Vertaling van "quant aux sciences du cerveau " (Frans → Nederlands) :

Quant aux sciences du cerveau, ce que les conseillers politiques ont appris des sciences du cerveau c'est : « ne me parlez plus d'idées, ne me parlez plus de programmes politiques».
Wat de politieke adviseurs leerden van de neurowetenschappers is dat je niet meer moet praten over ideeën of beleidsprogramma's.

Un grand défenseur de ces thèses est le médecin français Paul Broca qui a mesuré une différence de 150 grammes entre le poids moyen du cerveau des hommes et des femmes, le poids des hommes c'est 1,350 kg et les femmes 1,200 kg. En 1861, Broca déclarait : « On s'est demandé si la petitesse du cerveau de la femme ne dépendait pas exclusivement de la petitesse de son corps, pourtant, il ne faut pas perdre de vue que la femme est en moyenne un peu moins intelligente que l'homme. » Alors, de toute façon, cette question du lien entre taille du cerveau et intelligence ne se pose pas, parce qu'en fait, il n'y a aucun rapport entre les deux et on le sait grâce à un certain nombre d'hommes célèbres, pas de femmes, mais qui ont donné leur cerveau à la science. Par exemple, un personnage éminent comme Anatole France avait un cerveau qui pesait un kilo, Tourgueniev avait un cerveau de 2 kg, quant à Einstein, il avait un petit cerveau d'1,250 kg,
Een groot verdediger van deze stellingen was de Franse arts Paul Broca die een verschil van 150 gram heeft gemeten in het gemiddelde gewicht van hersenen van mannen en vrouwen. Het gemiddelde gewicht bij mannen is 1,350 kilogram en bij vrouwen 1,200 kilogram. In 1861 heeft Broca verklaard: We vroegen ons af of de beperkte omvang van de hersenen van de vrouw niet uitsluitend afhangt van de omvang van haar lichaam, maar men moet niet vergeten dat de vrouw gemiddeld minder intelligent is dan de man. Maar, hoe dan ook, de vraag naar het verband tussen de omvang van de hersenen en intelligentie is niet aan de orde omdat dit verband feitelijk niet bestaat. Wij weten dit dankzij een aantal beroemde mannen, geen vrouwen, die hun brein aan de wetenschap hebben geschonken. Bijvoorbeeld, een eminent figuur als Anatole France had een brein dat een kilo woog, Toergenjev had 2 kilo hersenen, en wat Einstein betreft, die had kleine hersenen van slechts 1,250 kilogram,

Cette réaction involontaire issue de l'évolution permet aux animaux d'apparaître plus grand et plus intimidant. Mais pourquoi la musique a-t-elle la capacité de provoquer la chair de poule ou des «frissons» ? Cela n'est pas entièrement compris. Une théorie intéressante suggère que des éléments de la musique tels que les changements de volume soudains ou des sections inattendues induisent une réaction de peur sub-consciente. Le corps aime le prévisible, ainsi, toute chose surprenante pour le système nerveux autonome provoquerait une alarme. Mais cette peur s'apaise rapidement quand notre cerveau réalise que ce n'est que de la musique. Et ce contraste dans l'expérience provoquerait les frissons et la chair de poule. Il existe d'autres théories mais au final, le cerveau est extrêmement complexe et si une relation entre musique, émotion et réactions physiologiques est difficile à déchiffrer, en sciences, on peut dire que nous ne savons pas... encore.
Deze onvrijwillige evolutionaire reactie, maakt het mogelijk dat dieren groter lijken dan dat ze zijn om meer te intimideren. Maar waarom heeft muziek de mogelijkheid om koude rillingen of rilling te veroorzaken Dat is niet helemaal duidelijk. Een interessante theorie suggereert dat elementen van de muziek, zoals plotselinge wisselingen in volumeniveau of onverwachte unieke delen leiden tot een onderbewuste angst reactie. Het lichaam houdt van voorspelbaarheid dus iets verrassend aan het autonome systeem stimuleert een alarm. Maar deze angst zakt snel als onze hersenen zich realiseert, hey, het is gewoon muziek . En dit contrast in ervaring zorgt voor de rilling en je kippenvel. Er zijn ook andere theorieën, uiteindelijk zijn hersenen zeer complex en dus is een relatie tussen muziek, emotie en fysiologische reacties moeilijk te ontcijferen, maar in de wetenschap maakt het niet uit te zeggen dat we iets niet weten ... nog niet.

Quand on pense aux sciences cognitives, on fait une analogie du cerveau avec un ordinateur.
Wanneer we denken over cognitie, vergelijken we de hersenen met een computer.

Emily Levine, philosophe et comédienne, nous parle (de façon hilarante) de science, de maths, de société et de la façon dont tout est relié. C'est une brillante tricheuse, qui s'attaque aux points faibles de nos idées préconçues et qui met à jour des vérités cachées. Installez-vous et laissez-la faire tinter votre cerveau
Filosoof-comédienne Emily Levine praat (op hillarische wijze) over wetenschap, wiskunde, maatschappij en de wijze waarop alles verbonden is. Ze is een briljante schelm, die je vaststaande ideeën ondersteboven keert en verborgen waarheden aan het licht brengt. Schuif aan en laat haar je hersens kietelen.

Ceci est dû à une autre des failles du cerveau humain. Nous sommes très mauvais en ce que les psychologies appellent perception du risque . Partant de la plus infime trace de chance que les vaccins puissent provoquer des troubles du développement, les parents en arrivent à comparer une maladie qu'ils ont vue, l'autisme, avec des maladies qu'ils n'ont jamais vues. Depuis les années 70, la rougeole a globalement disparu. La rougeole ne fait plus peut aux gens de mon âge pour la même raison qu'un écureuil anthropophage géant ne nous effraie pas... nous n'en avons jamais vu. La perception du risque est une science à elle seule et nous avons montré que de vagues dangers à venir, comme la probabilité future d'une maladie, sont bien moins effrayants que les dangers spécifiques et immédiats comme l’apparition soudaine de l'autisme.
Dit is het gevolg van alweer een andere fout in onze hersenen. We zijn volgens psychologen verschrikkelijk slecht in wat zij risico-perceptie noemen. Als ouders het kleinste gevoel hebben dat vaccinaties mogelijk ASS (een ziekte die ze gezien hebben en kennen) veroorzaken, zullen ze dat gaan afwegen tegen ziektes die ze nog nooit hebben gezien Sinds de 1970's komen Mazelen amper nog voor. Mensen van mijn leeftijd zijn er dan ook niet meer bang van net zozeer als ze geen angst hebben van een grote mens-etende eekhoorn. We hebben het namelijk nog nooit gezien. Risico-evaluatie is een wetenschap op zichzelf en we hebben ontdekt dat vage toekomstige gevaren (zoals de kans op een ziekte) gewoon wil minder gevaarlijk lijkt dan onmiddellijke gevaren zoals de plotse diagnose van ASS.