De eerstgenoemde isotoop geeft slechts één alfadeeltje af bij het vervallen, de tweede heeft een vervalketen van vier alfadeeltjes en kan veel doeltreffender zijn, wanneer tenminste zijn volledige potentieel kan worden benut.
Whereas the first isotope emits only one alpha particle during its decay, the latter has a decay chain with 4 alpha particles and could be much more efficient, at least when its full potential can be exploited.
