Vertaling van "heeft geen verschillen in respons aangetoond tussen " (Nederlands → Frans) :

Verdere gerapporteerde klinische ervaring heeft geen verschillen in respons aangetoond tussen oudere en jongere patiënten, maar een verhoogde sensitiviteit bij sommige oudere personen kan niet worden uitgesloten (zie rubriek 5.2).
D'autres expériences cliniques rapportées n'ont pas identifié de différences dans les réponses au traitement entre les sujets âgés et les patients plus jeunes, bien qu'une exacerbation de la sensibilité ne peut être exclue chez certains sujets plus âgés (voir rubrique 5.2).

De klinische ervaring heeft geen verschillen in tolerantie tussen ouderen en jongeren laten zien, maar een mogelijke hogere gevoeligheid van de ouderen kan niet volledig worden uitgesloten (zie rubriek 4.4).
L’expérience clinique n’a pas mis en évidence de différences de tolérance entre patients âgés et plus jeunes, mais une plus grande sensibilité des sujets âgés ne peut être exclue (voir rubrique 4.4).

In twee gerandomiseerde, dubbelblinde, placebogecontroleerde studies bij kinderen tussen 7 en 18 jaar met depressie in engere zin (n=259), waarin gedurende de eerste 4 weken een flexibele dosis werd gebruikt (15-45 mg mirtazapine) gevolgd door een vaste dosis (15, 30 of 45 mg mirtazapine) gedurende de volgende 4 weken, konden geen significante verschillen in het primaire eindpunt of de secundaire eindpunten worden aangetoond tussen mirtazapine en placebo.
Deux études randomisées en double aveugle contre placebo menées chez des enfants âgés entre 7 et 18 ans, atteints de trouble dépressif majeur (n=259), utilisant une dose flexible pendant les 4 premières semaines (15 à 45 mg de mirtazapine) suivie d'une dose fixe (15, 30 ou 45 mg de mirtazapine) pendant 4 semaines supplémentaires, n'ont pu mettre en évidence de différences significatives entre la mirtazapine et le placebo en ce qui concerne le critère d'évaluation principal et tous les critères d'évaluation secondaires.

Pediatrische patiënten In een gerandomiseerde , dubbelblinde, vehikelgecontroleerde studie van 6 weken (2/1) bij 96 gezonde kinderen van 3-12 jaar die geen oogsymptomen hadden, werd aangetoond dat Relestat goed werd verdragen en waren er geen significante verschillen in de veiligheidsvariabelen tussen de groepen.
Population pédiatrique Une étude d’une durée de 6 semaines, randomisée, en double aveugle, contrôlée par véhicule (2:1) impliquant 96 enfants en bonne santé, ne présentant pas de symptômes oculaires, âgés de 3-12 ans, a indiqué que Relestat était bien toléré et n’a pas révélé de différences significatives entre les groupes au sujet d’une quelconque variable de sécurité.

Reproductieonderzoeken bij dieren hebben geen verschillen aangetoond tussen insuline aspart en humane insuline met betrekking tot de vruchtbaarheid.
Les études de reproduction effectuées chez l’animal n’ont pas révélé de différences entre l’insuline asparte et l’insuline humaine sur la fécondité.

Er werd geen dosis-respons verhouding aangetoond tussen de drie doses.
On n’a pas démontré de relation dose-réponse entre les trois doses.

De lange ervaring bij de mens met hydrochloorthiazide heeft geen enkel verband aangetoond tussen het gebruik en een verhoging van de frequentie van neoplasmen.
La longue expérience acquise chez l’homme avec l’hydrochlorothiazide n’a révélé aucune association entre son utilisation et une augmentation de la fréquence des néoplasmes.

Echter, de uitgebreide humane ervaring met hydrochloorthiazide heeft geen verband aangetoond tussen het gebruik en een verhoging in neoplasmata.
Toutefois, l’expérience importante de l’utilisation de ce principe actif chez l’homme n’a pas mis en évidence une quelconque augmentation de l’incidence des néoplasies chez les patients traités.

Een meta-analyse van 51 studies van antisociaal gedrag heeft eveneens aangetoond dat 40% van de variatie tussen individuen in het voorkomen van antisociaal gedrag aan genetische factoren toegeschreven kan worden en dat 60% van die variatie door verschillen in de leefomgeving verklaard kan worden.
Une méta-analyse de 51 études de comportement antisocial a aussi montré qu’environ 40% de la variation interindividuelle dans la survenance d’un comportement antisocial pouvaient être attribués à des facteurs génétiques et 60% à des différences dans l’environnement de vie.