Vertaling van "digoxine zie rubriek " (Nederlands → Frans) :

De toename in de blootstelling aan digoxine bij meervoudige doseringen van ambrisentan werd niet als klinisch relevant beschouwd en rechtvaardigt geen aanpassing van de dosis digoxine (zie rubriek 4.5).
L'augmentation de l’exposition à la digoxine en présence de doses multiples d'ambrisentan n'a pas été considérée cliniquement significative, et aucun ajustement de dose de la digoxine n’est nécessaire (voir rubrique 4.5).

P-glycoproteïne in de proximale niertubuli blijkt een belangrijke factor te zijn voor de renale excretie van digoxine (zie rubriek 4.5).
La glycoprotéine-P dans les tubules rénaux proximaux apparaît être un facteur important dans l’élimination rénale de la digoxine (voir rubrique 4.5).

Steady state toediening van ambrisentan bij gezonde vrijwilligers had geen klinisch relevant effect op de farmacokinetiek van een enkelvoudige dosering digoxine, een substraat voor Pgp (zie rubriek 5.2).
L’administration répétée de l'ambrisentan chez des volontaires sains n'a pas eu d'effets cliniquement significatifs sur la pharmacocinétique de la digoxine administrée en dose unique, substrat de la Pgp (voir rubrique 5.2).

0,5 enkelvoudige IV 300, elke 12 uur, 3 ↑ 86% NB dosis dagen 0,4 enkelvoudige 200 elke 12 uur, ↑ 22% � orale dose 13 dagen Deze interactie kan het gevolg zijn van verandering van P- glycoproteïne gemedieerde digoxine efflux door ritonavir gedoseerd als antiretroviraal middel of als farmacokinetische versterker. Verhoogde digoxinespiegels waargenomen bij patiënten die ritonavir krijgen kunnen in de loop van de tijd dalen naarmate de inductie vordert (zie rubriek 4.4).
0,4 dose orale 200 /12 h, 13 j ↑ 22% � unique Cette interaction peut être due à une modification par le ritonavir, administré à doses thérapeutiques ou comme potentialisateur pharmacocinétique, du mécanisme d’efflux de la digoxine médié par la glycoprotéine P. L’augmentation des concentrations de la digoxine observée chez les patients recevant du ritonavir peuvent diminuer au cours du temps avec le développement de l’induction (voir rubrique 4.4).

Omdat er geen klinische gegevens beschikbaar zijn, wordt gelijktijdig gebruik van ulipristalacetaat en P-gp-substraten (zoals dabigatran etexilaat en digoxine) niet aanbevolen (zie rubriek 4.4)
En conséquence, en l’absence de données cliniques, la coadministration d’ulipristal acétate et de substrats de P-gp (comme le dabigatran etexilate, la digoxine) n’est pas recommandée (voir rubrique 4.4).

Gelijktijdig gebruik van ellaOne en de volgende actieve bestanddelen wordt niet aanbevolen vanwege mogelijke interacties: P-gp-substraten (zoals dabigatran etexilaat of digoxine), CYP3A4-inducers (zoals rifampicine, fenytoïne, fenobarbital, carbamazepine of sint-janskruid/Hypericum perforatum), geneesmiddelen die de maag-pH verhogen (zoals protonpompremmers, antacida en H2- receptorantagonisten), langdurig gebruik van ritonavir, en nood-anticonceptiemiddelen die levonorgestrel bevatten (zie rubriek 4.5)
L’utilisation concomitante d’ellaOne et des substances actives suivantes n’est pas recommandée en raison de la possibilité d’interactions : les substrats de la P-gp (comme le dabigatran etexilate, la digoxine), les inducteurs du CYP3A4 (comme la rifampicine, la phénytoïne, la carbamazépine, le millepertuis/Hypericum perforatum), les médicaments qui augmentent le pH gastrique (comme les. inhibiteurs de la pompe à protons, les antiacides et les antagonistes du récepteur H2), l’utilisation prolongée du ritonavir et la contraception d’urgence contenant du lévonorgestrel (voir rubrique 4.5).

Deze interactie kan het gevolg zijn van verandering van P- glycoproteïne gemedieerde digoxine efflux door ritonavir gedoseerd als antiretroviraal middel of als een farmacokinetische versterker. Verhoogde digoxinespiegels waargenomen bij patiënten die ritonavir krijgen kunnen in de loop van de tijd dalen naarmate de inductie vordert (zie rubriek 4.4).
0,5 dose IV 300 /12 h, 3 j ↑ 86% ND unique 0,4 dose orale 200 /12 h, 13 j ↑ 22% � unique Cette interaction peut être due à une modification par le ritonavir, administré à doses thérapeutiques ou comme potentialisateur pharmacocinétique, du mécanisme d’efflux de la digoxine médié par la glycoprotéine P. L’augmentation des concentrations de la digoxine observée chez les patients recevant du ritonavir peuvent diminuer au cours du temps avec le développement de l’induction (voir rubrique 4.4).