Vertaling van "hof zou zich hierover moeten " (Nederlands → Frans) :

Het Hof zou zich hierover moeten uitspreken binnen de 2 jaar”.
La Cour devrait se prononcer dans les 2 ans" .

Indien hier werkelijk een beperking zou doorgevoerd worden tot een specifieke groep artsen (plastische chirurgen), dan betekent dit een diepgaande hervorming in de terugbetalingscriteria van chirurgische ingrepen, en dan zouden in elk geval de TGR en de Nationale commissie geneesheren-ziekenfondsen zich hierover moeten uitspreken.
S’il y avait vraiment une restriction au groupe spécifique des médecins (chirurgiens plastiques), cela signifierait une réforme en profondeur des critères de remboursement des interventions chirurgicales et, en tout état de cause, le CTM et la Commission nationale médico mutualiste auraient à se prononcer.

Hierover zou een reglementering moeten worden uitgevaardigd.
Une réglementation en ce sens devrait donc être promulguée.

Het Hof van Justitie van de Europese gemeenschappen (HvJEG) heeft zich dus moeten uitspreken op basis van prejudiciële vragen die waren gesteld door de Luxemburgse rechtbanken waarbij de beroepen waren ingediend.
La Cour de Justice des Communautés européennes (CJCE) a donc du se prononcer sur la base de questions préjudicielles posées par les tribunaux luxembourgeois saisis des recours.

Het Hof oordeelde wel dat de vrijheid van dienstverlening zich verzet tegen een nationale regeling die de vergoeding zou uitsluiten van de bijkomende kosten van een patiënt aan wie een voorafgaande toestemming is verleend om in een andere lidstaat een behandeling te ondergaan, terwijl ze deze kosten wel zou vergoeden als de behandeling op het nationale grondgebied had plaatsgevonden.
La Cour a estimé toutefois que la libre prestation de services s’oppose à une réglementation nationale qui exclurait le remboursement des frais accessoires d’un patient a qui une autorisation préalable a été accordée en vue de subir un traitement dans un autre État membre, alors qu’elle rembourserait bien ces frais si le traitement avait eu lieu sur le territoire national.

Voor het overige merkt het Hof op dat de door de vzw “ G. H. de Charleroi ” overwogen hypothese van een patiënt die de in artikel 2277bis beoogde verjaring zou aanvoeren na de verjaring te hebben gestuit die in artikel 174 van de ZIV-wet wordt beoogd teneinde een betaling te verkrijgen voor de uitgaven waarvan hij is vrijgesteld, zich niet kan voordoen wegens het systeem van de derdebetaler, in het kader waarvan de verjaring door een aangetekend schrijven kan worden gestuit, wat het door de ZIV gedekte deel betreft, waarbij de patiënt geen betaling of terugbetaling kan verkrijgen voor het deel dat hij persoonlijk moet dragen.
Pour le surplus, la Cour relève que l’hypothèse envisagée par l’ASBL “G. H. de Charleroi” d’un patient qui soulèverait la prescription visée par l’article 2777bis après avoir interrompu la prescription visée par l’article 174 de la loi AMI de manière à obtenir un paiement pour des dépenses dont il est déchargé ne peut se réaliser en raison du système du tiers payant, dans le cadre duquel une interruption de prescription par lettre recommandée est possible, pour ce qui concerne la part couverte par l’AMI, le patient ne pouvant obtenir le paiement ou le remboursement en ce qui concerne la part qu’il doit supporter personnellement.

Hierover zou eind april 2013 een beslissing moeten vallen.
Fin avril 2013, une décision devrait être prise sur ce sujet.

Uit de uiteenzetting van het eerste middel blijkt dat het Hof wordt verzocht zich uit te spreken over de bestaanbaarheid, met de artikelen 10 en 11 van de Grondwet, van artikel 234, 1°, a), van de Programmawet (I) van 27 december 2006, in zoverre die bepaling een verschil in behandeling zou invoeren tussen twee categorieën van farmaceutische ondernemingen die op de Belgische markt farmaceutische specialiteiten verhandelen die zijn bereid op basis van stabiele bloedderivaten: enerzijds, die waarvan de farmaceutische specialiteiten zijn vervaardigd op basis van stabiele bloedderivaten afgenomen bij niet-vergoede donoren en, anderzijds, die waarvan die specialiteiten zijn vervaardigd op basis van stabiele bloedderivaten afgenomen bij vergoede donoren.
Il ressort des développements du premier moyen que la Cour est invitée à statuer sur la compatibilité, avec les articles 10 et 11 de la Constitution, de l’article 234, 1°, a), de la loi-programme (I) du 27 décembre 2006, en ce que cette disposition introduirait une différence de traitement entre deux catégories d’entreprises pharmaceutiques qui distribuent sur le marché belge des spécialités pharmaceutiques préparées sur la base de dérivés stables du sang : d’une part, celles dont les spécialités pharmaceutiques sont fabriquées à partir de dérivés stables du sang issus de prélèvements auprès de donneurs non rémunérés et, d’autre part, celles dont ces spécialités sont fabriquées à partir de dérivés stables du sang issus de prélèvements auprès de donneurs rémunérés.

Het Hof ziet niet in om welke reden dat doel niet eveneens zou moeten worden nagestreefd voor de personen die een medisch of paramedisch beroep uitoefenen in het kader van een arbeidsovereenkomst en tegen wie een vordering tot terugbetaling op grond van artikel 164, tweede lid, wordt ingesteld.
La Cour n’aperçoit pas pour quel motif cet objectif ne devrait pas également être poursuivi à l’égard des personnes exerçant une profession médicale ou paramédicale dans le cadre d’un contrat de travail et qui font l’objet d’une demande de remboursement fondée sur l’article 164, alinéa.

In een nota onder een arrest van het Hof van Cassatie van 5 november 1975 40 schreef de heer Albert Fettweis al: “Als op een dag wordt vastgesteld dat sommige procesvoerders hun toevlucht nemen tot een rechter in hoger beroep die hen beter gezind is, zou men het beroep van de procureur-generaal die een einde tracht te maken aan een onaanvaardbare situatie voor de openbare orde en in het bijzonder voor de rechtsbedeling, moeten toestaan”.
Dans une note sous un arrêt de la Cour de Cassation du 5 novembre 1975 40 Monsieur Albert Fettweis écrivait : “Si un jour on constatait la fuite de certains plaideurs en direction d’un juge d’appel mieux disposé à leur égard, on devrait admettre le pourvoi du procureur général préoccupé de faire cesser une situation intolérable pour l’ordre public et particulièrement inadmissible en ce qui concerne l’administration de la justice”.