Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "relever le plus grand défi de toute vie humaine " (Frans → Nederlands) :
Tout le pouvoir, de relever le plus grand défi de toute vie humaine, celui d'être totalement indépendant et responsable de sa propre vie, et pas seulement à partir de l'âge de 18 ans, mais à tous les âges.
Alle mogelijkheden. Om de grootste uitdaging in een mensenleven aan te gaan: volledig onafhankelijk en verantwoordelijk zijn voor je eigen leven. En niet pas vanaf 18 jaar, maar op alle leeftijden.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette cav
erne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als j
e goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg
uit de grot naar de ...[+++]vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Pendant 4 milliards d'années, ce qui vivait et mourait sur Terre dépendait de deux choses : la sélection naturelle et la mutation
aléatoire. Puis les humains sont apparus et ont tout changé — créer des plantes hybrides, croiser des animaux, altérer l'environnement et même nous faire volontairement évoluer. Juan Enriquez offre cinq lignes de conduite pour un futur où cette capacité à programmer la vie peut rapidement accélérer. «
C'est l'aventure la plus excitante qu'aient ...[+++]connue des humains, dit-il. C'est le plus grand super-pouvoir que les humains aient jamais eu. »
Vier miljard jaar lang waren natuurlijke selectie en willekeurige verandering de enige scherprechters over wat op aarde leefde of stierf. Toen kwam de mens en veranderde alles — de veredeling van planten, het fokken van dieren, het veranderen van het milieu, en zelfs het opzettelijk doelgericht verder ontwikkelen van onszelf. Juan Enriquez biedt ons vijf richtlijnen voor een toekomst waarin
ons vermogen om het leven te programmeren zich steeds sneller ontwikkelt. Dit is het meest opwindende avontuur dat de mens ooit heeft meegemaakt , zegt hij. Dit is de grootste supermacht d
...[+++]ie de mens ooit heeft gehad. Aller dans l'espace est difficile Même si pouvoir voir notre planète depuis l'espace grâce à un moyen simple et peu coûteux serait génial, Pour le moment le seul moyen est de devenir astronaute ou milliardaire Mais il existe un concept qui pourrait rendre cela possi
ble Et qui pourrait définir le point de départ pour l'exploration de l'Univers : L'ascenseur spatial Comment marche-t-il exactement ? Pour comprendre comment un ascenseur spatial nous amènerait dans l'espace Nous devrons d'abord comprendre ce qu'est une orbite Être en orbite revient fondamentalement à tomber vers quelque chose en étant suffisamment rapide pour le rater. Si vou
...[+++]s lancez une balle sur Terre, elle décrit une trajectoire en arc avant de retomber par terre. Dans l'espace, la gravité agit de manière similaire Mais si vous vous déplacez obliquement (de côté) assez vite La courbe de la Terre fait s'éloigner le sol en dessous de vous aussi rapidement que la gravité vous attire vers le sol Donc pour entrer en orbite autour de la Terre Les fusées doivent s'élever verticalement ET de travers rapidement Au contraire un ascenseur spatial exploiterait l'énergie de la rotation de la Terre pour accélérer la cargaison. Imaginez un enfant faisant tourner un jouet au bout d'une corde avec une fourmi sur la main. Alors que la fourmi escalade la corde, celle-ci se déplace de plus en plus vite. Comparé aux fusées, avec un chargement lancé depuis un ascenseur on a seulement besoin de fournir l'énergie pour bouger verticalement. Le mouvement oblique est ensuite fourni gratuitement par la rotation de la Terre ! Mais un ascenseur spatial serait sans aucun doute la structure la plus grande et la plus coûteuse jamais construite par l'humanité. Alors, Est-ce que ça vaudrait le coût ? Tout se résume à une question d'économie. Les fusées consomment d'énorme quantité de carburant, juste pour envoyer des petites livraisons dans l'espace Aux prix actuels, il faut environ 20 000 dollars pour envoyer un seul kilogramme de mar ...
Het is lastig om de ruimte in te komen. Hoewel we allemaal wel zouden willen dat er een gemakkelijke, en betaalbare manier is om naar de ruimte te komen. Op dit moment is dat alleen mogelijk als je een astronaut of miljardair bent. Maar er is een concept dat het misschien mogelijk maakt, wat ook als startpunt voor de verkenning van het universum kan dienen. De ruimtelift. Maar, hoe werkt het? Om te begrijpen hoe een ruimtelift ons de ruimte in kan krijgen, moeten we eerst kijken naar wat een baan is. In een baan zijn betekent: Naar iets toe vallen maar snel genoeg gaan om het te missen. Als je een bal op aarde gooit, maakt het een boog door de lucht
en raakt daarna de grond. In de ru ...[+++]imte, laat de zwaartekracht je ongeveer op dezelfde manier bewegen Maar als je snel genoeg zijwaarts beweegt zal door de kromming van de aarde, de grond net zo snel onder je weg vallen als de zwaartekracht van de aarde je ernaartoe trekt dus, om in de baan van de aarde te komen moeten raketten snel omhoog en zijwaarts gaan. In tegenstelling gebruikt een ruimte lift de energie van de omwenteling van de aarde om de vracht snel voort te brengen. Stel je een kind voor dat een stuk speelgoed draait aan een touwtje. Met een mier op zijn hand. Als de mier omhoog kruipt langs het touwtje, gaat hij steeds sneller hoe meer hij stijgt. Vergeleken met een raket, hoef je met een ruimtelift alleen maar de energie te leveren om omhoog te gaan. De zijwaartste beweging komt gratis bij de snelle draaiing van de aarde. Maar een ruimtelift zou, zonder twijfel, het grootste en duurste object zijn dat ooit door mensen in gebouwd Dus, is het dat het wel waard? Het komt allemaal neer op de kosten. Raketten verbranden ongelooflijk veel raketbrandstof, alleen maar om een klein beetje vracht de ruimte in te krijgen. Met de huidige prijzen kost het ongeveer 20.000 dollar om één kilo de ruimte in te krijgen Dat is 1.3 miljoen dollar voor een mens 40 miljoen dollar voor je auto Miljarden voor een ruimtestation Deze e ...C'est de la valeur créée par les participants entre eux. La valeur communautaire, sur les réseaux que nous
connaissons, est partout. Chaque fois que vous voyez un grand ensemble de données partagées et disponibles publiquement, que ça soit des photos sur Flicker, des vidéos sur Youtube ou quoi que ce soit. C
'est appréciable. J'aime les LOLcats comme tout le monde, peut-êtr
e même un petit peu ...[+++]plus. Mais c'est aussi un problème en grande partie résolu. J'ai du mal à me représenter un avenir dans lequel quelqu'un dit : Où, mais où, puis-je trouver une photo d'un chat tout mignon ? Ushahidi, par contraste, constitue une valeur civique. C'est une valeur créée par les participants, mais qui profite à la société dans sa globalité. Les objectifs fixés par Ushahidi ne se limitent pas à rendre la vie meilleure à ses participants, ils visent une vie meilleure pour chaque individu de la société dans laquelle Ushahidi opère. Ce type de valeur civique n'est pas un simple effet secondaire du fait de s'ouvrir à la motivation humaine.
Het is waarde gecreëerd door de deelnemers voor elkaar. Overal in onze netwerken is er waarde voor de gemeenschap. Telkens als je een grote verzameling ziet van gedeelde, publiek toegankelijke data, of het nu foto'
s op Flickr zijn of video's op YouTube of wat dan ook. Dit is goed. Ik vind LOLcats even leuk als iets anders, en misschien wel nog wat leuker. Maar dit is ook een probleem dat grotendeels is opgelost. Ik vind het moeilijk om mij een toekomst voo
r te stellen waarin iemand zegt: Waar, o waar kan ik een foto vinden van een sch
...[+++]attige kat? Ushahidi, integendeel, is waarde voor de maatschappij. Het is waarde die door de deelnemers wordt gecreëerd maar die door de maatschappij als geheel wordt genoten. De doelen die Ushahidi zich stelt, zijn niet alleen om het leven beter te maken voor de deelnemers, maar om het leven beter te maken voor iedereen in de maatschappij waarin Ushahidi opereert. Dat soort van maatschappelijke waarde is niet alleen een bijproduct van het zich openstellen voor menselijke motivatie.Bien que le tapir soit l'un des plus grands mammifères terrestres au monde, la vie des ces animaux solitaires et nocturnes est restée un mystère. Surnommé « fossile vivant », le tapir parcourant les forêts et les plaines d'Amérique du Sud aujourd'hui a fait son apparition sur la scène de l'évolution il y a plus de 5 millions d'années. Cependant, la menace des braconniers, de la déforestation
et de la pollution, tout particulièrement dans un Brésil s'industrialisant rapidem
...[+++]ent, mettent à mal leur longévité. Dans cet instructif exposé, Patricia Medici, biologiste, défenseuse de l'environnement, spécialisée dans l'étude des tapirs et membre TED, partage son travail sur ces animaux incroyables et nous lance un défi : Voulons-nous être responsables de leur extinction ?
Al is de tapir een van de grootste landzoogdieren ter wereld, het is nog steeds een raadsel hoe deze so
litaire nachtdieren leven. De tapir die vandaag door de Zuid-Amerikaanse bossen en weilanden doolt, dook meer dan 5 miljoen jaar geleden op in de evolutionaire geschiedenis en staat daarom ook bekend als 'het levende fossiel'. Zijn voortbestaan wordt echter bedreigd door stropers, ontbossing en vervuiling, vooral in het snel industrialiserende Brazilië. In deze verhelderende talk vertelt natuurbeschermingsbiologe, tapirdeskundige en TED Fellow Patrícia Medici over haar werk met deze fantastische dieren en schotelt ons de volgende vraag
...[+++]voor: Willen we verantwoordelijk zijn voor hun uitsterving?Al Gore a trois questions à propos du changement climatique et de notre futur. La première : devons-nous changer ? Chaque jour, la pollution due au réchauffement mondial capture autant d'énergie thermique que celle de 400 000 bombes atomiques de catégorie Hiroshima. Cette énergie capturée en
gendre des tempêtes plus violentes et des inondations plus extrêmes, dit-il. « Tous les soirs, le journal télévisé est comme une randonnée à travers le livre de l'Apocalypse. » La deuxième question : peut-on changer ? Nous avons déjà
commencé. Alors, la grande question ...[+++]: changerons-nous ? Dans cette discussion inspirante et stimulante, al Gore répond par l'affirmative. « Lorsque tout défi moral important est enfin réduit à un choix binaire entre ce qui est juste et ce qui est mauvais, le résultat peut être prédit en raison de notre nature en tant qu'êtres humains, dit-il. C'est pourquoi nous allons gagner. »
Al Gore heeft drie vragen over klimaatverandering en onze toekomst. Eerste vraag: moeten we veranderen? Elke dag houdt vervuiling in de vorm van broeikasgassen evenveel warmte-energie vast als zou vrijkomen door het ontploffen van 400.000 Hiroshima-atoombommen. Die vastgehouden warmte leidt tot hevigere stormen en extreme wateroverlast, zegt hij: Het nieuws lijkt elke avond op een wandeling doorheen het boek Openbaring. Tweede vraag: kunnen we veranderen? We zijn al begonnen.
Dan de grote vraag: gaan we veranderen? In deze uitdagende,
...[+++] inspirerende lezing, zegt Gore van wel. Indien een grote morele uitdaging uiteindelijk wordt uitgewerkt tot een binaire keuze tussen wat goed is en wat fout is, dan ligt het resultaat op voorhand vast vanwege wie wij zijn als menselijke wezens, zegt hij. Daarom gaan we dit overwinnen . Une leurre
de 13 cm, c'est un grand leurre de pêche, avec un crochet à trois dents à l'arrière, et sur la leurre, c'était marqué, dangereux si avalé (Rires) Don
c, personne Ne fait plus ce qu'il ou elle pense être juste. Et pourquoi ça ? Ils ne font pas confiance à la loi. Pourquoi ils ne font pas confiance à la loi? Parce qu'elle nous donne le pire des deux mondes. C'est aléatoire. N'importe qui peut attaquer en justice pour presque rien et amèner l'affaire devant un jury. Il n'y a même pas un effort de cohérence. Et puis tout est trop
détaillé. ...[+++] Dans les domaines qui sont réglementés, il ya tellement de règles que personne ne peut les connaître toutes. Alors comment voulez-vous y remédier? Vous pourriez passer 10 000 vies à essayer de tailler cette jungle juridique. Mais le défi n'est pas ici de simplement modifier la loi. Parce que l'obstacle majeur à dépasser, c'est la confiance.
13 centimeter, dat is gro
ot voor lokaas, met drie grote haken op de rug, op de buitenkant: Inslikken schaadt de gezondheid. op de buitenkant: Inslikken schaadt de gezondheid. Geen van deze mensen doet wat ze denken dat juist is. Waarom niet? Ze vertrouwen het recht niet. Waarom niet? Het geeft je het slechtste van beide werelden. Het is willekeurig. Iedereen kan je voor alles aanklagen. Voor een jury. Geen poging tot consistentie voor nodig. Er zijn te veel details. De gebieden die gereguleerd zijn hebben zo veel regels geen mens zou ze kunnen kennen. Ho
e los je dit op? We zouden ...[+++] 10.000 levens kwijt kunnen om deze juridische jungle uit te dunnen. Maar de uitdaging hier is niet het aanpassen van de wet. Want succes is afhankelijk van vertrouwen. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
relever le plus grand défi de toute vie humaine ->
Date index: 2021-07-10