et de l’indinavir), les résultats ont été en faveur de l’association contenant de l’indinavir, particulièrement dans le groupe de patients ayant une charge virale initiale élevée (> 100 000 copies/ml ; ITT : 46 % vs 55 % ; analyse type « per protocol » : 84 % vs 93 %, pour les traitements contenant respectivement de l’abacavir et de l’indinavir).

Het aantal klinische gebeurtenissen was aanzienlijk lager bij de met Fabrazyme behandelde patiënten, vergeleken met de placebobehandelde patiënten (risicovermindering = 53% intent-to-treat populatie (p=0,0577); risicovermindering = 61% per-protocol populatie (p=0,0341)).
Le taux des événements cliniques était nettement plus bas parmi les patients traités par Fabrazyme que parmi ceux traités par placebo (réduction du risque = 53 % de la population en intention de traiter (p=0,0577) ; réduction du risque = 61 % de la population traitée perprotocole (p=0,0341).

Tabel 1: Aantal patiënten bij wie de behandeling faalde, onderdelen van de falende behandeling en aantal patiënten met een plasma HIV-RNA concentratie < 50 c/ml in week 48 (Intention-To- Treat (ITT) Analyse).
Tableau 1 : Nombre de patients ayant présenté un échec thérapeutique, détails de l’échec thérapeutique, et nombre de patients présentant une charge virale plasmatique d’ARN du VIH

Progressievrije overleving werd geanalyseerd volgens het intent-to-treat principe en patiënten werden gevolgd tot voorvallen inclusief vervolgtherapie.
La SSP a été analysée en intention de traiter et les patients ont été suivis pour les évènements en incluant les traitements ultérieurs.

Per-protocol analyse en intention-to-treat analyse: Bij een analyse per-protocol sluit men bij het analyseren alle patiënten uit die niet strikt beantwoorden aan de criteria die zijn vastgelegd in het protocol.
Analyse par protocole et analyse en intention de traiter : Dans une analyse par protocole, on exclut de l’analyse des résultats tous les patients qui ne répondent pas strictement aux critères stipulés dans le protocole.

Daarom kampt een prospectieve studie met het statistisch lot voor te behouden voor niet-getransfundeerde patiënten: het uitvallen uit de studie en ontstaan van een minstens theoretische bias of naleven van het principe van intention to treat met gecorreleerde reductie van odds ratios. ▪ De studies inzake storage lesion vormen in zekere zin een subgroep bij de algemene studies over transfusie-effecten, het valt dus te verwachten dat de statistische waarde van de resultaten niet echt zullen verschillen bij toepassing van een gelijkaardig protocol.
La décision de transfuser ou non ne pouvant être imposée par un processus d’attribution, une étude prospective sera confrontée au sort statistique à réserver aux patients non transfusés: sortie de l’étude et création d’un biais au moins théorique, ou respect du principe de l’intention to treat avec réduction corrélée des odds ratios. ▪ Les études portant sur les lésions de stockage constituent en quelque sorte un sousgroupe des études générales sur les effets de la transfusion, il est donc attendu que la valeur statistique des résultats obtenus ne soit guère éloignée à protocole comparable.

Door de intention-to-treat analyse blijven patiënten die wisselden van klasse wel gerekend bij de klasse van neuroleptica bij randomisatie, wat volgens de auteurs een mogelijke verklaring is voor het verdwijnen van het verschil op 52 weken.
Dans l’analyse en intention de traiter, les patients qui ont changé de classe ont été comptabilisés dans la classe initiale de neuroleptiques fixée lors de la randomisation. Selon les auteurs, cela pourrait expliquer la disparition de la différence à 52 semaines.