Traduction de «duidelijke ziekte » (Néerlandais → Français) :

TERMINOLOGIE

Omschrijving: Een chronisch stadium in de ontwikkeling van een schizofrene ziekte waarin er een duidelijke progressie is geweest van een vroeg stadium naar een later stadium, getypeerd door 'negatieve', zij het niet noodzakelijkerwijs onomkeerbare, symptomen en stoornissen op lange termijn, nl. psychomotore traagheid; hypoactiviteit; afvlakking van affect; passiviteit en gebrek aan initiatief; armoede van omvang of inhoud van spraak; armelijke non-verbale communicatie door mimiek, oogcontact, stemmodulatie en houding; povere zelfzorg en sociaal optreden. | Neventerm: | chronische ongedifferentieerde schizofrenie | restzustand (schizofrene) | schizofrene resttoestand
Définition: Stade chronique de l'évolution d'une maladie schizophrénique, avec une progression nette à partir du début jusqu'à un stade tardif caractérisé par des symptômes négatifs durables, mais pas obligatoirement irréversibles, par exemple ralentissement psychomoteur, hypoactivité, émoussement affectif, passivité et manque d'initiative, pauvreté de la quantité et du contenu du discours, peu de communication non verbale (expression faciale, contact oculaire, modulation de la voix et gestes), manque de soins apportés à sa personne et performances sociales médiocres. | Etat résiduel schizophrénique Restzustand (schizophrénique) Schizophrénie chronique indifférenciée

Omschrijving: De belangrijkste klacht betreft hardnekkige, ernstige en kwellende pijn, die niet geheel verklaard kan worden door een fysiologisch proces of een lichamelijke ziekte en die optreedt in samenhang met emotionele conflicten of psychosociale problemen die de conclusie toelaten dat deze de belangrijkste oorzakelijke factoren zijn. Het gevolg is doorgaans een duidelijke toeneming van steun en aandacht, persoonlijk of medisch. Klasseer hier niet de pijn van verondersteld psychogene origine die optreedt in het verloop van depressieve stoornissen of schizofrenie. | Neventerm: | psychalgie | psychogene hoofdpijn | psychogene rugpijn | somatoforme pijnstoornis
Définition: La plainte essentielle concerne une douleur persistante, intense, s'accompagnant d'un sentiment de détresse, non expliquée entièrement par un processus physiologique ou un trouble physique et survenant dans un contexte de conflits émotionnels et de problèmes psycho-sociaux suffisamment importants pour constituer la cause essentielle du trouble selon le clinicien. Le trouble assure habituellement au patient une aide et une sollicitude accrues de la part de son entourage et des médecins. Une douleur considérée comme psychogène mais survenant au cours d'un trouble dépressif ou d'une schizophrénie ne doit pas être classée ici. | Céphalées | Dorsalgie | psychogène(s) | Douleur somatoforme Psychalgie

Omschrijving: stoornissen die voldoen aan enkele kenmerken van anorexia nervosa, maar waarvan het algehele klinische beeld die diagnose niet rechtvaardigt. Eén van de kernsymptomen, zoals duidelijke angst om dik te zijn of amenorroe, kan bijvoorbeeld afwezig zijn bij een duidelijk gewichtsverlies en gewichtsreducerend gedrag. Deze diagnose dient niet gesteld te worden bij aanwezigheid van lichamelijke ziekten waarvan bekend is dat ze gewichtsverlies geven.
Définition: Troubles qui comportent certaines caractéristiques de l'anorexie mentale, mais dont le tableau clinique global ne justifie pas ce diagnostic. Exemple: l'un des symptômes-clés, telle une aménorrhée ou une peur importante de grossir, peut manquer alors qu'il existe une perte de poids nette et un comportement visant à réduire le poids. On ne doit pas faire ce diagnostic quand un trouble somatique connu pour entraîner une perte de poids est associé.

Omschrijving: De schizofrene stoornissen worden in het algemeen gekarakteriseerd door fundamentele en kenmerkende verstoringen van denken en waarneming en door een inadequaat of vlak affect. Helder bewustzijn en intellectueel vermogen zijn doorgaans behouden, zij het dat bepaalde cognitieve tekortkomingen zich in de loop des tijds kunnen ontwikkelen. De belangrijkste psychopathologische verschijnselen omvatten 'Gedankenlautwerden'; gedachteninbrenging of -onttrekking; gedachtenuitzending; waanwaarneming en wanen omtrent het onder controle van derden staan; macht of passiviteit; gehallucineerde stemmen die de patiënt bekritiseren of over deze praten in de derde persoon; denkstoornissen en negatieve symptomen. | Het beloop van schizofrene stoornissen kan ononderbroken zijn, episodisch met toenemend of stabiel functieverlies of er kunnen een of meer episoden zijn met volledige of gedeeltelijke remissie. De diagnose van schizofrenie dient niet gesteld te worden in de aanwezigheid van uitgebreide depressieve of manische symptomen, tenzij het duidelijk is dat schizofrene symptomen aan de affectieve stoornis voorafgingen. Ook dient schizofrenie niet gediagnosticeerd te worden in de aanwezigheid van een duidelijke hersenaandoening of tijdens toestanden van intoxicatie met drugs of van onthouding van drugs. Gelijkvormige stoornissen die ontstaan in de aanwezigheid van epilepsie of een andere hersenaandoening dienen geklasseerd te worden onder F06.2 en die welke teweeg-gebracht worden door psychoactieve middelen onder F10-F19 met gemeenschappelijk vierde-teken .5.
Définition: Les troubles schizophréniques se caractérisent habituellement par des distorsions fondamentales et caractéristiques de la pensée et de la perception, ainsi que par des affects inappropriés ou émoussés. La clarté de l'état de conscience et les capacités intellectuelles sont habituellement préservées, bien que certains déficits des fonctions cognitives puissent apparaître au cours de l'évolution. Les phénomènes psychopathologiques les plus importants sont: l'écho de la pensée, les pensées imposées et le vol de la pensée, la divulgation de la pensée, la perception délirante, les idées délirantes de contrôle, d'influence ou de passivité, les hallucinations dans lesquelles des voix parlent ou discutent du sujet à la troisième personne, les troubles du cours de la pensée et les symptômes négatifs. L'évolution des troubles schizophréniques peut être continue, épisodique avec survenue d'un déficit progressif ou stable, ou bien elle peut comporter un ou plusieurs épisodes suivis d'une rémission complète ou incomplète. On ne doit pas faire un diagnostic de schizophrénie quand le tableau clinique comporte des symptômes dépressifs ou maniaques importants, à moins d'être certain que les symptômes schizophréniques précédaient les troubles affectifs. Par ailleurs, on ne doit pas porter un diagnostic de schizophrénie quand il existe une atteinte cérébrale manifeste ou une intoxication par une drogue ou un sevrage à une drogue. Des troubles semblables apparaissant au cours d'une épilepsie ou d'une autre affection cérébrale, sont à coder en F06.2, ceux induits par des substances psycho-actives étant à classer en F10-F19 avec le quatrième chiffre .5.

cardiale glycogenose | leverfosforylasedeficiëntie | ziekte van | Andersen | ziekte van | Cori | ziekte van | Forbes | ziekte van | Hers | ziekte van | McArdle | ziekte van | Pompe | ziekte van | Tarui | ziekte van | Gierke
Déficit en phosphorylase hépatique Glycogénose cardiaque Maladie de:Andersen | Cori | Forbes | Hers | McArdle | Pompe | Tauri | von Gierke

ziekte van | Batten | ziekte van | Bielschowsky-Jansky | ziekte van | Kufs | ziekte van | Spielmeyer-Vogt
Maladie de:Batten | Bielschowsky-Jansky | Kufs | Spielmeyer-Vogt

Amerikaanse trypanosomiasis NNO | trypanosomiasis NNO, in gebieden waar ziekte van Chagas voorkomt | ziekte van Chagas (chronisch) (met) | NNO | ziekte van Chagas (chronisch) (met) | cardiovasculaire aandoening NEC (I98.1) | ziekte van Chagas (chronisch) (met) | myocarditis (I41.2)
Maladie de Chagas (chronique) (avec):SAI | atteinte cardio-vasculaire NCA+ (I98.1*) | myocardite+ (I41.2*) | Trypanosomiase:SAI, en des lieux où la maladie de Chagas est répandue | américaine SAI

metachromatische leukodystrofie | sulfatasedeficiëntie | syndroom van Farber | ziekte van | Fabry(-Anderson) | ziekte van | Gaucher | ziekte van | Krabbe | ziekte van | Niemann-Pick
Déficit en sulfatase Leucodystrophie métachromatique Maladie de:Fabry(-Anderson) | Gaucher | Krabbe | Niemann-Pick | Syndrome de Farber

abnormaal hemoglobine NNO | congenitale Heinz-lichaampjesanemie | Hb-C-ziekte | Hb-D-ziekte | Hb-E-ziekte | hemoglobinopathie NNO | hemolytische ziekte door onstabiele hemoglobine
Anémie congénitale à corps de Heinz Hémoglobine anormale SAI Hémoglobinopathie SAI Maladie à | Hb-C | Hb-D | Hb-E | Maladie hémolytique à hémoglobine instable

HbSC-ziekte | HbSD-ziekte | HbSE-ziekte | sikkelcelthalassemieziekte
Maladie à | Hb-SC | Hb-SD | Hb-SE

TRADUCTIONS EN CONTEXTE

Voor de behandeling van reumatoïde artritis moet LEDERTREXATE voorbehouden worden aan patiënten met ernstige, actieve, klassieke of duidelijke ziekte, die onvoldoende gereageerd hebben op of intolerant zijn voor de conventionele behandelingen.
En ce qui concerne le traitement de la polyarthrite rhumatoïde, LEDERTREXATE doit être réservé aux patients présentant une affection classique ou manifeste, grave et évolutive, qui ont insuffisamment répondu aux traitements conventionnels ou qui ne supportent pas ces traitements.

onderzoek en/of biopsie. Voor de behandeling van reumatoïde artritis moet Emthexate voorbehouden worden aan patiënten met ernstige, actieve, klassieke of duidelijke ziekte, die niet voldoende reageren op of intolerant zijn voor de conventionele behandelingen.
présentant une affection sévère, active, classique ou manifeste, qui ont insuffisamment répondu aux traitements conventionnels ou qui ne supportent pas ces traitements.

Het is duidelijk dat deze problematiek zeer delicaat ligt, niet in het minst wegens redenen van beroepsgeheim of privacy: wat moet/kan de betrokken arts ter staving van die motivatie “ziekte en/of gezondheidsredenen” voorleggen aan de huisartsenkring, wat en door wie zijn post hoc de controlemogelijkheden, o.a. in het kader van de bevoegdheden van de provinciale geneeskundige commissie en van de provinciale raad van de Orde ?
Il est clair que cette problématique est très délicate, et non le moins pour des raisons de secret professionnel ou de vie privée : que doit/peut présenter le médecin concerné au cercle de médecins généralistes comme preuve de cette motivation « maladie et/ou raisons médicales » et quelles sont les possibilités de contrôle a posteriori, qui peut faire ce contrôle, entre autres dans le cadre des compétences de la CMP et du Conseil provincial ?

In artikel 58 van de Code van Plichtenleer betreffende de wettelijke uitzonderingen op het beroepsgeheim werd deze situatie duidelijk geschetst onder letter b), waar de volgende uitzondering werd voorzien: «Het verstrekken van inlichtingen of medische gegevens over de verzekerde, aan de geneesheren adviseurs van verzekeringsinstellingen tegen ziekte en invaliditeit en binnen de perken van de medisch sociale raadplegingen.
L'article 58 du Code de déontologie, relatif aux exceptions légales au secret professionnel, exprime parfaitement cette situation en prévoyant sous la lettre b) I'exception suivante: «La communication aux médecins conseils des organismes assureurs en matière d'assurance maladie invalidité et dans les limites de la consultation médico sociale, de données ou de renseignements médicaux relatifs à l'assuré.

Men kan natuurlijk moeilijk van een epidemie spreken, maar deze evolutie van chronische ziektes in het algemeen en van deze ziektes in het bijzonder heeft duidelijk een directe weerslag op de arbeidsmarkt en dus op het aantal invaliden.
Il est évidemment difficile de parler d’épidémie mais l’évolution des maladies chroniques en général et de ces maladies en particulier a des effets directs sur le marché de l’emploi et donc sur le nombre d’invalides.

Een reductie van het risico op objectieve progressie van de ziekte werd bij de meeste groepen patiënten waargenomen, maar deze was het meest duidelijk voor patiënten met het hoogste risico op progressie van de ziekte.
Une réduction du risque de progression de la maladie objective a été observée dans la plupart des groupes de patients mais elle était plus prononcée chez les patients à haut risque de progression de la maladie.

Er was bij 48/51 patiënten (94%) geen bewijs van een recidief van kanker, 1 patiënt had mogelijk wel een recidief (hoewel het niet duidelijk was of deze patiënt echt een recidief had of een persistente tumor van de regionale ziekte die bij aanvang van het oorspronkelijke onderzoek werd waargenomen) en 2 patiënten konden niet worden beoordeeld.
Au total, 48/51 patients (94%) n’ont montré aucun signe de récidive du cancer, un patient a montré une récidive possible (bien qu’il n’ait pas été possible de déterminer de façon sûre s’il

Sommige hypertensieve patiënten zonder duidelijke voorafbestaande renale vasculaire ziekte vertoonden verhogingen van het bloedureum en de serumcreatinine, gewoonlijk van minieme en voorbijgaande aard, vooral wanneer Lisinopril tegelijkertijd met een diureticum werd gegeven.
Certains patients hypertendus sans affection vasculaire rénale préexistante évidente ont présenté une augmentation habituellement peu importante et transitoire de l'urée sanguine et de la créatinine sérique, notamment lorsque le lisinopril était administré de manière concomitante avec un diurétique.

Het voorkomen van cytopenieën was echter ook duidelijk afhankelijk van het stadium van de ziekte.
Cependant, la survenue des cytopénies s'est montrée clairement dépendante de la phase de la maladie.

Echter, het vóórkomen van cytopenie was ook duidelijk afhankelijk van het stadium van de ziekte, de frequentie van graad 3 of 4 neutropenie (ANC < 1,0 x 10 9 /l) en trombocytopenie (bloedplaatjes aantal < 50 x 10 9 /l) was tussen 4 en 6 keer hoger in de blastaire crisis en acceleratiefase (59–64% en 44–63% voor respectievelijk neutropenie en trombocytopenie) in vergelijking met nieuw gediagnosticeerde chronische fase van CML (16,7% neutropenie en 8,9% trombocytopenie).
Cependant, la survenue des cytopénies dépendait aussi nettement du stade de la maladie : la fréquence des neutropénies et des thrombopénies de grade 3 ou 4 (PN < 1,0 x 10 9 /l ; taux de plaquettes < 50 x 10 9 /l) étant 4 à 6 fois plus élevée dans les LMC en crise blastique ou en phase accélérée (respectivement 59–64% pour les neutropénies et 44–63% pour les thrombopénies) que dans les LMC en phase chronique nouvellement diagnostiquées (16,7% de neutropénie et 8,9% de thrombopénie).