Vertaling van "gecoördineerde vgvu-wet zoals " (Nederlands → Frans) :

Ten tweede moeten luidens artikel 174, eerste lid, 10°, van de gecoördineerde VGVU-Wet, zoals van toepassing op de feiten voor de verwijzende rechter, de vaststellingen van onregelmatige verstrekkingen die door het Comité van de Dienst voor geneeskundige controle worden verwezen naar de Beperkte kamers, op straffe van nietigheid zijn gedaan binnen een maximumtermijn van twee jaar te rekenen vanaf de datum waarop de verzekeringsinstellingen de documenten in verband met de litigieuze feiten hebben ontvangen.
Ensuite, en vertu de l’article 174, alinéa 1 er , 10°, de la loi ASSI coordonnée, telle qu’elle s’applique aux faits portés devant le juge a quo, les constatations de prestations irrégulières qui sont déférées par le Comité du Service du contrôle médical aux Chambres restreintes doivent, à peine de nullité, avoir été faites dans un délai maximum de deux ans à compter de la date à laquelle les organismes assureurs ont reçu les documents relatifs aux faits litigieux.

Beroep tot vernietiging van de wet van 22 juni 2004 tot wijziging van artikel 140 van de gecoördineerde VGVU-wet en beroep tot vernietiging van artikel 21 van de wet van 27 december 2004 houdende diverse bepalingen (wijziging van artikel 140 van de gecoördineerde VGVU-wet)
Recours en annulation de la loi du 22 juin 2004 modifiant l’article 140 de la loi ASSI coordonnée et recours en annulation de l’article 21 de la loi du 27 décembre 2004 portant des dispositions diverses (modification de l’art. 140 de la loi ASSI coordonnée)

Schendt artikel 156 van de gecoördineerde VGVU-wet artikelen 10 en 11 van de gecoördineerde Grondwet, in samenhang gelezen met artikel 144 van de gecoördineerde Grondwet, door de beslechting omtrent de geschillen met betrekking tot gebeurlijke inbreuken op de VGVU-reglementering (en de daarop toe te passen sancties) toe te vertrouwen aan administratieve rechtscolleges?
L’article 156 de la loi ASSI coordonnée viole-t-il les articles 10 et 11 de la Constitution coordonnée, lus en combinaison avec l’article 144 de la Constitution coordonnée, en confiant le règlement des litiges relatifs aux infractions éventuelles à la réglementation ASSI (et les sanctions y relatives) à des juridictions administratives ?

Schendt de gecoördineerde VGVU-wet artikelen 10 en 11 van de gecoördineerde Grondwet, in samenhang gelezen met zijn artikel 144, door de beslechting omtrent geschillen met betrekking tot het voorschrijven van onnodig dure of overbodige verstrekkingen, en de erop toe te passen sancties, toe te vertrouwen aan een administratief rechtscollege (deze geschillen worden aldus onttrokken aan de bescherming van de rechterlijke macht)?
La loi ASSI coordonnée viole-t-elle les articles 10 et 11 de la Constitution coordonnée, lus en combinaison avec son article 144, en confiant le règlement de contestations portant sur la prescription de prestations inutilement onéreuses ou superflues, ainsi que les sanctions y afférentes, à une juridiction administrative (ces contestations échappant ainsi à la protection du pouvoir judiciaire) ?

Artikelen 73 en 157 van de gecoördineerde VGVU-wet - Terugvordering van onnodig dure of overbodige prestaties - Verjaringstermijn - Termijn van gemeen recht - Artikel 2262bis van het Burgerlijk Wetboek - Verschillende termijn van strafbare feiten (art. 170 en 171 van de gecoördineerde VGVUwet)
Articles 73 et 157 de la loi ASSI coordonnée – Récupération des prestations inutilement onéreuses ou superflues – Délai de prescription – Délai de droit commun – Article 2262bis du Code civil – Délai différent des infractions pénales (art. 170 et 171 de la loi ASSI coordonnée) – Absence de discrimination

De eerste prejudiciële vraag verwijt artikel 97 van de wet van 9 augustus 1963 (art.164 van de gecoördineerde VGVU-wet) dat de zorgverlener hier een door de administratie of door de rechter aanpasbare straf wordt ontzegd (beginsel van “de personalisering van straffen”).
La première question préjudicielle fait grief à l’article 97 de la loi du 9 août 1963 (art. 164 de la loi ASSI coordonnée) de priver le dispensateur de soins d’une sanction modulable par l’administration ou par le juge (principe de “la personnalisation des peines”).

Artikel 90bis van de wet van 9 augustus 1963 (art. 157, al. 2 van de gecoördineerde VGVU-wet) - Verbod de derdebetaler toe te passen - Onnodig dure of overbodige verstrekkingen - Bijzondere sanctie - De Controlecommissies en Commissies van beroep - Administratieve rechtscolleges - Aard van het geschil - Politieke rechten - Medewerking aan een openbare dienst
Article 90bis de la loi du 9 août 1963 (art. 157, al. 2 de la loi ASSI coordonnée) – Interdiction d’appliquer le tiers payant – Prestations inutilement onéreuses ou superflues – Sanction particulière – Commissions de contrôle et Commissions d’appel – Juridictions administratives – Nature du litige – Droits politiques – Collaboration à un service public

Artikel 37 van de wet betreffende de verplichte verzekering voor Geneeskundige Verzorging en Uitkeringen gecoördineerd op 14 juli 1994 (GVU-wet van 14 juli 1994) legde het remgeldpercentage voor de algemene bevolking vast op 25%, zoals voorzien in de wet van 1963, en voor de rechthebbenden op de verhoogde tegemoetkoming op 10% voor de raadplegingen en huisbezoeken van huisartsen en 15% voor de raadplegingen van specialisten, zoals vastgelegd in het KB van 23 maart 1982.
L’article 37 de la loi relative à l'assurance obligatoire soins de santé et indemnités coordonnée le 14 juillet 1994 (loi SSI du 14 juillet 1994) a fixé le pourcentage du ticket modérateur pour la population générale à 25%, comme stipulé dans la loi de 1963, et pour les bénéficiaires de l’intervention majorée à 10% pour les consultations et visites à domicile des médecins généralistes et à 15% pour les consultations des spécialistes, comme stipulé dans l’AR du 23 mars 1982.

De wet betreffende de ziekenhuizen en andere verzorgingsinrichtingen, gecoördineerd op 10 juli 2008, en het koninklijk besluit van 15 december 1987 houdende uitvoering van de artikels 13 tot en met 17 van de wet op de ziekenhuizen, zoals gecoördineerd door het koninklijk besluit van 7 augustus 1987 [1], bepalen de rol en de taken van de hoofdarts.
La loi relative aux hôpitaux et à d'autres établissements de soins, coordonnée le 10 juillet 2008, et l'arrêté royal du 15 décembre 1987 portant exécution des articles 13 à 17 inclus de la loi sur les hôpitaux, coordonnée par l'arrêté royal du 7 août 1987 [1] , définissent le rôle et les missions du médecin-chef.

Zoals de vragende artsen vermelden, kunnen de wettelijke grondslagen die deze mogelijkheden regelen gevonden worden in tal van wetten, onder meer de wetten betreffende de ziekenfondsen, het handvest van de sociaal verzekerde, de wet betreffende de bescherming van de persoonlijke levenssfeer ten opzichte van de verwerking van persoonsgegevens, de wet betreffende de Kruispuntbank van de sociale zekerheid (Koninklijk besluit van 20 juli 1967 nr. 35 houdende het statuut en het barema van de adviserend geneesheren die tot taak hebben bij de verzekeringsinstellingen in te staan voor de geneeskundige controle op de primaire arbeidsongeschiktheid en op de gezondheidszorgverstrekkingen overeenkomstig de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, gecoördineerd op 14 juli 1994), dat onder andere betrekking heeft op de opdracht van de adviserend arts en zijn deontologische verplichtingen. Hieraan dienen nog de bepalingen toegevoegd te worden van de Code van geneeskundige plichtenleer, in het bijzonder die van hoofdstuk IV.
Ainsi que les demandeurs le mentionnent, les bases légales qui régissent ces éventualités peuvent être trouvées dans un éventail de lois à savoir celles relatives aux mutualités, à la charte de l'assuré social, à la protection de la vie privée à l'égard de données à caractère personnel, à la Banque carrefour de la sécurité sociale, l'arrêté royal n° 35 du 20 juillet 1967 portant le statut et le barème des médecins-conseil chargés d’assurer auprès des organismes assureur le contrôle médical de l’incapacité primaire et des prestations de santé en vertu de la loi relative à l’assurance obligatoire soins de santé et indemnités, coordonnée le 14 juillet 1994 portant entre autres choses sur la mission du médecin conseil et ses obligations déontologiques, auxquels il faut ajouter le prescrit du Code de déontologie médicale notamment celui de son chapitre IV.