Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "toujours censées soutenir leurs petites " (Frans → Nederlands) :
Parce les grandes soeurs sont toujours censées soutenir leurs petites sœurs.
Want grote zussen worden geacht hun kleine zusjes te ondersteunen.
Il y avait un gros logo Watson au milieu du plateau. Comme si vous jouiez contre les Chic
ago Bulls et il y a leur truc en plein milieu du terrain. Le public était rempli de programmeurs et dir
igeants d'IBM venus soutenir leur petit bijou pour lequel ils ont dépensé des millions de dollars, espérant contre toute attente que les humains allaient rater leur coup. Ils portaient des pancartes « Allez Watson ! » et applaudissaient comme de
s mères-poules leur petit protégé à ...[+++] chaque fois qu'il devinait juste.
Er stond een groot Watsonlogo in het midden van het podium. Alsof je tegen de Chicago Bulls gaat spelen en dat ding daar midden op hun speelveld staat. De zaal zat vol met vips en programmeurs van IBM die hun kleine lieveling toejuichten. Ze hadden er miljoenen dollars tegenaan gegooid in de hoop dat de mensen het niet zouden halen. Ze staken borden met Go Watson omhoog en applaudisseerden net als mamma’s telkens als hun kleine lieveling het goed had.
Les belles-de-jour déploient toujours leurs pétales au petit matin.
Dagbloemen ontrollen hun blaadjes zoals een uurwerk in het ochtendgloren.
Il n'y a pas de lum
ière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk word
...[+++]t belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Et comme beaucoup de familles Africaines, mes parents ne pouvaient jamais mettre de l'argent de côté car ils devaient soutenir financierement leurs frères et soeurs, cousins, leurs parents et tout était toujours risqué.
Zoals veel Afrikaanse families konden mijn ouders niet sparen, want ze steunden broers, zussen, neven, nichten en hun ouders. Dingen waren altijd onzeker.
Et nous avons maintenant des évaluations de risque au sol quand vous avez une explosion sur le pas de tir. Finallement, tout à la fin, en 1964, la NASA mit un pied dans le projet et dit, D'
accord, nous allons soutenir une étude de faisabi
lité pour une petite version qui pourrait être lancée avec des Saturn V assemblées ensemble. C'est donc ce qu'a fait la NASA, avoir, vous savez, une version pour huits personnes qui irait sur Mars. Ils aimaient ça parce que les gars pourraient vivre là-bas en quelque sorte -- c'est comme vivre dans un
...[+++] sous-marin. Ca c'est le compartiment pour l'équipage. Ca commute de tel façon que ce qui est à l'envers est dans le bon sens quand vous êtes en mode gravité articiel. Les scientifiques s'entendaient toujours bien ensemble, and ils auraient pris sept astronautes et sept scientifiques. C'est une version pour 20 personnes pour aller jusqu'à Jupiter : couchettes, abris, salle d'exercices.
Hier hebben we inschattingen van de risico's aan de grond als er een ontploffing is op het lanceerplatform. Helemaal op het einde, tenslotte, in 1964, komt de NASA erbij en zegt: Wij steunen een haalbaarheidsstudie voor een kleine versie die in onderdelen kan worden gelanceerd met Saturn Vs en dan kan worden geassembleerd. Dus dat deed de NASA, en het resultaat was een versie voor
8 man die naar Mars zouden gaan. Ze vonden dat goed omdat de mannen daar zowat konden leven, zoals in een onderzeeër. Dit is de bemanningscabine. Ze kan kantelen, dus wat op zijn kop staat, staat rechtop als je je in kunstmatige zwaartekracht begeeft. De wetens
...[+++]chappers gingen nog steeds mee. Ze zouden zeven astronauten en zeven wetenschappers meenemen. Dit is een versie van 20 man, om naar Jupiter te gaan: bedden, stormkelders, een gymzaal.Ils ne savaient pas ce qui allait se passer. Est-ce que les gens viendraient ? En fait, des milliers de personnes sont venues le lend
emain à Lahore pour soutenir les arts de la scène, et cela a, dans le même temps, ravi et terrifié Faizan, et il est allé voir une femme qui était venue avec ces deux jeunes enfants, et il lui a dit : « Vous savez qu'il y avait une bombe ici hier, et vous savez qu'il y a une menace ici. » Et elle a dit : « Je le sais, mais je suis venue à votre festival avec ma mère quand j'avai
s leur âge, et j'ai toujours ...[+++] ces images en tête.
Wat zou er gebeuren? Komt er nog iemand? De volgende dag kwamen er duizenden mensen om de podiumkunsten in Lahore te steunen. Dit ontroerde en beangstigde Faizan tegelijkertijd. Hij snelde op een vrouw af met twee kleine kinderen. Hij zei: Weet u wel dat er gisteren een bom afging? Het is hier onveilig vandaag. Ze zei: Ik weet het, maar ik bezocht uw festival samen met mijn moeder toen ik zo oud was als zij. Ik kan me de beelden nog herinneren.
Je racontais à ces mômes, ces 120 mômes - ils étaient tous assis sur le sol du gymnase de l'école - et je leur parlais des méduses, et comme elles sont gélatineuses, et comme vous ne pouvez pas les voir, surtout la nuit. Et elles ont ces tentacules longues de 10, 12, jusqu'à 15 mètres. Elles les
enroulent autour de leurs proies. Et elles peuvent envoyer le poison dans le sys
tème nerveux. Et un petit gamin, à l'arrière, faisait comme ça. J'ai dit : « Quel est ton nom ? » « Henry ». « Henry, quelle est ta question ? » Il a dit : « Eh bi
...[+++]en, je n'avais pas tellement une question, mais plutôt une suggestion. » Il a dit : « Vous savez, ces types qui croient vraiment à ce qu'ils croient, et qui portent des bombes ? » Et j'ai dit : « C'est drôle que tu voies cela comme une noble quête, mais oui, je les connais. » Il a dit : « C'est ça qu'il vous faut. Il vous faut comme un banc de poissons, qui nageraient comme ça devant vous. » (Rires) « Et quand les méduses arrivent, et qu'elles enroulent leurs tentacules autour des poissons, elles seront occupées avec eux, et vous ferez vite le tour. » J'ai dit : « Oh, c'est comme une armée suicide. » Il a dit : « C'est ça dont je parle. C'est ce qu'il vous faut. » J'aurais dû savoir qu'il faut toujours écouter les enfants de 8 ans. Mais j'ai commencé cette traversée avec un maillot de bain, normalement, sans blaguer, le voici, il vient des plongeurs de requins.
Ik vertelde deze 120 kinderen -- ze waren allemaal in de turnzaal -- ik vertelde hen over kwallen en hoe gelatineachtig ze zijn en dat je ze 's nachts niet kan zien. Dat ze van die lange tentakels van 10 tot 15 meter hebben. Dat ze steken. Dat ze vergif in het
zenuwstelsel kunnen sturen. Een klein kind op de achterste rij reageerde zo. Ik zei Hoe heet je? Henry. Henry, wat wil je weten? Hij zei: Ik heb niet echt een vraag, het is meer een suggestie. Hij zei: Ken je het soort mensen die echt geloven in wat ze geloven en daarom bommen dragen? Ik zei: Het is vreemd dat je dit begrijpt als een soort nobel streefdoel, maar ja, ik ken zo'n men
...[+++]sen. Hij zei: Dat is wat je nodig hebt. Iets zoals een school vissen die zo voor je zouden zwemmen. (Gelach) Als de kwallen komen en ze hun tentakels wikkelen rond de vissen, gaan ze met hen bezig zijn, en kan je er gewoon rondzwemmen. Ik zei: O, als een zelfmoordleger. Hij zei: Dat is wat ik bedoel. Dat is wat je nodig hebt. Wist ik veel dat je zou moeten luisteren naar kinderen van acht jaar. Dus ik startte de zwemtocht in een badpak zoals normaal, en, serieus, dit is het; het kwam van de haaienduikers.(Rires) Et au moins jusqu'à ce qu'ils aient 23 ans, nous leur donnons toujours la becquée en mettant des vers dans leurs petites bouches ouvertes.
(Gelach) Op zijn minst tot ze 23 zijn, stoppen we nog steeds die wormen in die bekjes.
L
e petit poème s'appelle donc « Les morts ». (Vidéo) Narration : « Les morts ». Les m
orts nous regardent toujours depuis là-haut, disent-ils. Alors que nous mettons nos chaussures ou faisons un sandwich, ils regardent en bas à travers les bateaux à fond de verre du ciel pendant qu'ils rament lentement à travers l'éternité. Ils regardent le dessus de nos têtes qui se déplacent en dessous sur la Terre. Et quand nous nous couchons dans un champ ou sur un canapé, peut-être drogué par le bourdonnement d'une chaude après-midi, ils pensent que nous les regardons
...[+++] à notre tour, ce qui leur fait lever leurs avirons et rester silencieux et attendre comme des parents que nous fermions les yeux.
Dit kleine gedichtje heet De doden . (Video) Verteller: De doden. De doden kijken altijd op ons neer, zeggen ze. Terwijl we onze schoenen aantrekken of een boterham smeren, kijken ze neer door de glazen bodem van de hemelboten, terwijl ze langzaam door de eeuwigheid roeien. Ze kijken naar de kruin van ons hoofd dat beneden op Aarde beweegt. Terwijl we neerliggen, in een veld of op een sofa, bedwelmd wellicht door het zoemen van een warme namiddag, denken ze dat wij terugkijken, waardoor ze hun riemen optrekken en stil worden en als ouders wachten tot we onze ogen sluiten.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
toujours censées soutenir leurs petites ->
Date index: 2023-01-09