Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "sorte de monde mécaniste " (Frans → Nederlands) :
C'est une sorte de monde mécaniste dans lequel on aimerait tous vivre, dans lequel, effectivement, tout tient bien dans les tableurs, tout peut s'exprimer numériquement, et l'argent que vous dépensez pour quelque chose est en proportion avec l'échelle de votre succès. C'est le monde que les gens veulent vraiment. En réalité, on vit effectivement dans un monde que la science peut comprendre. Malheureusement, la science est probablement plus comparable à la climatologie en ce sens que dans beaucoup de cas de très très petits changements peuvent avoir des effets de taille disproportionnée. Et de la même façon, des domaines d'activité immenses, des fusions énorm
...[+++]es, peuvent n'accomplir absolument rien.
H
et is een soort van mechanistische wereld waar we a
llemaal dolgraag in zouden willen wonen, waar alles netjes in een spreadsheet past, alles in cijfers uit te drukken is, en het bedrag dat je aan iets uitgeeft evenredig is met de omvang van je succes. Dat is de wereld die mensen eigenlijk willen. We leven feitelijk ook in een wereld die de wetenschap kan begrijpen. Helaas lijkt die wetenschap waarschijnlijk het meest op klimaatwetenschap, in die zin dat in veel gevallen, hele, hele kleine veranderingen een disproportioneel enorm effect kunnen hebben. en
...[+++]waar ook uitgespreide gebieden vol activiteit, enorme fusies, een totaal pietluttig effect kunnen hebben.Je me demande si nous ne pourrions pas développer notre capacité à comprendre, disons la théorie quantique, si nous élevions nos enfants en leur faisant jouer des jeux électroniques dès la plus tendr
e enfance, avec une sorte de monde simulé où des ballons passeraient à travers deux fentes sur un écran, un
monde où les comportem
ents étranges de la mécanique quantique seraient mis en avant par la simulation de l'ordinateur, pour les rendre plus familière à l'échelle du
Monde ...[+++] du Milieu.
Zouden we onszelf kunnen helpen aan begrip van de kwantumtheorie, als we kinderen zouden grootbrengen met computerspellen vanaf hun vroege jeugd, met een soort virtuele wereld van ballen die door 2 spleten in een scherm gaan, een wereld waar de vreemde gebeurtenissen van de kwantummechanica door de computer geloofwaardig worden uitvergroot, zodat ze net zo vertrouwd aanvoelen als de schaal van de Middelwereld.
Temple Grandin, diagnostiquée autiste alors qu'elle était enfant, raconte comment son esprit fonctionne, partageant sa capacité à penser en images qui l'aide à résoudre des problèmes que les cerveaux neurotypiques pourraient manquer. Elle affirme que le monde a besoin de gens du spectre autistique tels que les penseurs visuels, les penseurs par modèle, les penseurs verbaux et toutes les sortes d'enfants geeks intelligents.
Temple Grandin werd als kind 'autistisch' bevonden. Ze legt uit hoe haar brein functioneert, hoe zij 'denkt in beelden' en hoe dat haar toelaat problemen op te lossen die 'gewone' breinen moeilijk vinden. Daarmee ondersteunt ze haar visie dat de wereld behoefte heeft aan mensen uit het ganse autistische spectrum: visuele denkers, patroon denkers, verbale denkers en allerlei andere soorten slimme kinderen.
Je vous invite donc à vous connecter avec moi, à vous connecter l’un l’autre, acceptez cette mission et faisons en sorte d’enseigner l’écoute à l’école -- et, en une génération, transformons le monde en un monde qui écoute consciemment -- un monde de connexion, un monde de compréhension et un monde de paix.
Ik nodig jullie uit om met mij en met elkaar te verbinden. Neem deze missie mee en laten we luisteren onderwijzen op scholen, en de wereld in één generatie omvormen naar een bewust luisterende wereld - een wereld van verbinding, een wereld van begrip en van vrede.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un d
écouvre un moyen de ...[+++]sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van din
gen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...certaines sortes d'universités. Je ne veux pas dire qu'il ne faut pas y
aller, mais tout le monde n'en a pas besoin, et tout le monde n'a pas besoin d'y aller maintenant. Peut-être qu'ils y iront plus tard, pas tout de suite. Et j'étais à San Francisco il y a un certain temps à une séance de dédicaces. Il y avait ce type qui achetait un livre, la trentaine. Et je lui ai dit, Vous faites quoi? Et il a répondu, Je suis pompier. Et j'ai dit, Depuis combien de temps êtes-vous pompier? Il dit, Toujours, j'ai toujours été pompier. Et j'ai dit, Eh bien, quand av
...[+++]ez vous choisi? Il a dit, Tout gamin , et ajouta, En fait, c'était un problème pour moi à l'école, parce qu'à l'école, tout le monde voulait être pompier. Il a dit, Mais je voulais être pompier. Et il a dit, Quand je suis arrivé en Terminale, mes profs ne m'ont pas pris au sérieux.
b
epaalde soorten universiteiten. Ik zeg niet dat je niet naar de universiteit moet gaan, maar niet iedereen hoeft er heen te gaan. en niet iedereen hoeft er nu heen te gaan. Misschien gaan ze later, niet meteen. Ik was een tijd geleden in San Fransisco voor een signeerse
ssie. Daar was deze jongen die een boek kocht, hij was een dertiger. En ik zei, Wat doe je voor werk? En hij zei, Ik ben brandweerman. En ik zei, Hoe lang ben je al brandweerman? Hij zei, Altijd, ik ben altijd al een brandweerman geweest. En ik zei, Wel, wanneer besloot je het te worden? H
...[+++]ij zei: Toen ik een kind was. Hij zei, Eigenlijk was het een probleem voor me op school, omdat iedereen op school brandweerman wilde worden. Hij zei, Maar ik wilde écht brandweerman worden. En hij zei, Toen ik in het laatste schooljaar zat, namen mijn docenten het niet serieus.Je suis donc motivé à essayer de construire une couche de jeu au dessus
du monde. C’est une sorte de nouveau concept, et c’est vraiment important. Alors que la dernière décennie a été la décennie du social et la décennie où l'architecture dans laquelle nous nous connectons aux autres a été construite, la prochaine décennie sera la décennie où nous construirons une architecture de jeu, où les motivations que nous utilisons pour influencer le comportement, et la structure dans laquelle elles sont construites, se décident, et c’est vraiment important. Je dis donc que je veux con
...[+++]struire une couche de jeu au dessus du monde, mais ce n'est pas tout à fait vrai parce que elle est déjà en construction ; c’est déjà en train d’arriver. Et ça ressemble à peu près à ça en ce moment. Ça ressemble un peu à ce qu’a fait le Web en 1997, pas vrai?
Verder heb ik me stevig voorgenomen om te proberen een spellaag bovenop de wereld te bouwen. Dit is eigenlijk een nieuw concept, en het is heel belangrijk. Terwijl het afgelopen decennium het sociale decennium was, het decennium waarin het raster werd gebouwd waarbinnen we ons met andere mensen
verbinden, zal dit komende dece
nnium het decennium worden waarin het spelraster wordt gebouwd, en de motivaties die we gebruiken om daadwerkelijk gedrag te beïnvloeden, en het raster waarin dat gebeurt. Dat is heel belangrijk. Ik zeg dus dat ik een spellaag over de wereld wil bouwen, m
...[+++]aar dat is niet helemaal waar want die wordt al gebouwd; het is al aan de gang. En op dit moment ziet het er zo uit. Het ziet er uit zoals het web in 1997, toch?Qui décide que Soho devrait avoir cette personnalité et que le Quartier Latin devrait avoir cette personnalité? Eh bien, il y a des décisions exécutives, mais surtout la ré
ponse est - tout le monde et personne. Tout le monde contribue un peu. Aucune personne seule n'est vraiment l'ultime acteur derrière la personnalité d'un quartier. Même chose pour la question de qui faisait vivre les rues après le 11 septembre dans mon quartier? Eh bien, c'était toute la ville. L'ensemble du système y t
ravaille en quelque sorte, et tout le monde con
...[+++]tribue un petit peu. Et c'est de plus en plus ce que nous commençons à voir sur le Web d'un tas de façons intéressantes. Ce n'était en fait pas encore vraiment le cas, sauf avec des choses très expérimentales, lorsque j'ai écrit Emergence et quand le livre est sorti. Donc ça a été un moment très optimiste, je crois, et je veux seulement parler de quelques-unes de ces choses. Je pense qu'il y a effectivement un nouveau genre de modèle d'interactivité qui commence à émerger en ligne dès maintenant. Et l'ancien modèle ressemblait à ça -
Wie bepaalt dat Soho deze uitstraling heeft en dat de Latino-wijk dat karakter
heeft? Er zijn een soort van uitvoeringsbesluiten, maar over het algemeen is het antwoord -- iedereen en niemand. Iedereen draagt een beetje bij. Niet één persoon heeft de doorslaggevende invloed over het karakter van een wijk. Hetzelfde geldt voor de vraag wie de straat levendig hield in mijn wijk gedurende de periode na 11 september. Dat was de hele stad. Het hele systeem werkte eraan mee en iedereen droeg zijn steentje bij. Dat zien we meer en meer op het internet op verschillende interessante manieren -- waarvan de meeste voordien niet bestonden, behalve i
...[+++]n heel experimentele activiteiten, toen ik Emergence aan het schrijven was en het boek uitkwam. Het is dus een erg optimistische tijd geweest. Ik wil een paar zaken daarvan bespreken. Ik denk dat er een nieuw model van interactiviteit in opkomst is op dit moment. Het oude zag er zo uit.Vous voyez, quand j'ai dit au début que c'est à propos de pourquoi, plutôt que de comment? Le pourquoi voulait en fait dire, Quelles conséquences y a-t-il quand je fais un pas? Pourquoi est-ce important? Est-ce important
que je sois dans le monde ou pas? Et est-ce important si le genre d'actions que je prends laisse passer un sens des responsabilités? Est-ce que l'art est à propos de cela? Et je dirais que oui. Ce n'est évidement pas simplement à propos de décorer le monde et de lui donner une apparence encore meilleure. Ou encore pire, si vous me demandez. C'est manifestement aussi à propos de prise de responsabilité, comme je l'ai fait
...[+++] ici, en jetant du colorant vert dans la rivière à Los Angeles, Stockholm, en Norvège, et à Tokyo, parmi d'autres endroits. Le colorant vert n'est pas écologiquement dangereux, mais il a clairement l'air assez effrayant. Et c'est, dans un sens, dans l'autre aussi, je pense, plutôt beau. Cela montre d'une certaine manière, la turbulence dans ces zones urbaines, dans ces différents endroits du monde. La Green River (rivière verte), comme une sorte d'idée activiste, pas comme une partie d'exposition, avait vraiment pour but de montrer aux gens, dans cette ville, quand ils marchent à côté, qu'un espace a des dimensions. Un espace a un temps.
Begrijp je wat ik zei in het begin: het gaat meer om waarom dan hoe. Die waarom betekent eigenlijk: welke gevolgen heeft het wanneer ik een stap neem? Wat doet het ertoe? Doet het ertoe of ik op de wereld ben of niet? Maakt het uit of de acties die ik neem, resulteren in een gevoel van verantwoordelijkheid? Gaat kunst daarover? Ik zou ja zeggen. Het gaat duidelijk over... niet alleen over de wereld aankleden en deze nog mooier maken, of nog erger, als je het mij vraagt. Het gaat duidelijk ook over verantwoordelijkheid nemen, zoals hier door groene verf in de rivier te gooien in L.A., Stockholm,
Noorwegen en Tokio, onder andere. De verf is ...[+++]niet giftig maar het oogt echt nogal eng. Aan de andere kant is ze ook behoorlijk mooi. Op de een of andere manier toont ze de turbulentie in dit soort stadscentra, op deze verschillende plekken op aarde. De 'Groene rivier' als een soort activistisch idee, geen deel van een tentoonstelling. Het ging echt om mensen in deze stad in het voorbijgaan te laten zien dat ruimte dimensies heeft. Een ruimte heeft tijd.C'est ainsi que je voyais le monde. Une population qui explose, une petite planète, cela nous entraîne vers une catastrophe. Mais maintenant, je laisse Malthus derrière moi. Parce que je pense que nous pourrions bien être à environ 150 ans d'une sorte de nouveau siècle des lumières. Et voici pourquoi. Ce sont les données de population des Nations Unies, que vous avez peut-être déjà vues, concernant le monde.
Dit was mijn mentale beeld van de wereld. Sterk rijzende bevolkingsaantallen, een kleine planeet, dat leidt tot slechte dingen. Maar ik laat Malthus achter mij. Want ik denk dat wij wellicht zo'n 150 jaar verwijderd zijn van een soort nieuwe verlichting. Dit is waarom. Dit zijn de bevolkingsgegevens van de V.N., zoals u wellicht hebt gezien, voor de wereld.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
sorte de monde mécaniste ->
Date index: 2022-04-23