Vertaling van "eiproducten " (Nederlands → Frans) :

Grondstof ‘Eieren en eiproducten’ In verband met de chemische gevaren verbonden aan eieren en eiproducten (Punt 7.3.1.10) merkt het Wetenschappelijk Comité op dat in het kader van de weerhouden chemische gevaren voor eiproducten het gehalte aan betahydroxyboterzuur moet worden toegevoegd naast het gehalte aan melkzuur en barnsteenzuur.
Matière première ‘Œufs et ovoproduits’ Concernant les dangers chimiques liés aux œufs et ovoproduits (Point 7.3.1.10.), le Comité scientifique fait remarquer qu’il faudrait ajouter la teneur en acide Beta-hydroxy-butyrique à côté des acides lactiques et succiniques au niveau du cadre relatif aux dangers chimiques retenus pour les ovoproduits.

3.2 Verordening (EG) nr. 853/2004 ________________________________________________ 15 3.2.1 Aanbrengen van een identificatiemerk _____________________________________ 15 3.2.2 Etikettering en het aanbrengen van een identificatiemerk ______________________ 17 3.2.3 Grondstoffen voor de bereiding van eiproducten _____________________________ 17 3.2.4 Bijzondere hygiënevoorschriften voor de bereiding van eiproducten _____________ 17 3.2.5 Analytische eisen ______________________________________________________ 19
3.2. Règlement (CE) n° 853/2004 _________________________________________________ 16 3.2.1. Application d’une marque d’identification __________________________________ 16 3.2.2.

1. Naast de in bijlage II, sectie I, vastgestelde algemene voorschriften inzake identificatiemerken moeten partijen eiproducten die niet voor de kleinhandel zijn bestemd, maar als ingrediënt voor de bereiding van een ander product worden gebruikt, voorzien zijn van een etiket waarop is aangegeven bij welke temperatuur de eiproducten moeten worden bewaard en hoe lang ze bij die temperatuur houdbaar zijn.
1. Hormis les exigences générales applicables au marquage d’identification prévues à l’annexe II, section I, les lots d’ovoproduits qui ne sont pas destinés au détail, mais à être utilisés comme ingrédient dans la fabrication d’un autre produit, doivent porter une étiquette comportant l’indication de la température à laquelle les ovoproduits doivent être maintenus et la période durant laquelle leur conservation peut être ainsi assurée.

1. Naast de in 3.2.1 vastgestelde algemene voorschriften inzake identificatiemerken moeten partijen eiproducten die niet voor de kleinhandel zijn bestemd, maar als ingrediënt voor de bereiding van een ander product worden gebruikt, voorzien zijn van een etiket waarop is aangegeven bij welke temperatuur de eiproducten moeten worden bewaard en hoe lang ze bij die temperatuur houdbaar zijn.
1. Hormis les exigences générales applicables au marquage d'identification prévues à 3.2.1, les lots d'ovoproduits qui ne sont pas destinés au détail, mais à être utilisés comme ingrédient dans la fabrication d'un autre produit, doivent porter une étiquette comportant l'indication de la température à laquelle les ovoproduits doivent être maintenus et la période durant laquelle leur conservation peut être ainsi assurée.

3.2 Verordening (EG) nr. 853/2004 ________________________________________________ 14 3.2.1 Aanbrengen van een identificatiemerk _____________________________________ 14 3.2.2 Etikettering en het aanbrengen van een identificatiemerk ______________________ 16 3.2.3 Grondstoffen voor de bereiding van eiproducten _____________________________ 16 3.2.4 Bijzondere hygiënevoorschriften voor de bereiding van eiproducten _____________ 17 3.2.5 Analytische eisen ______________________________________________________ 18
3.2. Règlement (CE) n° 853/2004 _________________________________________________ 16 3.2.1. Application d’une marque d’identification __________________________________ 16 3.2.2.

De maximum toegelaten hoeveelheid resten van schaal- en vliesdelen in eiproducten bedraagt 100 mg/kg en dit in overeenkomstig met het “koninklijk besluit van 31 december 1992 betreffende de bereiding en het in de handel brengen van eiproducten” en met de “verordening (EG) nr. 853/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004 houdende vaststelling van specifieke hygiënevoorschriften voor levensmiddelen van dierlijke oorsprong”.
La quantité maximale autorisée de résidus de coquilles et de membranes d’œufs dans les ovoproduits est de 100 mg/kg et ce, conformément à l’« arrêté royal du 31 décembre 1992 relatif à la production et à la mise dans le commerce des ovoproduits » et au « règlement (CE) n° 853/2004 du Parlement européen et du Conseil du 29 avril 2004 fixant des règles spécifiques d’hygiène applicables aux denrées alimentaires d’origine animale ».

De huidige toegepaste analysemethode voor de bepaling van resten schaal- en vliesdelen in eiproducten is deze voorgesteld in de internationale norm EEG/UNO nr. 63 die bepaalde eiproducten bestemd voor de voedingsindustrie betreft.
La méthode d’analyse actuellement utilisée pour la détermination des résidus de coquilles et de membranes dans les ovoproduits est celle proposée dans la norme internationale CEE/ONU n°63 qui concerne certains produits d’œufs de poule destinés à l’industrie alimentaire.

Soms worden additieven toegelaten op ingrediënten van voedingsmiddelen (bvb. vloeibare eiproducten): het is in dergelijke gevallen niet altijd evident om de exacte hoeveelheid van deze ingrediënten (die bij bepaalde industriële bereidingen gebruikt worden) in het totale geconsumeerde voedingsmiddel in te schatten.
Des additifs sont parfois autorisés dans des ingrédients de denrées alimentaires (p. ex. Les produits d’œufs liquides): dans ces cas-là, il n’est pas toujours évident d’estimer la quantité de ces ingrédients (utilisés dans certaines préparations industrielles) dans la totalité de la denrée alimentaire consommée.