Vertaling van "analyse van beide onderzoeken toonde fluticasonfuroaat " (Nederlands → Frans) :

In een geïntegreerde analyse van beide onderzoeken toonde fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram klinisch betekenisvolle verbeteringen in de longfunctie. Op dag 169 was bij fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram en vilanterol sprake van een verhoging van de gecorrigeerde gemiddelde dal-FEV 1 van respectievelijk 129 ml (95% BI: 91; 167 ml; p< 0,001) en 83 ml (95% BI: 46; 121 ml; p< 0,001) in vergelijking met placebo.
amélioré le VEMS résiduel de 46 ml comparativement au vilanterol (IC 95%:8 ; 83ml ; p= 0,017).

Progressie-vrije overleving was het primaire eindpunt. Gecombineerde analyse van beide studies toonde aan dat bij 83% van de patiënten die Faslodex kregen progressie optrad vergeleken met 85% van de patiënten die anastrozol kregen.
L’analyse combinée des deux études montre que 83% des patientes du groupe Faslodex ont vu leur maladie progresser contre 85% des patientes du groupe anastrozole.

Gecombineerde analyse van beide studies toonde aan dat de hazard ratio van de progressie-vrije overleving voor 250 mg Faslodex ten opzichte van anastrozol was 0,95 (95% CI 0,82 tot 1,10).
L’analyse combinée des deux études montrait que le hazard ratio de Faslodex 250 mg par rapport à l’anastrozole pour la survie sans progression était de 0,95 (IC 95% 0,82 à 1,10).

Vooraf geplande tussentijdse analyses van beide onderzoeken toonden aan dat lenalidomide/dexamethason statistisch significant beter was (p < 0,00001) dan alleen dexamethason voor het primaire eindpunt voor de werkzaamheid, de TTP (mediane duur van follow-up 98,0 weken).
Les analyses intermédiaires préalablement planifiées pour les deux études ont montré que l’association lénalidomide/dexaméthasone donnait un résultat significativement supérieur en termes statistiques (p < 0,00001) à celui obtenu par la dexaméthasone en monothérapie sur le critère principal d’évaluation de l’efficacité, le TTP (suivi médian de 98,0 semaines).

De resultaten van beide onderzoeken toonden dat eenmaaldaagse behandeling met fluticasonfuroaat/vilanterol 92/22 microgram leidde tot een lagere jaarlijkse frequentie van matige/ernstige COPD-exacerbaties dan behandeling met vilanterol (Tabel 2).
Les résultats des deux études ont montré un taux annuel d’exacerbations modérées/sévères de BPCO moindre avec l’association furoate de fluticasone/vilanterol 92/22 microgrammes une fois par jour comparativement au vilanterol (Tableau 2).

De resultaten van deze analyses leidden vervolgens in beide onderzoeken tot deblinderen, om de patiënten in de placebo/dexamethason-groep ook in staat te stellen om een behandeling met de combinatie lenalidomide/dexamethason te krijgen.
Les résultats de ces analyses ont eu pour conséquence la levée de l’aveugle, dans les deux études, de façon à ce que les patients du groupe placebo/dexaméthasone puissent bénéficier du traitement par l’association lénalidomide/dexaméthasone.

Analyse van suicidaliteit bij volwassenen Een paroxetine-specifieke analyse van placebo-gecontroleerde onderzoeken bij volwassenen met psychische stoornissen toonde een hogere frequentie van suïcidaal gedrag aan bij jong-volwassenen (in de leeftijd van 18-24 jaar), behandeld met paroxetine, vergeleken met placebo (2,19% versus 0,92%), In de oudere leeftijdsgroepen werd een dergelijke toename niet waargenomen.
Analyse du suicide chez l'adulte Une analyse spécifique à la paroxétine d’essais contrôlés contre placebo menés chez des adultes présentant des affections psychiatriques a montré une fréquence plus élevée de comportements suicidaires chez les jeunes adultes (de 18 à 24 ans) traités par la paroxétine que chez ceux recevant un placebo (2,19 % contre 0,92 %).

Volwassen analyse van suicidaliteit Een paroxetine-specifieke analyse van placebo-gecontroleerde onderzoeken bij volwassenen met psychiatrische stoornissen toonde een hogere frequentie van suïcidaal gedrag aan bij jong-volwassenen (in de leeftijd van 18-24 jaar), behandeld met paroxetine, vergeleken met placebo (2,19% versus 0,92%), In de oudere leeftijdsgroepen werd een dergelijke toename niet waargenomen.
Analyse du suicide chez l'adulte Une analyse spécifique à la paroxétine d’essais contrôlés contre placebo menés chez des adultes présentant des troubles psychiatriques a montré une fréquence plus élevée de comportements suicidaires chez les jeunes adultes (de 18 à 24 ans) traités par la paroxétine que chez ceux recevant un placebo (2,19 % contre 0,92 %).

Ondanks het feit dat 170 van de 351 patiënten die waren toegewezen aan placebo/dexamethason na progressie van de ziekte of na het deblinderen van de onderzoeken lenalidomide kregen, toonde de gepoolde analyse van totale overleving een statistisch significant overlevingsvoordeel aan voor lenalidomide/dexamethason ten opzichte van placebo/dexamethason (hazard ratio = 0,833, 95% BI = [0,687; 1,009], p = 0,045).
Bien que 170 des 351 patients randomisés dans le groupe placebo/dexaméthasone aient finalement reçu le traitement par lénalidomide après progression de la maladie ou une fois l’insu levé, l’analyse groupée de la survie globale a permis de montrer une différence statistiquement significative concernant la survie en faveur de l’association lénalidomide/dexaméthasone par rapport à l’association placebo/dexaméthasone (hazard ratio = 0,833 ; IC à 95 % : 0,687–1,009 ; p = 0,045).

Farmacokinetische/farmacodynamische relaties Op basis van samengestelde gegevens uit fase 2a- en fase 3-onderzoeken bij patiënten met een G551D-mutatie, toonde analyse van populatie PK/PD een relatie aan tussen FEV 1 en blootstelling aan ivacaftor in een E max model met een EC 50 van 45 ng/ml en een overeenkomende EC 90 van 405 ng/ml.
Relations pharmacocinétique/pharmacodynamique L’analyse PK/PD de population portant sur les données groupées des études de phase IIa et III chez des patients porteurs d’une mutation G551D a mis en évidence une relation entre le VEMS et l’exposition à l’ivacaftor dans un modèle E max avec une EC 50 de 45 ng/ml et une EC 90 correspondante de 405 ng/ml.