Volgens hem, hebben de vertegenwoordigers van de verzekeringsinstellingen “een direct belang bij de zaak” en “vermag de beste advocaat niets tegenover een zetel waarvan twee leden () niet de waarborg bieden van onafhankelijkheid en onpartijdigheid omwille van de manier waarop ze benoemd zijn, hun financiële belangen in de zaak en van hun structurele band met één van de partijen”.
Selon lui, les représentants des organismes assureurs ont “un intérêt direct à la cause”, que “le meilleur avocat ne peut rien face à un siège dont deux membres () n’offrent pas la garantie d’indépendance et d’impartialité en raison de leur mode de nomination, de leur intérêt financier à la cause et de leur lien structurel avec l’une des parties”.
