Vertaling van "behandelde patiënten toonden " (Nederlands → Frans) :

De twee gerandomiseerde klinische studies, EFC2962 als eerstelijnsbehandeling en EFC4584 bij vooraf behandelde patiënten, toonden een significant hoger responspercentage en een verlengde overleving zonder progressie («Progression Free Survival» of PFS)/interval tot progressie (= «Time To Progression» of TTP), in vergelijking met een behandeling met 5-FU/FA alleen.
Les deux études cliniques randomisées, EFC2962 en traitement de première ligne et EFC4584 chez des patients prétraités, ont démontré un taux de réponse significativement plus élevé et une prolongation de la survie sans progression (PFS)/temps jusqu’à la progression (= " Time To Progression" ou TTP), en comparaison à un traitement avec du 5-FU/FA seul.

De twee gerandomiseerde klinische proeven, EFC2962 in eerstelijnstherapie en EFC4584 bij vooraf behandelde patiënten, toonden een aanzienlijk hogere responsgraad en een verlengde progressievrije overleving (PFS)/tijd tot progressie (TTP) vergeleken met de behandeling met 5-fluorouracil/folinezuur alleen.
Les deux études cliniques randomisées, EFC2962 en 1ère ligne et EFC4584 chez les patients prétraités, ont démontré un taux de réponse significativement supérieur et une prolongation de la survie sans progression (PFS)/temps jusqu’à progression (TTP) comparé au traitement 5-fluorouracile/acide folinique seul.

De gepoolde gegevens uit zes placebogecontroleerde studies bij voornamelijk oudere patiënten (> 65 jaar) met dementie toonden aan dat cerebrovasculaire bijwerkingen (ernstige en niet ernstige gevallen samen) optraden bij 3,3% (33/1009) van de patiënten behandeld met risperidon en bij 1,2% (8/712) van de patiënten behandeld met placebo.
L’analyse des données poolées de six essais contrôlés versus placebo menés principalement chez des patients âgés (> 65 ans) déments montre que les accidents cérébrovasculaires (graves et non graves, combinés) sont survenus chez 3,3 % (33/1009) des patients traités par la rispéridone et chez 1,2 % (8/712) des patients traités par placebo.

De gepoolde gegevens uit zes placebogecontroleerde studies met RISPERDAL bij voornamelijk oudere patiënten (> 65 jaar) met dementie toonden aan dat cerebrovasculaire bijwerkingen (ernstige en niet-ernstige gevallen samen) optraden bij 3,3% (33/1009) van de patiënten behandeld met risperidon en bij 1,2% (8/712) van de patiënten behandeld met placebo.
L’analyse des données poolées de six essais contrôlés versus placebo menés avec RISPERDAL principalement chez des patients âgés (> 65 ans) déments montre que les accidents cérébrovasculaires (graves et non graves, combinés) sont survenus chez 3,3 % (33/1009) des patients traités par la rispéridone et chez 1,2 % (8/712) des patients traités par placebo.

De samengevoegde gegevens van zes placebogecontroleerde studies met risperidon bij hoofdzakelijk oudere patiënten (> 65 jaar) met dementie toonden aan dat cerebrovasculaire bijwerkingen (ernstige en niet-ernstige samen) zijn opgetreden bij 3,3% (33/1009) van de patiënten die werden behandeld met risperidon, en bij 1,2% (8/712) van de patiënten die werden behandeld met de placebo.
Les données globalisées de six études contre placebo menées avec la rispéridone principalement chez des patients âgés (> 65 ans) atteints de démence ont montré que des effets indésirables cérébrovasculaires (graves et sans gravité combinés) se sont produits chez 3,3 % (33/1009) des patients traités par rispéridone et chez 1,2 % (8/712) de ceux traités par placebo.

De gepoolde gegevens uit zes placebogecontroleerde studies bij voornamelijk oudere patiënten (> 65 jaar) met dementie toonden aan dat cerebrovasculaire bijwerkingen (ernstige en niet-ernstige gevallen samen) optraden bij 3,3% (33/1009) van de patiënten behandeld met risperidon en bij 1,2% (8/712) van de patiënten behandeld met placebo.
La combinaison des résultats de six études contrôlées par placebo effectuées principalement sur des patients âgés (> 65 ans) et déments a montré que des EICV (graves et non graves confondus) survenaient chez 3,3 % des patients traités par rispéridone (33/1 009) contre 1,2 % sous placebo (8/712).

Na een gemiddelde follow-up van 5,5 jaar toonden de resultaten geen toename van de incidentie van het primair eindpunt (hospitalisatie om cardiovasculaire redenen of cardiovasculaire mortaliteit) [relatief risico 0,99; 95%-betrouwbaarheidsinterval 0,85 tot 1,16] of van myocardinfarct (een secundair eindpunt) [relatief risico 1,14; 95%-betrouwbaarheidsinterval 0,80 tot 1,63] bij de patiënten behandeld met rosiglitazon, vergeleken met de patiënten behandeld met metformine + een hypoglykemiërend sulfamide. De resultaten bevestigen daarentegen het verhoogde risico van hartfalen [relatief risico 2,10; 95%-betrouwbaarheidsinterval 1,35 tot 3,27] en van bepaalde fracturen [relatief risico 1,57; 95%-betrouwbaarheidsinterval 1,26 tot 1,97] met rosiglitazon.
Les résultats après un suivi médian de 5,5 ans ne montrent pas d’augmentation de l’incidence du critère d’évaluation primaire (hospitalisation pour des raisons cardio-vasculaires ou mortalité cardio-vasculaire) [risque relatif 0,99; intervalle de confiance à 95% 0,85 à 1,16] ou de l’infarctus du myocarde (un critère d’évaluation secondaire) [risque relatif 1,14; intervalle de confiance à 95% 0,80 à 1,63] chez les patients sous rosiglitazone par rapport aux patients traités par la metformine + un sulfamidé hypoglycémiant, mais ils confirment le risque accru d’insuffisance cardiaque [risque relatif 2,10; intervalle de confiance à 95% 1,35 à 3,27] et de certaines fractures [risque relatif 1,57; intervalle de confiance à 95% 1,26 à 1,97] avec la rosiglitazone.

Op basis van observationele studies is gesuggereerd dat clopidogrel minder doeltreffend zou zijn bij patiënten die ook behandeld worden met een protonpompinhibitor (PPI), en meerdere studies ex vivo (meten van de plaatjesreactiviteit) toonden een vermindering van het anti-aggregerend effect van clopidogrel bij patiënten behandeld met een PPI. Dat deze interactie van belang zou zijn i.v.m. het optreden van cardiovasculaire events, wordt niet ondersteund door twee recente klinische studies.
Il a été suggéré sur base d’études d’observation que le clopidogrel pourrait être moins efficace chez les patients traités concomitamment par un inhibiteur de la pompe à protons (IPP), et plusieurs études mesurant la réactivité plaquettaire ont montré une diminution de l’effet antiagrégant du clopidogrel, mesuré ex vivo, chez les patients traités par un IPP. Deux études cliniques récentes n’apportent toutefois pas de preuves d’un impact de cette interaction sur la survenue d’événements cardio-vasculaires.

Resultaten van een endometriumsubonderzoek toonden aan dat er na 2 jaar behandeling een mediane afname van 33% was in endometriumdikte bij de patiënten die met exemestane zijn behandeld terwijl er geen noemenswaardige verandering optrad bij de patiënten die met tamoxifen behandeld werden.
Les résultats d’une étude ancillaire sur l’endomètre indiquent après 2 ans de traitement une diminution moyenne de l’épaisseur de l’endomètre de 33 % chez les patientes recevant exémestane par rapport à une variation non notable chez les patientes traitées par tamoxifène.

Meerdere studies ex vivo (meten van de plaatjesreactiviteit) toonden ook een significante vermindering van het anti-aggregerend effect van clopidogrel bij patiënten behandeld met omeprazol.
Plusieurs études mesurant la réactivité plaquettaire ont également montré une diminution significative de l’effet antiagrégant du clopidogrel, mesuré ex vivo, chez les patients traités par l’oméprazole.