Lisinopril dankt zijn bloeddrukverlagende werking vooral aan de onderdrukking van het renine-angiotensinealdosteronsysteem met daling van de plasmaconcentraties van angiotensine II (met daardoor minder vasopressoractiviteit) en aldosteron.
Le lisinopril doit surtout son effet antihypertenseur à l’inhibition du système rénine-angiotensine-aldostérone, qui induit une baisse des concentrations plasmatiques d’angiotensine II (et donc une activité vasopressive moindre) et d’aldostérone.