Traduction de «behandeld met valsartan dan bij degenen behandeld » (Néerlandais → Français) :

Aangezien er geen effect is op ACE en geen potentiëring van bradykinine of substance P, is het niet waarschijnlijk dat angiotensine II-antagonisten geassocieerd zijn met hoesten. In een klinische studies waar valsartan vergeleken werd met een ACE-remmer, was de incidentie van droge hoest significant (P < 0,05) lager bij patiënten behandeld met valsartan dan bij degenen behandeld met een ACE-remmer (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).
Les antagonistes de l’angiotensine II ne devraient pas provoquer de toux, dans la mesure où ils n’agissent pas sur l’enzyme de conversion et ne potentialisent pas l’action de la bradykinine ou de la substance P. Les études cliniques comparant le valsartan et un IEC ont montré que l’incidence d’une toux sèche était significativement plus faible (p < 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).

In klinische studies waar valsartan vergeleken werd met een ACE-remmer, was de incidentie van een droge hoest significant (P < 0,05) lager bij patiënten behandeld met valsartan in vergelijking met degenen die behandeld werden met een ACE-remmer (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).
Au cours des études cliniques comparant le valsartan et un inhibiteur de l’enzyme de conversion (IEC), l’incidence des toux sèches était significativement plus faible (P < 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).

Derhalve is er dus geen versterking van de aan bradykinine gerelateerde nevenwerkingen te verwachten. In klinische studies waar valsartan vergeleken werd met een ACE-inhibitor, was de incidentie van een droge hoest significant (P < 0,05) kleiner bij patiënten behandeld met valsartan in vergelijking met degenen die behandeld werden met een ACE-inhibitor (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).
Au cours d’un essai clinique portant sur des patients ayant des antécédents de toux sèche durant un traitement par un inhibiteur de l’enzyme de conversion, 19,5 % des patients recevant du valsartan et 19,0 % de ceux recevant un diurétique thiazidique ont présenté de la toux, contre 68,5 % de ceux traités par un inhibiteur de l’enzyme de conversion (p < 0,05).

Aangezien angiotensine II-antagonisten geen effect hebben op ACE en geen potentiëring van bradykinine of “substance P” teweegbrengen, is het onwaarschijnlijk dat ze hoest veroorzaken. In klinische onderzoeken waarin valsartan vergeleken werd met een ACE-remmer, was de incidentie van droge hoest significant (p < 0,05) kleiner bij patiënten behandeld met valsartan in vergelijking met degenen behandeld met een ACE-remmer (respectievelijk 2,6% versus 7,9%).
Les antagonistes de l'angiotensine II ne devraient pas provoquer de toux dans la mesure où ils n'agissent pas sur l'enzyme de conversion et ne potentialisent pas l'action de la bradykinine ou de la substance P. Les études cliniques comparant le valsartan et un IEC ont montré que l'incidence d'une toux sèche était significativement plus faible (p < 0,05) sous valsartan que sous IEC (2,6 % contre 7,9 % respectivement).

Wat de nierfunctie betreft, werd een verdubbeling van het serumcreatinine waargenomen bij 4,2% van de met valsartan behandelde patiënten, 4,8% van de patiënten die werden behandeld met valsartan + captopril, en 3,4% van de met captopril behandelde patiënten.
En ce qui concerne la fonction rénale, on a observé un doublement de la créatinine sérique chez 4,2 % des patients traités par valsartan, 4,8 % de ceux traités par valsartan+captopril et 3,4 % des patients traités par captopril.

In klinische onderzoeken werden suïcidaal gedrag (zelfmoordpogingen en zelfmoordgedachten) en vijandigheid (voornamelijk agressie, oppositioneel gedrag en woede) vaker waargenomen bij kinderen en adolescenten behandeld met antidepressiva dan bij degenen die met placebo werden behandeld.
Des comportements de type suicidaire (tentative de suicide et idées suicidaires) et une hostilité (principalement sous forme d’une agressivité, d’un comportement d’opposition et d’une colère) s’obervaient plus fréquemment lors des études cliniques réalisées chez des enfants et des adolescents traités par des antidépresseurs, par rapport à ceux traités par placebo.

Zelfmoordgerelateerd gedrag (zelfmoordpogingen en suïcidaal denken) en vijandigheid (overwegend agressie, oppositioneel gedrag en woede) werden in de klinische proeven vaker waargenomen bij kinderen en adolescenten behandeld met antidepressiva vergeleken met degenen behandeld met placebo.
Des comportements de type suicidaire (tentatives de suicide et idées suicidaires) et de type hostile (principalement aggressivité, comportement d’opposition et colère) ont été plus fréquemment observés au cours des études cliniques chez les enfants et adolescents traités par antidépresseurs par rapport à ceux traités par placebo.

In een klinisch onderzoek bij patiënten met een voorgeschiedenis van droge hoest gedurende een behandeling met een ACE-remmer, vertoonde 19,5% van de proefpersonen die valsartan kregen en 19,0% van degenen die een thiazidediureticum toegediend kregen een hoest, ten opzichte van 68,5% van degenen behandeld met een ACE-remmer (p < 0,05).
Au cours d'une étude clinique incluant des patients avec des antécédents de toux sèche sous IEC, 19,5 % des sujets sous valsartan et 19,0 % des sujets sous diurétique thiazidique ont présentés une toux contre 68,5 % des sujets sous IEC (p < 0,05).