Vertaling van "behandeling bleek nam de gemeten gemiddelde " (Nederlands → Frans) :

In fase IIIonderzoeken, waaruit de anti-fractuur werking van de PROTELOS behandeling bleek, nam de gemeten gemiddelde BMD van baseline met PROTELOS toe met circa 4% per jaar aan de lumbale wervelkolom en 2% per jaar aan de femurhals, en bereikte daarbij respectievelijk na 3 jaar 13% tot 15% en 5% tot 6%, afhankelijk van het onderzoek.
Dans les études de phase III qui ont démontré l’efficacité anti-fracturaire du traitement par PROTELOS, la mesure moyenne de la DMO a augmenté d’environ 4% par an au rachis lombaire et de 2% par an au col fémoral par rapport à la valeur initiale, atteignant respectivement, en fonction de l’étude, 13 à 15% et 5 à 6% après 3 ans de traitement.

Effect op pijn Bij drie Fase III klinische trials is aangetoond dat Rectogesic 4 mg/g zalf voor rectaal gebruik de gemiddelde dagelijkse pijn die wordt geassocieerd met chronische anale fissuren vermindert in vergelijking met placebo, gemeten aan de hand van een 100 mm visuele analoge schaal. Bij het eerste onderzoek nam de gemiddelde intensiteit van dagelijkse pijn met Rectogesic 4 mg/g zalf voor rectaal gebruik af met 13,3 mm in 21 dagen (beginwaarde 39,2 mm) in vergelijking met 4,3 mm (beginwaarde 25,7 mm) bij placebo (p< 0,0063) en respectievelijk met 18,8 mm in 56 dagen vergeleken met 6,9 mm (p< 0,0001).
Effet sur la douleur Dans trois essais cliniques de Phase III, la pommade rectale Rectogesic 4 mg/g a démontré qu’elle réduisait l’intensité quotidienne moyenne de la douleur associée à la fissure anale chronique par rapport au placebo, mesurée à l’aide d’une échelle visuelle analogique de 100 mm. Dans la première étude, la pommade rectale Rectogesic 4 mg/g a réduit l’intensité quotidienne moyenne de la douleur, en 21 jours, de 13,3 mm (valeur de base, 39,2 mm) par rapport à 4,3 mm (valeur de base, 25,7 mm) pour le placebo (p< 0,0063) et, en 56 jours, de 18,8 mm par rapport à 6,9 mm (p< 0,0001), respectivement.

De gemiddelde uitgangswaarde van de CD4-cel-telling was 427 cellen/mm 3 , de gemiddelde uitgangswaarde van het plasma HIV-1 RNA was 3,4 log 10 kopieën/ml (78% van de patiënten had een virusbelasting van < 5.000 kopieën/ml), en de gemiddelde duur van eerdere HIV-behandeling 5,4 jaar. Uit genotype-analyse van HIV-isolaten van 253 patiënten bij aanvang van het onderzoek bleek 94% van de patiënten HIV-1-resistentiemutaties te hebben welke in verband gebracht werden met nucleoside reverse transcriptase-remmers, 58% had mutaties veroorzaakt door proteaseremmers, en 48% mutaties door niet-nucleoside reverse transcriptase-remmers.
A l’initiation du traitement, le taux de CD4 moyen était de 427 cellules/mm 3 , la charge virale moyenne de 3,4 log 10 copies/ml (78% des patients avaient une charge virale < 5 000 copies/ml) et la durée moyenne du traitement antirétroviral

Door deze verhoogde klaring nam de systemische blootstelling aan quetiapine af (gemeten aan de hand van de AUC) tot gemiddeld 13% van de blootstelling tijdens de toediening van quetiapine alleen, hoewel het effect bij sommige patiënten groter was.
Cette augmentation de la clairance a réduit l’exposition systémique de la quétiapine (telle que mesurée par ASC) à une moyenne de 13 % de l’exposition au cours de l’administration de la quétiapine seule ; cependant, un effet plus marqué a été observé chez certains patients.

- Na twee jaar behandeling met DIVIVA nam de botdichtheid van de lumbale wervels toe met respectievelijk 4,5 ± 2,9% (gemiddelde ± SD) en 6,5 ± 3 , 1% (gemiddelde ± SD).
- Après deux ans de traitement par DIVIVA, l’augmentation de la densité minérale osseuse (DMO) de la colonne lombaire était respectivement de 4,5 ± 2,9 % (moyenne ± écart type) et de 6,5 ± 3,1% (moyenne ± écart type).

De behandeling met infliximab verminderde de snelheid van progressie van perifere gewrichtsbeschadiging in vergelijking met de behandeling met placebo op het primaire eindpunt van week 24, zoals gemeten aan de hand van verandering ten opzichte van de uitgangssituatie van de totale gewijzigde vdH-S-score (gemiddelde ± SD-score was 0,82 ± 2,62 bij de placebogroep in vergelijking met -0,70 ± 2,53 bij de infliximabgroep; p< 0,001).
Le traitement par infliximab a ralenti la destruction articulaire périphérique comparé au traitement par placebo à la semaine 24 du critère principal d’évaluation, mesuré par la variation du score vdH-S total modifié par rapport aux valeurs initiales (le score moyen ± SD a été de 0,82 ± 2,62 dans le groupe placebo contre -0,70 ± 2,53 dans le groupe infliximab ; p < 0,001).

Het gemiddelde aantal symptomatische “opflakker” dagen (gedefinieerd als een dag waarop de in het dagboek van de patiënt gerapporteerde gemiddelde symptomenscore hoger was dan 3) gedurende de 21 dagen durende voorbehandelings baseline-periode en de eindpuntperiode van de behandeling, in Deel A, nam af van 8,6 op baseline-niveau tot 0,1 bij het eindpunt voor de groep op rilonacept, in vergelijking met een verandering van 6,2 tot 5,0 voor de placebogroep (p< 0,0001 vs. placebo).
Pendant la phase A, durant la période initiale de prétraitement de 21 jours et celle sous traitement prise en compte pour le critère de jugement, la moyenne du nombre de jours de " poussée” symptomatique (défini comme un jour au cours duquel le score moyen des symptômes rapporté sur l'agenda du patient était supérieur à 3) est passée de 8,6 lors de l’évaluation initiale à 0,1 en fin d’évaluation pour le groupe rilonacept, en comparaison d’une variation de 6,2 à 5 pour le groupe placebo (p < 0,0001 par rapport au placebo).

SEROQUEL XR 150 mg en 300 mg/dag, toegediend als add-on therapie bij behandeling met een antidepressivum (amitriptyline, bupropion, citalopram, duloxetine, escitalopram, fluoxetine, paroxetine, sertraline of venlafaxine), waren beter dan behandeling met alleen een antidepressivum voor het verminderen van depressieve symptomen. Dit werd gemeten als een verbetering op de MADRS-totaalscore (verandering in kleinste kwadraten gemiddelde vs. placebo van 2 tot 3,3 punten).
SEROQUEL XR aux doses de 150 mg et 300 mg/jour, administré en traitement adjuvant d’un traitement antidépresseur en cours (amitriptyline, bupropion, citalopram, duloxétine, escitalopram, fluoxétine, paroxétine, sertraline ou venlafaxine), s’est montré plus efficace que l’antidépresseur seul pour réduire les symptômes dépressifs, d’après la mesure de l’amélioration du score total MADRS (variation moyenne de 2 à 3,3 points comparativement au placebo).

Bij 7 van de 18 patiënten trad tijdens het onderzoek een verbetering op van de motorische functies, gemeten aan de hand van leeftijd-equivalente motorfunctiescores op de Alberta Infant Motor Scale (AIMS). Deze patiënten konden tijdens de laatste test in het kader van het onderzoek zelfstandig lopen (de duur van de behandeling varieerde per patiënt van 52 tot 130 weken met een gemiddelde nacontroleperiode van 94 weken).
Les scores de performance motrice à âge équivalent de l’AIMS (Alberta Infant Motor Scale) faisaient apparaître une amélioration de la fonction motrice au cours de l’étude chez 7 patients sur 18 ; qui pouvaient marcher de manière autonome lors de la dernière évaluation de l’étude (la durée du traitement allant de 52 à 130 semaines suivant les patients ; période de suivi de 94 semaines en moyenne).

Doorgaans bleek de behandeling binnen 6-11 behandeldagen effectief en werd de ovulatie met gemiddeld 2-3 weken vervroegd.
Dans la plupart des cas, un effet a été induit dans les 6 à 11 jours de traitement et l’ovulation a été généralement avancée de 2 à 3 semaines.