Vertaling van "vite la courbe " (Frans → Nederlands) :

Aller dans l'espace est difficile Même si pouvoir voir notre planète depuis l'espace grâce à un moyen simple et peu coûteux serait génial, Pour le moment le seul moyen est de devenir astronaute ou milliardaire Mais il existe un concept qui pourrait rendre cela possible Et qui pourrait définir le point de départ pour l'exploration de l'Univers : L'ascenseur spatial Comment marche-t-il exactement ? Pour comprendre comment un ascenseur spatial nous amènerait dans l'espace Nous devrons d'abord comprendre ce qu'est une orbite Être en orbite revient fondamentalement à tomber vers quelque chose en étant suffisamment rapide pour le rater. Si vous lancez une balle sur Terre, elle décrit une trajectoire en arc avant de retomber par terre. Dans l'espace, la gravité agit de manière similaire Mais si vous vous déplacez obliquement (de côté) assez vite La courbe de la Terre fait s'éloigner le sol en dessous de vous aussi rapidement que la gravité vous attire vers le sol Donc pour entrer en orbite autour de la Terre Les fusées doivent s'élever verticalement ET de travers rapidement Au contraire un ascenseur spatial exploiterait l'énergie de la rotation de la Terre pour accélérer la cargaison. Imaginez un enfant faisant tourner un jouet au bout d'une corde avec une fourmi sur la main. Alors que la fourmi escalade la corde, celle-ci se déplace de plus en plus vite. Comparé aux fusées, avec un chargement lancé depuis un ascenseur on a seulement besoin de fournir l'énergie pour bouger verticalement. Le mouvement oblique est ensuite fourni gratuitement par la rotation de la Terre ! Mais un ascenseur spatial serait sans aucun doute la structure la plus grande et la plus coûteuse jamais construite par l'humanité. Alors, Est-ce que ça vaudrait le coût ? Tout se résume à une question d'économie. Les fusées consomment d'énorme quantité de carburant, juste pour envoyer des petites livraisons dans l'espace Aux prix actuels, il faut environ 20 000 dollars pour envoyer un seul kilogramme de mar ...
Het is lastig om de ruimte in te komen. Hoewel we allemaal wel zouden willen dat er een gemakkelijke, en betaalbare manier is om naar de ruimte te komen. Op dit moment is dat alleen mogelijk als je een astronaut of miljardair bent. Maar er is een concept dat het misschien mogelijk maakt, wat ook als startpunt voor de verkenning van het universum kan dienen. De ruimtelift. Maar, hoe werkt het? Om te begrijpen hoe een ruimtelift ons de ruimte in kan krijgen, moeten we eerst kijken naar wat een baan is. In een baan zijn betekent: Naar iets toe vallen maar snel genoeg gaan om het te missen. Als je een bal op aarde gooit, maakt het een boog door de lucht en raakt daarna de grond. In de ruimte, laat de zwaartekracht je ongeveer op dezelfde manier bewegen Maar als je snel genoeg zijwaarts beweegt zal door de kromming van de aarde, de grond net zo snel onder je weg vallen als de zwaartekracht van de aarde je ernaartoe trekt dus, om in de baan van de aarde te komen moeten raketten snel omhoog en zijwaarts gaan. In tegenstelling gebruikt een ruimte lift de energie van de omwenteling van de aarde om de vracht snel voort te brengen. Stel je een kind voor dat een stuk speelgoed draait aan een touwtje. Met een mier op zijn hand. Als de mier omhoog kruipt langs het touwtje, gaat hij steeds sneller hoe meer hij stijgt. Vergeleken met een raket, hoef je met een ruimtelift alleen maar de energie te leveren om omhoog te gaan. De zijwaartste beweging komt gratis bij de snelle draaiing van de aarde. Maar een ruimtelift zou, zonder twijfel, het grootste en duurste object zijn dat ooit door mensen in gebouwd Dus, is het dat het wel waard? Het komt allemaal neer op de kosten. Raketten verbranden ongelooflijk veel raketbrandstof, alleen maar om een klein beetje vracht de ruimte in te krijgen. Met de huidige prijzen kost het ongeveer 20.000 dollar om één kilo de ruimte in te krijgen Dat is 1.3 miljoen dollar voor een mens 40 miljoen dollar voor je auto Miljarden voor een ruimtestation Deze e ...

Aah, le son d'intestins d'animaux tremblants.. Je veux dire, cordes. Qui sont traditionnellement faites à partir d'intestins de chats. Indépendamment de ça, quand une corde vibre, elle le fait avec ses extrémités attachées à un instrument. Cela veut dire qu'elle peut seulement vibrer en vagues. Comme une corde à sauter avec une courbe, ou deux courbes ou trois, ou quatre ou même une combinaison de ces courbes. Plus il y a de courbes, Plus haute est la hauteur et plus vite la corde doit vibrer. En fait, la fréquence de la vibration d'une corde est exactement égale au nombre de courbes multiplié par la fréquence fondamentale de la corde. C'est la fréquence de vibration pour une seule courbe.
Aah, het geluid van schuddende dierlijke darmen .. Ik bedoel snaren, die traditioneel gemaakt zijn van de darmen van een kat. Maar ongeacht waarvan het gemaakt is wanneer een snaar trilt doet hij dit met de uiteinden vastgemaakt aan het muziekinstrument. Dit betekent dat het alleen kan trillen met een bepaald aantal golven, sinusachtige golven. Zoals bij touwtje springen met een of twee hobbels of drie of vier of een combinatie van deze hobbels. Des te meer hobbels des te hoger de toon en des te sneller de snaar moet trillen. Feitelijk is de frequentie van een trillende snaar exact gelijk aan het aantal hobbels maal de fundamentele frequentie van de snaar: de frequentie bij één hobbel.

Ici il y a un arrondi et les rayons de lumière ne se courbent pas aussi vite, (en fait ils ne se courbent pas du tout mais ils illuminent les petites particules de l'atmosphère qui reflètent la lumière sur d'autres particules et donne l'illusion que la lumière se courbe.) Mais ne se courbe pas assez vite donc cette zone est la plus sombre.
Hier is een curve en de lichtstralen Dont curve zo snel (eigenlijk, zij dont curve helemaal niet, maar ze verlichten de kleine deeltjes in de atmosfeer en de ze licht reflecteren naar andere deeltjes en geven de illusie alsof het licht gebogen.) Maar doesnt curve zo snel zo Dit gebied is het donkerst.