Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "son agenda est plein pour cette durée " (Frans → Nederlands) :
Ca peut amener un certain réconfort, mais ce réconfort dure seulement 20 minutes environ. Ensuite les gens regardent le miroir et se disent je viens de payer beaucoup d'argent pour cette séance et qu'est-ce qu'elle m'a dit ? Je t'aime ! Ils disent toujours ça. Ils ne reçoivent aucune information ils n'obtiennent rien de valeur en échange de leur dépense. Sylvia Browne est la grande spécialiste. Nous l'appelons les serres. Sylvia Browne -- merci -- Sylvia Browne est la grande spécialiste de ce domaine en ce moment. Sylvia Browne -- juste pour vous montrer -- elle reçoit 700 dollars pour une séance de 20 minutes par téléphone. Elle n'a même pas besoin de venir en personne. Et vous devez attendre jusqu'à
deux ans parce que ...[+++]son agenda est plein pour cette durée. Vous payez par carte de crédit ou autrement et ensuite elle vous rappellera à un moment donné dans les deux prochaines années. Vous ne pouvez pas dire si c'est elle : Hello,c'est Sylvia Browne. C'est elle. Vous le savez immédiatement.
He
t kan misschien een beetje geruststelling bieden, maar dat duurt maar 20 minuten of zo. En dan kijken de mensen in de spiegel en zeggen, ik he
b net een hele hoop geld uit gegeven aan die lezing. En wat heeft ze me gezegd? Ik hou van je!' Dat zeggen ze altijd. Ze krijgen helemaal geen informatie, ze krijgen
helemaal geen waar voor hun geld. Sylvia Browne is de grote sp
...[+++]eler. We noemen haar De Klauw. Sylvia Browne -- dank u -- Sylvia Browne is de grote speler in dit veld, op dit moment. Welnu, Sylvia Browne -- om het even duidelijk te maken -- zij krijgt 700 dollar voor een lezing van 20 minuten, via de telefoon. Ze hoeft er niet eens in persoon naar toe te gaan. En je moet tot twee jaar wachten, omdat ze zo ver van tevoren al volgeboekt is. Je betaalt per credit card, of zoiets, en dan belt ze je ergens in de komende twee jaar. Je weet wanneer zij het is. Hallo, Sylvia Browne hier. Kan niet missen, je weet meteen dat zij het is.Je me suis longt
emps interrogée sur cette question : pouvons-nous évoluer ou dé
velopper un sixième sens. Un sens qui nous donnerait un accès continu et facile aux méta-informations ou à d
es informations qui pourraient exister quelque part, qui pourraient nous aider à prendre la bonne décision au sujet de n'importe quelle chose qu'on rencontre. Quelques-uns parmi vous pourraient répondre que, bon, les téléphones d'aujourd'hui font d
...[+++]éjà cela. Mais je dirais que non. Quand vous rencontrez quelqu'un ici à TED -- TED est l'endroit où rencontrer du monde, bien sûr, une fois dans l'année -- vous ne pouvez pas serrer la main à quelqu'un puis lui dire Vous pouvez attendre deux minutes, le temps que je sorte mon téléphone et que je vous cherche dans Google? Ou quand vous allez au supermarché, quand vous êtes là dans cet immense rayon avec différents types de papier toilette, vous ne sortez pas votre téléphone, pour ouvrir un navigateur et aller sur une page web pour décider lequel parmi ce choix est l'achat le plus écologique. Nous n'avons pas réelllement un accès facile à toutes ces informations pertinentes qui peuvent vraiment nous aider à prendre les meilleures décisions sur ce que nous devons faire, et comment agir. Et donc, mon groupe de recherche au Media Lab a développé une série d'inventions pour nous donner l'accès à cette information d'une manière plutôt facile, sans que l'utilisateur ait besoin de changer son comportement. Je suis ici pour dévoiler notre dernier résultat, le plus réussi jusqu'à présent, qui est encore en plein développement.
Ik
raakte geïntrigeerd door de vraag of het mogelijk zou zijn om tot de ontwikkeling van een zesde zintuig te komen. Een zintuig dat ons naadloos en gemakkelijk toegang geeft tot meta-informatie of informatie die zich misschien ergens anders bevindt, maar relevant kan zijn om ons te helpen de juiste beslissing te nemen over alles wat we ook maar tegenkomen. En sommigen van jullie zu
llen daarop zeggen, doen hedendaagse mobiele telefoons dat niet al? Maar ik zeg van niet. Als je hier bij TED iemand tegenkomt -- wat zonder twijfel de top
...[+++] netwerkplek van het jaar is -- dan ga je niet iemands hand schudden en vervolgens zeggen, Heb je een momentje, dan pak ik mijn telefoon en Google je even?' Of als je naar de supermarkt gaat en daar in dat enorme gangpad staat met verschillende soorten toiletpapier, dan pak je niet even je mobiele telefoon om een browser te openen om een website te bezoeken waarmee je kunt beslissen welke van al die verschillende soorten toiletpapier de meest ecologisch verantwoorde aankoop is die je kunt maken? We hebben dus niet echt makkelijk toegang tot al die relevante informatie, die ons kan helpen bij het nemen van de beste beslissingen over wat je moet doen en welke acties je moet ondenemen. Om die reden heeft mijn onderzoeksgroep op het Media Lab een serie uitvindingen ontwikkeld die ons toegang geven tot die informatie op een relatief gemakkelijke manier, zonder dat de gebruiker ook maar iets van zijn gedrag hoeft te veranderen En ik ben hier voor de onthulling van ons recentste en tot nu toe, meest succesvolle poging, die nog flink in ontwikkeling is.Derrière ces millions d'enfants qui grandissent dans des institutions, il y a souvent l'histoire de parents désespérés qui ont le sentiment d'avoir épuisé toutes leurs possibilités, comme Natalia en Moldavie,
qui n'avait assez d'argent que pour nourrir son nouveau-né. Elle a dû envoyer son fils aîné dan
s un orphelinat. Ou Desi, en Bulgarie, qui s'est occupée de ses 4 enfants à la maison jusqu'à la mort de son mari. Mais quand il a fallu
qu'elle travaille à ...[+++]plein temps, sans aucune aide, elle a n'a pas eu d'autre choix que de se séparer de l'un de ses enfants, celui qui était handicapé, pour le placer en centre spécialisé. Ou ces nombreuses adolescentes qui, trop terrifiées de dire à leurs parents qu'elles sont enceintes, préfèrent laisser leur bébé à l'hôpital, ou de ces nouveaux parents, jeunes couples qui apprennent à la naissance de leur premier enfant que celui-ci souffre d'un handicap, et qui, au lieu d'être nourris de messages positifs sur le potentiel de leur enfant, sont souvent conseillés de cette manière par les médecins: Oubliez la, confiez la à une institution, rentrez à la maison, et faites-en un autre en bonne santé. Cet état des choses n'est ni nécessaire, ni inévitable.
Achter elk van die één miljoen kinderen in instellingen zit meestal een verhaal van ouders die wanhopig zijn en denken dat ze geen opties meer hebben, zoals Natalia in Moldav
ië, die maar genoeg geld had om haar baby te vo
eden en haar oudere zoon dus naar een instell
ing moest sturen. Of Desi in B
ulgarije, die thuis voor haar 4 kinderen zorgde tot haa
...[+++]r echtgenoot stierf. Toen moest ze voltijds gaan werken. Bij gebrek aan steun zag ze geen andere oplossing dan een gehandicapt kind in een instelling plaatsen. Bij gebrek aan steun zag ze geen andere oplossing dan een gehandicapt kind in een instelling plaatsen. Of de ontelbare jonge meisjes die te bang zijn om hun ouders te vertellen dat ze zwanger zijn, en die hun baby's in een ziekenhuis achterlaten. Of de jonge ouders die pas vernamen dat hun eerste kind gehandicapt is en die, in plaats van positieve berichten over het potentieel van hun kind, van de dokters te horen krijgen: Vergeet haar, laat haar in de instelling, ga naar huis en maak een gezond kind. Deze toestand is niet nodig en niet onvermijdelijk.L'Écriture, dit-il, n'apprend rien de plus que la charité, et nous ne devons pas adopter une interprétation de l'Écriture, jusqu'à ce que nous en ayons trouvé une interprétation pleine de compassion. Cette lutte pour trouver de la compassion dans certains de ces textes plutôt rébarbatifs est une répétition en bonne et due forme à son application dans la vie de tous les jours. Mais maintenant, regardez notre monde. Nous vivons dans un monde qui est - où la religion a été détournée. Où les terroristes citent les versés du Coran pour justifier leurs atrocités.
De Schrift, zegt hij, leert ons alleen maar barmhartigheid en we moeten een schriftinterpretatie niet loslaten totdat we een interpretatie van compassie hebben gevonden. En deze worsteling om compassie te vinden in soms vrij weerzinwekkende teksten is een goede generale repetitie om hetzelfde in het gewone leven te doen. (Applaus) Maar kijk nu naar onze wereld. En we leven in een wereld waar religie is gekaapt. Waar terroristen Koranverzen reciteren om hun wreedheden te rechtvaardigen.
E
t donc, en 2010, des magazines d'urbanisme ont entrepris de se concentrer sur des villes comme Détroit en consacrant des numéros entiers à « tr
ouver des solutions pour la ville ». Un ami à moi, Fred Bernstein, m'a demandé de donner une entrevue pour le numéro d'octobre du magazine Architecte. Cela nous a fait beaucoup rire de voir la couvertur
e avec le titre : « Cette urbaniste peut-elle sauver Détroit ? » Je souris, un peu gênée parce que c'est compl
...[+++]ètement absurde, qu'une seule personne, surtout un urbaniste, puisse sauver une ville. Mais je souris aussi en pensant à l'espoir que ce titre insufflait en affirmant que notre profession puisse vraiment aider la ville à réfléchir à son rétablissement après cette crise si dure.
2010 was ook het jaar dat populaire designtijdschriften aandacht gingen besteden aan steden als Detroit. Hele nummers werden gewijd aan het opknappen van de stad. Een goede vriend van mij, Fred Bernstein, vroeg
me om een interview voor het Oktobernummer van het tijdschrift 'Architect'. We moesten er same
n wel om grinniken, toen we de titel op de omslag lazen: 'Kan deze planner Detroit redden?' Mijn glimlach verbergt een lichte schaamte, want het is natuurlijk compleet absurd dat een stad door een enkele persoon, laat staan een planner
...[+++], zou kunnen worden gered. Maar ik glimlach ook, omdat er een gevoel van hoop uit spreekt. Maar ik glimlach ook, omdat er een gevoel van hoop uit spreekt. Hoop dat ons beroep zou kunnen bijdragen aan het herstel van de stad na de zware crisis. Hoop dat ons beroep zou kunnen bijdragen aan het herstel van de stad na de zware crisis.Alors
qu'ils faisaient la tournée des nouvelles usines modernes Ford, se tourna vers Reuther et lui dit d'un air jovial : « Hé Walter, comment
tu vas t'y prendre pour faire payer les cotisations syndicales à ces robots ? » Et Reuther réplique : « Hé Henry, comment tu vas t'y prendre pour leur faire acheter des voitures ? » Le probl
ème de Reuther dans cette anecdote est qu'il est difficile de proposer sa force de travai
l dans une ...[+++] économie pleine de machines, et c'est clairement se que disent les statistiques. Si on regarde les dernières décennies, le retour sur capital, -- c'est-à-dire les profits des entreprises, a augmenté. Et on voit qu'il est maintenant à son plus haut niveau jamais atteint. Si on regarde le retour sur travail, c'est à dire le total des salaires dans l'économie, on voit qu'il se trouve à son niveau le plus bas et qu'il continue à dégringoler à vive allure.
Ze bezochten een van de nieuwe moderne fabrieken. Ford kijkt Reuther speels aan en vraagt: Zeg Walter, hoe ga je deze robots vakbondscontributie laten betalen? Waarop Reuther: Zeg Henry, en hoe ga je ze auto's laten kopen? Reuthers probleem in deze anekdote is dat het moeilijk is om je arbeid aan te bieden aan een economie vol machines. is dat het moeilijk is om je arbeid aan te bieden aan een economie vol machines. Dat komt duidelijk tot uiting in de statistieken. Als
je in de afgelopen paar decennia kijkt naar het rendement op kapitaal --met andere woorden, bedrijfswinsten-- dan zien we ze stijgen, en we zien dat ze nu hoger zijn dan o
...[+++]oit. Als we kijken naar wat er teruggaat naar arbeid, met andere woorden het totaal aan lonen in de economie, zien we ze op een historisch dieptepunt en zeer snel in tegenovergestelde richting evolueren.Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéqu
ates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégi
e et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2
...[+++]006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie
, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het
geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de midde
...[+++]len had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlandse Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Un de mes collègues a pensé au train. La compagnie ferroviaire Bergen célébrait so
n 100e anniversaire cette année. Le trajet traverse
la Norvège d'Est en Ouest, et dure exactement aussi longtemps qu'il y a 40 ans. Environ 7 heures. (Rires) On a téléphoné aux pr
ogrammateurs à Oslo pour leur annoncer que nous souhaitions faire un documentaire sur Bergen Railway. Que nous voulions le
faire sur toute la ...[+++]durée. Leur réponse fut : « OK, mais ça va durer combien de temps ? -- Oh , tout le trajet. -- On parle du documentaire. » Et ainsi de suite. Heureusement, ça les a fait rire. Un rire sincère. Et donc, un jour de septembre, nous avons commencé l'émission qui devait durer 7 heures et 4 minutes.
Dus één
van ons bedacht de trein. De Bergen-spoorlijn vierde zijn 100-jarige bestaan dat jaar. Ze gaat van West-Noorwegen naar Oost-Noorwegen en het duurt exact even lang als 40 jaar geleden: (Gelach) ...meer dan zeven uur. Dus we belden onze redactie in Oslo en zeiden: We willen een documentaire maken over de Bergen-spoorlijn, en we wi
llen de hele lengte doen. En het antwoord was: En hoe lang duurt het programma? Oh, zeiden we, de hel
e lengte. Ja, maa
...[+++]r we bedoelen het programma. Enzovoorts. Gelukkig voor ons, konden ze ermee lachen, heel, heel hard lachen. Dus op een dag in september begonnen we aan een programma dat 7 uur en 4 minuten moest duren.Le 8 janvier 2011, Gabby Giffords re
cevait une balle en pleine tête alors qu'elle accueill
ait des électeurs à Tucson en Arizona, sa ville natale. Son mari, l'astronaute Mark Kelly, l'a rejointe imm
édiatement. Lors de cette émouvante conversation avec Pat Mitchell, Mark et Gabby parlent de leur v
ie avant et après l'attentat. Ils parlent égalem ...[+++]ent de leur campagne pour un comportement responsable des possesseurs d'armes à feu.
Op 8 januari 2011 werd congreslid Gabby Giffords in het hoofd geschoten tijdens een ontmoeting met kiezers in haar thuisstad Tucson in Arizona. Haar echtgenoot, astronaut Mark Kelly, nam meteen het vliegtuig om bij haar te zijn. In dit emotionele gesprek met Pat Mitchell bespreekt het koppel hun levens van voor en na het incident en bespreken ze ook hun streven naar verantwoord wapengebruik.
Les gens disent : « Personne ne m'aime. » Et on leur dit : « Moi, je t'aime, ta femme t'aime
, ta mère t'aime. » Cette réponse n'est
pas dure à trouver, pour la plupart des gens, au moins. Mais les dépressifs disent aussi : « Quoi qu'on fasse, on va tout finir par mourir. » Ou i
ls disent : « Il ne peut pas y avoir de vraie communion entre deux êtres
...[+++]humains. Chacun est enfermé dans son propre corps. » Ce à quoi il faut répondre : « Oui, en effet, mais là maintenant il vaut mieux se concentrer sur ce qu'on va prendre au petit déjeuner. » (Rires) Souvent, ce qu'ils expriment, ce n'est pas la maladie, mais la perspicacité, et on arrive à penser que l'extraordinaire, c'est que la plupart d'entre nous sont au courant de ces questions existentielles mais elles ne nous troublent pas trop.
Ze zeggen: Niemand houdt van me. Je antwoordt: Ik hou van je, je vrouw houdt van je, je moeder houdt van je. Daarop kan je vrij gemakkelijk een antw
oord geven, voor de meeste mensen dan toch. Maar wie depressief is, zal ook
zeggen: Wat we ook doen, op het einde gaan we allemaal dood. Of: Er kan geen echte communicatie bestaan tussen twee menselijke wezens. Ieder van ons zit gevangen in zijn eigen lichaam. Daarop moet je zeggen: Dat is waar, maar ik denk dat we ons nu moete
...[+++]n concentreren over wat gaan hebben als ontbijt. (Gelach) Heel veel tijd besteden ze niet aan het uitdrukken van ziekte, maar van inzicht. Wat zo raar is, is dat de meesten onder ons deze existentiële vragen kennen, maar er niet veel aandacht aan schenken. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
son agenda est plein pour cette durée ->
Date index: 2025-06-22