Vertaling van "in feite en rechte gemotiveerde beslissing " (Nederlands → Frans) :

De verzekeringsinstelling ontvangt bij iedere aanvraag tot vrijstelling van boeking als administratiekosten een in feite en rechte gemotiveerde beslissing van de leidend ambtenaar van de Dienst voor administratieve controle van het RIZIV, waarin duidelijk wordt vermeld waarom al dan niet een vrijstelling werd bekomen.
À chaque demande de dispense d’inscription en frais d’administration, l’organisme assureur reçoit du fonctionnaire dirigeant du Service du contrôle administratif de l’INAMI une décision motivée en fait et en droit mentionnant clairement la raison pour laquelle la dispense est accordée ou refusée.

Het feit dat de toenmalige nomenclatuurbepalingen door de evolutie van de medische wetenschap achterhaald zijn, doet geen afbreuk aan de vaststelling dat de bestreden beslissing de toen geldende bepalingen in rechte correct heeft toegepast.
Le fait que les anciennes dispositions de la nomenclature soient dépassées en raison de l’évolution de la science médicale ne change rien à la constatation que la décision contestée a appliqué correctement en droit les dispositions, applicables à l’époque.

Het RIZIV beperkt zich voortaan tot het toekennen van een identificatienummer aan de kinesitherapeuten die na een beslissing van de voornoemde commissie zijn erkend ; hieruit volgt ook dat het RIZIV in feite en in rechte onmogelijk op tuchtrechtelijk vlak individuele dossiers van kinesitherapeuten kan behandelen waarin beroepsfouten zouden zijn vastgesteld.
L’INAMI se limite désormais à octroyer, suite aux décisions d’agrément communiquées par la commission précitée, un numéro d’identification aux kinésithérapeutes agréés ; il en résulte également une impossibilité de fait et de droit d’encore traiter au niveau de l’INAMI, sur le plan disiplinaire, des dossiers individuels de kinésithérapeutes dans lesquels des fautes professionnelles auraient été constatées.

Het arrest, dat beslist dat “het geschil () betrekking had op de beslissing die de einddatum van de arbeidsongeschiktheid vaststelde op 13 maart 2006; (dat) de rechter moest bepalen of (de verweerder) op de betwiste datum van 13 maart 2006 al dan niet arbeidsongeschikt was (en dat) de eerste rechter in zijn dictum uitspraak heeft gedaan binnen de grenzen van het hem voorgelegde geschil, (in zoverre) geen van de partijen in eerste aanleg conclusie heeft genomen; (dat) geen van de partijen de eerste rechter heeft gevraagd om ook over de daaropvolgende periode uitspraak te doen”, en dat “(de eiser), na de neerlegging van het deskundigenverslag, niet gevraagd heeft om uitspraak te doen over de gehele periode van 13 maart 2006 tot 1 oktober 2007”, en daarenboven vermeldt dat “het feit dat de deskundige de arbeidsongeschiktheid niet alleen onderzocht heeft op de litigieuze datum maar ook daarna, tot aan de neerlegging van zijn verslag (.), niet tot gevolg heeft dat het geschil dat bij de rechter aanhangig wordt gemaakt, ruimer is dan dat welk de partijen hem hebben voorgelegd”, en bijgevolg beslist dat “de eerste rechter, die het deskundigenverslag goedkeurt maar tegelijkertijd concludeert dat (de verweerder) arbeidsongeschikt was vanaf 13 maart 2006, het hem voorgelegd geschil correct heeft beoordeeld, zonder dat kan worden vastgesteld dat zijn gedachtegang tegenstrijdig was”, is niet naar recht verantwoord.
Dès lors, en considérant que “l’objet de la contestation portait (..) sur la décision fixant au 13 mars 2006 la date de la fin de l’incapacité ; (qu’) il s’agissait pour le juge de déterminer l’existence ou non d’une incapacité de travail (du défendeur) à la date litigieuse du 13 mars 2006 (et que, par) son dispositif, le premier juge a strictement tranché la contestation qui lui était soumise (dans la mesure où) aucune des parties n’a conclu en première instance, (qu’) aucune des parties n’a demandé au premier juge de se prononcer également sur la période subséquente”, et qu’“après dépôt du rapport d’expertise, (le défendeur) n’a pas demandé qu’il soit statué pour toute la période du 13 mars 2006 au 1 er octobre 2007”, et en énonçant encore que “le fait que l’expert ait examiné la capacité de travail non seulement à la date litigieuse mais également ensuite, jusqu’au dépôt de son rapport (.), n’a pas pour effet de saisir le juge d’une contestation plus ample que celle qui lui est soumise par les parties”, pour décider en conséquence qu’“en déclarant entériner le rapport d’expertise tout en concluant que (le défendeur) était en incapacité de travail à partir du 13 mars 2006, le premier juge a correctement tranché la contestation qui lui était soumise, sans qu’il puisse être constaté de contradiction dans son raisonnement”, l’arrêt n’est pas légalement justifié.