Vertaling van "behandeld significant lager " (Nederlands → Frans) :

Aanvullende gastro-intestinale veiligheidsgegevens In twee 12-weekse dubbelblinde endoscopiestudies was de cumulatieve incidentie van gastroduodenale ulceratie bij patiënten die met etoricoxib 120 mg eenmaal daags werden behandeld significant lager dan bij patiënten die werden behandeld met hetzij naproxen 500 mg tweemaal daags of ibuprofen 800 mg driemaal daags.
Données supplémentaires de sécurité gastro-intestinale Au cours de deux études endoscopiques en double aveugle d’une durée de 12 semaines, l’incidence cumulée des ulcères gastro-duodénaux a été significativement plus faible chez les patients traités par étoricoxib 120 mg une fois par jour, que chez les patients traités soit par naproxène 500 mg deux fois par jour, soit par ibuprofène 800 mg trois fois par jour.

In een onderzoek dat specifiek was opgezet om de incidentie van hoest te beoordelen bij patiënten die worden behandeld met losartan in vergelijking met patiënten die met ACE-remmers worden behandeld, was de incidentie van hoest die werd gemeld door patiënten die losartan of hydrochloorthiazide kregen ongeveer gelijk en significant lager dan bij patiënten die met een ACE-remmer werden behandeld. Daarnaast was in een algehele analyse van 16 dubbelblinde klinische studies bij 4131 patiënten de incidentie van spontaan gemelde hoest bij met losartan behandelde patiënten ongeveer gelijk (3,1 %) aan die bij patiënten die werden behandeld met placebo (2,6 %) of hydrochloorthiazide (4,1 %), terwijl de incidentie met ACE-remmers 8,8 % was.
Dans une étude destinée à évaluer spécifiquement l'incidence de la toux chez les patients traités par losartan et chez ceux traités par IEC, celle-ci était comparable chez les patients traités par losartan ou hydrochlorothiazide et était significativement inférieure à celle des patients traités par IEC. De plus, dans une analyse globale de 16 essais cliniques en double aveugle chez 4131 patients, l'incidence de la toux rapportée spontanément était comparable chez les patients traités par le losartan (3,1 %) et chez ceux traités par placebo (2,6 %) ou hydrochlorothiazide (4,1 %), alors que l'incidence de la toux chez les patients traités par IEC était de 8,8 %.

In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer was de incidentie van een droge hoest significant lager (P< 0,05) bij patiënten die met valsartan werden behandeld in vergelijking met degenen die met een ACE-remmer werden behandeld (respectievelijk 2,6% versus 7,9%). In een klinisch onderzoek met patiënten met een voorgeschiedenis van droge hoest tijdens behandeling met een ACE-remmer vertoonde 19,5% van de proefpersonen die valsartan
Au cours d’une étude clinique incluant des patients ayant des antécédents de toux sèche sous IEC, cette toux est apparue chez 19,5 % des sujets sous valsartan et chez 19,0 % de ceux sous diurétique thiazidique contre 68,5 % de ceux sous IEC (p< 0,05).

In een studie die speciaal werd opgezet om de hoestincidentie bij patiënten onder eprosartan en onder een ACE-remmer te vergelijken, lag bij de patiënten die met eprosartan werden behandeld (1,5%), de incidentie van de aanhoudende droge hoest significant lager (p< 0,05) dan bij patiënten die werden behandeld met een ACE-remmer (5,4%).
Dans une étude conçue spécialement pour comparer l’incidence de toux chez des patients traités par l'éprosartan et par un inhibiteur de l’enzyme de conversion de l’angiotensine, l’incidence de toux sèche persistante chez les patients traités par l'éprosartan (1,5%) était significativement plus basse (p< 0,05) que celle observée chez des patients traités par un inhibiteur de l’enzyme de conversion de l’angiotensine (5,4%).

Omdat er geen effect is op de ACE en geen potentiëring van bradykinine of substantie P is het onwaarschijnlijk dat het gebruik van angiotensine-II-antagonisten samenhangt met hoesten. In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer was de incidentie van een droge hoest significant lager (P< 0,05) bij patiënten die met valsartan werden behandeld in vergelijking met degenen die met een ACE-remmer werden behandeld (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).
Les antagonistes de l’angiotensine II ne devraient pas provoquer de toux, dans la mesure où ils n’agissent pas sur l’enzyme de conversion et ne potentialisent pas l’action de la bradykinine ou de la substance P. Les études cliniques comparant le valsartan et un IEC ont montré que l’incidence d’une toux sèche était significativement plus faible (p< 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).

In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer was de incidentie van een droge hoest significant lager (p< 0,05) bij patiënten die met valsartan werden behandeld in vergelijking met degenen die met een ACE-remmer werden behandeld (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).
Les antagonistes de l’angiotensine II ne provoqueraient pas de toux, dans la mesure où ils n’agissent pas sur l’enzyme de conversion et ne potentialisent pas l’action de la bradykinine ou de la substance P. Les études cliniques comparant le valsartan et un IEC ont montré que l’incidence d’une toux sèche était significativement plus faible (p< 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).

In een recente prospectieve gerandomiseerde studie was het anti-aggregerend effect van clopidogrel, gemeten ex vivo, significant lager bij de patiënten behandeld met omeprazol dan bij de patiënten behandeld met pantoprazol [ J Am Coll Cardiol 2009; 54: 1149-53 ].
Dans une étude randomisée prospective récente, l’effet antiagrégant du clopidogrel, mesuré ex vivo, était significativement plus faible chez les patients traités par l’oméprazole que chez les patients traités par le pantoprazole [ J Am Coll Cardiol 2009; 54: 1149-53 ].

In klinische studies waarin valsartan werd vergeleken met een ACE-remmer was de incidentie van droge hoest significant lager (P< 0,05) bij patiënten die met valsartan werden behandeld dan bij degenen die met een ACE-remmer werden behandeld (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).
Les antagonistes de l'angiotensine II ne devraient pas provoquer de toux, dans la mesure où ils n'agissent pas sur l'enzyme de conversion et ne potentialisent pas l'action de la bradykinine ou de la substance P. Les études cliniques comparant le valsartan et un IEC ont montré que l'incidence d'une toux sèche était significativement plus faible (p < 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).

Bij opvolging tot 8 jaar werd wel een lagere mortaliteit gevonden bij herstellen van het sinusritme: in de groep behandeld met rhythm control was 47,4% overleden, vergeleken met 50,1% van de patiënten behandeld met rate control , een statistisch significant verschil.
Lors du suivi jusqu’à 8 ans, un taux de mortalité plus faible a toutefois été constaté en cas de remise en rythme sinusal: 47,4% par rapport à 50,1% chez les patients ayant bénéficié d’un ralentissement de la fréquence ventriculaire, une différence statistiquement significative.

een lagere incidentie van invasieve borstcarcinomen (statistisch significant; relatief risico 0,56 met 95%-betrouwbaarheidsinterval 0,38 tot 0,83; Number Needed to Treat of NNT 170, d.w.z. dat in de studie 170 vrouwen gedurende 5 jaar moesten worden behandeld met raloxifen in plaats van met placebo, om bij één vrouw het optreden van invasief borst-carcinoom te voorkómen).
incidence plus faible de cancer du sein invasif (statistiquement significatif; risque relatif de 0,56 avec un intervalle de confiance à 95 % de 0,38 à 0,83; Number Needed to Treat ou NNT 170, c.-à-d. que dans l’étude, 170 femmes devaient être traitées pendant cinq ans par le raloxifène à la place d’un placebo pour prévenir l’apparition d’un cancer du sein invasif chez une seule femme).