Traduction de «simples peu technologiques » (Français → Néerlandais) :

Dean Ornish nous parle des moyens simples , peu technologiques et peu coûteux d'exploiter la capacité naturelle du corps à se soigner lui-même
Dean Ornish spreekt over eenvoudige en goedkope manieren om gebruik te maken van de natuurlijke neiging van het lichaam om zichzelf te genezen.

C'est gentil mais peut-être un peu présomptueux de dire que tout l'univers est à nous et peut-être que quelqu'un aura quelque chose à y redire plus tard (on en reparlera) Mais bon travail, l'humanité ! Sauf que... ce n'est pas si simple. Car si le traité de l'Antarctique parle un peu du « Patrimoine commun de l'humanité » il n'en parle pas trop non plus. Voici pourquoi : Les explorateurs ont commencé à arriver en Antarctique pendant le 17ème siècle, ont planté des drapeaux et revendiqué des terres. Mais ces revendications sont un peu creuses car sur l'arbre technologique de la civilisation, l'Antarctique n'était pas encore colonisable. Cependant, comme au Monopoly la stratégie optimale est réclame tout ce sur quoi tu poses le pied .
Wat leuk is, maar ook een beetje naief om te zeggen dat het hele universum van ons is, en misschien zal iemand daar ooit wel iets op zeggen, verhaaltje voor een andere keer, maar toch. Goed gedaan, mensheid. Alleen, is het nooit zo simpel. Omdat het papierwerk over Antarctica ongeveer zegt; het gemeenschappelijk erfgoed van de mensheid , maar dat klopt niet helemaal. Dit is waarom: Ontdekkers begonnen aan te komen in Antarctica rond de 1800s, waren vlaggen aan het planten, en aanspraken aan het maken, al waren deze aanspraken een beetje waardeloos. want op de lijst van kolonisatie was Antarctica niet koloniseerbaar. Maar toch, zoals Monopoly, is de optimale kolonie-strategie om alles op te eisen waar je landt.

Aller dans l'espace est difficile Même si pouvoir voir notre planète depuis l'espace grâce à un moyen simple et peu coûteux serait génial, Pour le moment le seul moyen est de devenir astronaute ou milliardaire Mais il existe un concept qui pourrait rendre cela possible Et qui pourrait définir le point de départ pour l'exploration de l'Univers : L'ascenseur spatial Comment marche-t-il exactement ? Pour comprendre comment un ascenseur spatial nous amènerait dans l'espace Nous devrons d'abord comprendre ce qu'est une orbite Être en orbite revient fondamentalement à tomber vers quelque chose en étant suffisamment rapide pour le rater. Si vous lancez une balle sur Terre, elle décrit une trajectoire en arc avant de retomber par terre. Dans l'espace, la gravité agit de manière similaire Mais si vous vous déplacez obliquement (de côté) assez vite La courbe de la Terre fait s'éloigner le sol en dessous de vous aussi rapidement que la gravité vous attire vers le sol Donc pour entrer en orbite autour de la Terre Les fusées doivent s'élever verticalement ET de travers rapidement Au contraire un ascenseur spatial exploiterait l'énergie de la rotation de la Terre pour accélérer la cargaison. Imaginez un enfant faisant tourner un jouet au bout d'une corde avec une fourmi sur la main. Alors que la fourmi escalade la corde, celle-ci se déplace de plus en plus vite. Comparé aux fusées, avec un chargement lancé depuis un ascenseur on a seulement besoin de fournir l'énergie pour bouger verticalement. Le mouvement oblique est ensuite fourni gratuitement par la rotation de la Terre ! Mais un ascenseur spatial serait sans aucun doute la structure la plus grande et la plus coûteuse jamais construite par l'humanité. Alors, Est-ce que ça vaudrait le coût ? Tout se résume à une question d'économie. Les fusées consomment d'énorme quantité de carburant, juste pour envoyer des petites livraisons dans l'espace Aux prix actuels, il faut environ 20 000 dollars pour envoyer un seul kilogramme de mar ...
Het is lastig om de ruimte in te komen. Hoewel we allemaal wel zouden willen dat er een gemakkelijke, en betaalbare manier is om naar de ruimte te komen. Op dit moment is dat alleen mogelijk als je een astronaut of miljardair bent. Maar er is een concept dat het misschien mogelijk maakt, wat ook als startpunt voor de verkenning van het universum kan dienen. De ruimtelift. Maar, hoe werkt het? Om te begrijpen hoe een ruimtelift ons de ruimte in kan krijgen, moeten we eerst kijken naar wat een baan is. In een baan zijn betekent: Naar iets toe vallen maar snel genoeg gaan om het te missen. Als je een bal op aarde gooit, maakt het een boog door de lucht en raakt daarna de grond. In de ruimte, laat de zwaartekracht je ongeveer op dezelfde manier bewegen Maar als je snel genoeg zijwaarts beweegt zal door de kromming van de aarde, de grond net zo snel onder je weg vallen als de zwaartekracht van de aarde je ernaartoe trekt dus, om in de baan van de aarde te komen moeten raketten snel omhoog en zijwaarts gaan. In tegenstelling gebruikt een ruimte lift de energie van de omwenteling van de aarde om de vracht snel voort te brengen. Stel je een kind voor dat een stuk speelgoed draait aan een touwtje. Met een mier op zijn hand. Als de mier omhoog kruipt langs het touwtje, gaat hij steeds sneller hoe meer hij stijgt. Vergeleken met een raket, hoef je met een ruimtelift alleen maar de energie te leveren om omhoog te gaan. De zijwaartste beweging komt gratis bij de snelle draaiing van de aarde. Maar een ruimtelift zou, zonder twijfel, het grootste en duurste object zijn dat ooit door mensen in gebouwd Dus, is het dat het wel waard? Het komt allemaal neer op de kosten. Raketten verbranden ongelooflijk veel raketbrandstof, alleen maar om een klein beetje vracht de ruimte in te krijgen. Met de huidige prijzen kost het ongeveer 20.000 dollar om één kilo de ruimte in te krijgen Dat is 1.3 miljoen dollar voor een mens 40 miljoen dollar voor je auto Miljarden voor een ruimtestation Deze e ...