Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "un véritable ami vous ferait un sourire de temps " (Frans → Nederlands) :
Votre smartphone peut sembler convivial — mais un véritable ami vous ferait un sourire de temps à autre. À TED2013, Keller Rinaudo fait la démonstration de Romo, le mini-robot alimenté par iPhone qui peut vous accompagner en roulant, vous apporter une tasse de café de l'autre côté de la table, et interagir avec vous avec des expressions programmables.
Je smartphone kan soms net een vriend lijken, maar een echte vriend lacht ook af en toe naar je. Keller Rinaudo demonstreert Romo op TED2013, de mini-robot die bestuurd wordt door je smartphone. De robot gaat met je mee voor een wandeling, schuift een kopje koffie naar je toe en reageert op je met programmeerbare uitdrukkingen.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un d
écouvre un moyen de ...[+++]sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht wa
arin alles voor het ...[+++]eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Il s'intitule Ceci s'est passé. Une élève, une jeune femme, dans un couloir au troisième étage de son lycée, penchée sur le rebord d’une fenêtre ouverte
bavardant avec des amis entre les cours; un enseignant passe et la gronde. Soyez prudente, vous pourriez tomber, presque badin il la gronde, vous pourriez tomber, et la jeune femme, dix-huit ans, vraiment une jeune fille, bien qu’elle ne le croie pas, aussi brillante qu’elle soit, la première de sa classe, et si belle, aussi, lui dit-on s
ouvent, renvoie une sourire, et elle penche sur ...[+++] la fenêtre ouverte qui ne serait même pas ouverte si c'était l'hiver. Si c'était l'hiver, quelqu'un l'aurait fermée ( Ferme-la! ) elle penche sur la fenêtre, plus loin, souriant toujours, encore plus loin, bien qu’il prenne moins de temps que cela, vraiment un instant, et se laisse tomber.
Het heet: Zo gebeurde het. Een scholiere van het lyceum houdt zich op de vierde verdieping op, in de gang, op de vensterbank, bij het open raam. De jonge vrouw kletst wat met vriendin
nen, een passerende leraar leest haar de les: Voorzichtig, anders val je nog. Het heeft iets goedmoedigs, gekscherends: Anders val je nog. Achttien is ze, een meisje dus eerder, hoewel ze dat zelf niet zo zou zien, ze is immers de beste van de klas, en heeft, zo zegt men, Een knap toetje. Ze glimlacht en leunt nog wat verder uit het raam, dat in de winter niet eens open zou hebben gestaan. In de winter zou men het wel hebben dichtgedaan ( Dicht dat raam! ) Z
...[+++]e leunt voorover, met een brede glimlach, verder en verder, wat langer klinkt dan de luttele tel die het kostte, en ze laat zich vallen. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
un véritable ami vous ferait un sourire de temps ->
Date index: 2025-06-03