Vertaling van "sorte de sagesse de la foule " (Frans → Nederlands) :

Vous pouvez y penser comme une sorte de sagesse de la foule, mais une foule très spéciale.
Je kan eraan denken als een soort wijsheid van de menigte, maar een zeer speciaal soort menigte.

Encore une fois, la Grèce antique, avec toutes ses imperfections, croyait en la sagesse de la foule dans ses meilleurs moments.
De Oude Grieken, met al hun tekortkomingen, geloofden in de wijsheid van de menigte op hun beste momenten.

Vous savez, comme le disait Chris, j’ai écrit un livre intitulé « La sagesse des foules » La préface de « La sagesse des foules » dit que, quand les conditions sont réunies, les groupes peuvent être remarquablement intelligents.
Chris noemde al mijn boek Twee weten meer dan één . De vooronderstelling in mijn boek is dat, onder de juiste voorwaarden, groepen buitengewoon intelligent kunnen zijn.

Enregistrement en cours : ♫ Daisy, Daisy ♫ ♫ give me your answer do ♫ ♫ I'm half crazy ♫ ♫ all for the love of you ♫ ♫ It can't be a stylish marriage ♫ ♫ I can't afford a carriage ♫ ♫ But you'll look sweet upon the seat ♫ ♫ of a bicycle built for two ♫ AK : Alors James Surowieki a cette idée de la sagesse des foules, qui dit qu'un groupe de gens est plus intelligent que n'importe quel individu.
Opname: ♫ Daisy, Daisy ♫ ♫ geef me je antwoord ♫ ♫ Ik ben half gek ♫ ♫ van liefde voor jou ♫ ♫ Het kan geen sjieke trouwpartij zijn ♫ ♫ Ik kan me geen koets permitteren ♫ ♫ Maar jij ziet er vast prima uit ♫ ♫ op het zitje van een fiets voor twee ♫ AK: James Surowieki had een idee over de wijsheid der menigten; dat een hele hoop mensen slimmer zijn dan elk individu.

La première chose que j'ai remarquée : combien de grands concepts apparaissent -- de la sagesse des masses aux foules intelligentes -- et combien il est facile de former des groupes dans un certain but.
Het eerste wat me begon op te vallen: Hoeveel grote concepten opkwamen -- vanuit de wijsheid van menigten en slimme bendes -- rond de belachelijke eenvoud om groepen te vormen voor een bepaald doel.

Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...

Ce ensemble d'effets que procure TED tire votre sagesse vers le haut, en quelque sorte.
Dit hele TED-effect, het doet je wijsheid toenemen.

Un super-organisme est une sorte d'ensemble d'individus qui adoptent ou évitent des comportements ou des phénomènes, qui n'est sont pas réductible à l'étude des individus et doit être interprété par référence au collectif, et en l'étudiant, comme, par exemple, une ruche d'abeilles qui trouve un nouveau site de nidification, ou une volée d'oiseaux se soustrayant à un prédateur, ou un vol d'oiseaux capables de mettre en commun leur sagesse pour naviguer et de trouver un point minuscule, une île au milieu du Pacifique, ou encore une meute de loups capable d'abattre de grosses proies.
Een superorganisme is een soort verzameling van individuen dat gedragingen en verschijnselen toont of uitdrukt die niet terug te brengen zijn tot de studie van de individuen en die begrepen moeten worden in verhouding tot en door het collectieve te bestuderen, zoals bijvoorbeeld een bijenkorf op zoek naar een nieuwe broedplaats, of een vlucht vogels die een roofvogel ontwijken, of een vlucht vogels die hun wijsheid samenbrengen om te navigeren en een piepklein eilandje te vinden te midden van de Stille Oceaan, of een roedel wolven die in staat is een grotere prooi te overmeesteren.