Traduction de «doses kan men de volgende effecten vaststellen » (Néerlandais → Français) :

Bij inname van te hoge doses kan men de volgende effecten vaststellen : verminderde eetlust, misselijkheid, braken, hoofdpijn, verstopping; later : zwakte, gewichtsverlies, gevoelsstoornissen, koorts met dorst, verhoogde urineproductie, uitdroging, gebrek aan energie, stopzetting van de groei,
notice Lors d'absorption de trop fortes doses, on peut observer les effets suivants : perte d'appétit, nausées, vomissements, maux de tête, constipation ; plus tardivement : faiblesse, perte de poids, troubles des sens, fièvre accompagnée de soif, augmentation de la quantité des urines, déshydratation, manque d'énergie, arrêt de la croissance, infections des voies urinaires. A la longue, on peut observer des dépôts calcaires anormaux dans l'organisme, notamment des pierres aux reins.

Als u start met de inname van Rivotril, kunt u de volgende effecten vaststellen:
Lorsque vous commencez à prendre Rivotril, vous pouvez remarquer les effets suivants:

Als u start met de inname van Lexotan, kunt u de volgende effecten vaststellen:
Lorsque vous commencez à prendre Lexotan, vous pouvez remarquer les effets suivants:

In ernstige gevallen kan men de volgende verschijnselen vaststellen: derealisatie, depersonalisatie, hyperacusis, tinteling en verdoving in de extremiteiten, overgevoeligheid voor licht, lawaai of lichamelijk contact, hallucinaties of epilepsie-aanvallen.
Dans les cas graves, on peut constater: déréalisation, dépersonnalisation, hyperacousie, extrémités engourdies et picotements, hypersensibilité à la lumière, au bruit ou au contact physique, hallucinations ou crises épileptiques.

Algemene aandoeningen en toedieningsplaatsstoornissen Vooral bij het begin van de therapie kan men volgende ongewenste effecten vaststellen: hoofdpijn, warmtegevoel, roodheid in het gelaat, perifeer oedeem en duizeligheid.
Troubles généraux et anomalies au site d’administration En particulier au début du traitement, les effets indésirables suivants peuvent être constatés : maux de tête, bouffées de chaleur, rougeur du visage, œdème périphérique et vertiges.

Algemene aandoeningen en toedieningsplaatsstoornissen Vooral bij het begin van de behandeling kan men volgende ongewenste effecten vaststellen: hoofdpijn, warmtegevoel, roodheid in het gelaat, vochtophoping in de enkels en duizeligheid.
Troubles généraux et anomalies au site d’administration En particulier au début du traitement, les effets indésirables suivants peuvent être constatés: maux de tête, bouffées de chaleur, rougeur du visage, accumulation de liquide au niveau des chevilles et vertiges.

De veiligheidsmarges met betrekking tot de renale effecten waren klein in de parenterale langetermijn-dierstudies met meervoudige dosis, maar de cumulatieve " no adverse event levels" (NOAELs) in de studies met eenmalige dosis (1,6 mg/kg) en studies met meervoudige dosis tot één maand (0,06-0,6 mg/kg/dag) toonden geen renaal effect aan bij doses equivalent aan of hoger dan de hoogst bedoelde therapeutische dosis bij de mens. Herhaalde toediening op langere termijn bij doses die overeenkomen met de hoogst bedoelde therapeutische dosis van zoledroninezuur bij de mens, veroorzaakten toxicologische effecten in andere organen met inbegrip van het maagdarmkanaal, de lever, de milt en de longen, en op plaatsen van de intraveneuze injectie.
Les marges de sécurité relatives aux effets rénaux étaient étroites dans les études animales d’administration répétée par voie parentérale et à long terme, mais les taux cumulés sans effets indésirables observés (NOAEL) à dose unique (1,6 mg/kg) et à doses répétées jusqu’à un mois (0,06-0,6 mg/kg/j) n’ont pas montré d’effets rénaux à des doses équivalentes ou excédant la plus forte dose thérapeutique envisagée chez l’homme.

Sinds de publicatie van het document in 1991 kan men het volgende vaststellen:
Depuis la parution du document de 1991, on peut constater :

Gegevens van een zes maanden durend onderzoek met honden naar dagelijkse intraveneuze injecties tot 0,5 mg/kg (10 mg/m²) MEPACT geeft een 8 tot 19 keer zo grote veiligheidsmarge voor manifeste toxiciteit van cumulatieve blootstelling voor de voorziene klinische dosis bij de mens. Belangrijke toxische effecten gerelateerd aan deze hoge dagelijkse cumulatieve doses van MEPACT waren voornamelijk versterkte farmacologische effecten: pyrexie, tekenen van duidelijke inflammatoire respons die zich manifesteerde als synovitis, bronchopneumonie, pericarditis en inflammatoire necrose van lever en beenmerg.
toxicité manifeste pour la dose clinique prévue chez l’homme. Les principaux effets toxiques associés à ces doses quotidiennes de MEPACT élevées et cumulatives sont essentiellement des effets pharmacologiques exacerbés: pyrexie, signes d’une réaction inflammatoire prononcée se manifestant par une synovite, bronchopneumonie, péricardite et nécrose inflammatoire du foie et de la moelle osseuse.

Er mag overwogen worden om de doses te verhogen van 400 mg tot 600 mg of 800 mg bij patiënten met de ziekte in chronische fase of van 600 mg tot een maximum van 800 mg (tweemaal daags een dosis van 400 mg) bij patiënten in de acceleratiefase of in de blastaire crisis. Deze dosisverhoging mag enkel gebeuren indien er geen ernstige bijwerkingen, niet-leukemie-gerelateerde neutropenie of trombocytopenie zijn opgetreden, onder de volgende omstandigheden: bij progressie van de ziekte (op elk tijdstip); in geval men er niet in slaagt een voldoende hematologische respons te bereiken na een behandeling van tenminste 3 maanden; in geval men er niet in slaagt een cytogenetische respons te bereiken na een behandeling van 12 maanden; of bij verlies van een eerder bereikte hematologische en/of cytogenetische respons.
En l’absence d'effets indésirables sévères et de neutropénie ou de thrombopénie sévères non imputables à la leucémie, une augmentation de la dose peut être envisagée, de 400 mg à 600 mg ou 800 mg, chez les patients en phase chronique, ou de 600 mg à un maximum de 800 mg (en deux prises de 400 mg par jour) chez les patients en phase accélérée ou en crise blastique, dans les circonstances suivantes : évolution de la maladie (à tout moment), absence de réponse hématologique satisfaisante après un minimum de 3 mois de traitement, absence de réponse cytogénétique après 12 mois de traitement, ou perte de la réponse hématologique et/ou cytogénétique obtenue auparavant.