Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «porter son nom si elle est rendue » (Français → Néerlandais) :
Nous pouvons prendre la décision qui va nous définir en tant qu'individu et en tant que société ; que notre prospérité ne peut porter son nom si elle est rendue possible par la souffrance d'autrui ; que nos vies sont interdépendantes ; et que nous avons le pouvoir de faire un autre choix.
Dit is een kans om te beslissen wie we zijn, als volk en als samenleving; dat onze welvaart geen welvaart meer is zolang ze is gekoppeld aan de pijn van een ander. Dat onze levens onlosmakelijk met elkaar zijn verweven, en dat wij in staat zijn tot andere keuzes.
L'un s'appelait Chaussons de Ballet . Et l'autre Adorable . (Rires) Et alors j'ai demandé à ces deux dames. Et une des dame m'a dit: Eh bien, vous d
evriez certainement porter Chaussons de ballet . Et à quoi ça ressemble? Eh bien, c'est une nuance très élégante de rose. Bon. Très bien. L'autre dame me dit de porter Adorable . A quoi ça ressemble? C'est une nuance de rose glamour. Et alors je leur ai demandé: comment puis-je les distinguer? En quoi sont
-ils différents? Et elles ont dit: Eh bien, l'un est élégant, l'autre est glamour. Bo
...[+++]n, c'est bien. Et c'est la seule chose sur laquelle elles étaient d'accord: Eh bien, si je pouvais les voir, je serais clairement en mesure de les distinguer. (Rires) Et ce que je demandais c'était de savoir si elles étaient influencées par le nom ou le contenu de la couleur. Alors j'ai décidé de faire une petite expérience.
De ene heette Balletschoentjes en de andere was Beminnelijk . (Gelach) Ik vroeg het dus aan twee dames. Een van de dames zei mij: Je moet absoluut 'Balletschoentjes' dragen. Hoe ziet het eruit? Het is een heel elegant soort roze. OK, fantasti
sch. De andere dame zegt mij dat ik Beminnelijk moet dragen. Hoe ziet het eruit? Het is een glamoureus soort roze. En dus vroeg ik: Hoe kan ik ze uit elkaar houden? Waarin verschillen ze? En ze zeiden: Het ene is elegant, het andere is glamoureus. OK,
dat wisten we. Het enige waarover ze het eens
...[+++]waren was: als ik ze kon zien zou ik ze zeker uit elkaar kunnen houden. (Gelach) Wat ik me afvroeg was of zij beïnvloed werden door de naam of door de betekenis van de kleur. En dus besloot ik een klein experiment te doen.L'armée a conservé son drapeau. Deux ans plus tard, le gouvernement confédéré a encore changé le drapeau, y ajoutant une barre rouge et un nouveau nom plus dur [ Bannière ensanglantée ]. On a aussi rendu la bannière militaire plus rectangulaire. Il était alors impossible de croire à la reddition, et ce fut le dernier drapeau, puisque 36 jours plus tard, la Confédération s'est rendue. Ainsi, ce dessin n'a techniquement jamais été le drapeau du gouvernement de la Confédération… mais presque.
Het leger bleef bij haar keuze. Twee jaar later veranderde de Confederatie opnieuw de vlag, want ze voegden een rode streep en een nieuwe, ruige naam toe. Ook werd de strijdvlag iets meer rechthoekig. Dit kon niet meer voor capitulatie worden verward en dit was de laatste vlag, want 36 dagen later gaf de Confederatie zich over. Dus dit ontwerp was technisch gezien nooit de vlag van de geconfedeerden, maar dichtbij genoeg...
Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit
: « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le dir
...[+++]ecteur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoo
n. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze
zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet h
aar vrijlaten. Een r ...[+++]echter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Elle connaissait très bien la zone. Une nuit, alors qu'elle était de garde, elle est
partie. Elle s'est rendue à l'armée et s'est démobilisée. Elle fait partie des
personnes avec qui nous av
ons eu la chance de parler et nous avons été très touchés par son histoire. Nous avons donc enregistré un spot radio. Il s'est avéré, par ch
...[+++]ance, que, très loin de là, à plusieurs kilomètres plus au nord, il l'a entendue. En l'entendant, il s'est dit : « Qu'est-ce que je fais ici ?
Ze kende het gebied zeer goed en op een avond, toen ze van wacht was, nam ze de benen, ging naar het leger en demobiliseerde. Ze was een van de personen met wie we het geluk hadden om te praten. Dit verhaal ontroerde ons zo dat we er een radiospot van maakten. Per toeval, ver weg, vele, vele kilometers naar het noorden, hoorde hij haar op de radio, en zei: Wat doe ik hier nog?
Aujourd'hui, elle mange du bio et elle dort dans un lit orthopédique portant son nom mais quand nous versons de l'eau dans son bol encore aujourd'hui, elle nous regarde et remue la queue en signe de gratitude.
Tegenwoordig eet ze biologisch voer en slaapt ze op een orthopedisch bed met haar naam. Als we water in haar bak doen kijkt ze nog steeds op en kwispelt ze van dankbaarheid.
Je me souviens, elle avait une sorte de blessure à la cheville. un bandage élastique, et elle avait des béquilles. Je dirais qu'elle était très grande. Je venais d'entrer au lycée à l'époque. Je dirais qu'elle était en première. mais je ne l'avais jamais vue avant. Elle ne fréquentait pas mon école. Je ne savais pas son nom, et je ne le saurai jamais.
Ik herinner me dat ze een blessure aan haar enkel had. Ze droeg een knelverband en had krukken. Ze was erg lang, zou ik zeggen. Ik ging dat jaar naar de middelbare school. Ik zou zeggen dat zij in de onderbouw zat, maar ik had haar nog nooit gezien. Ze ging niet naar mijn school. Ik wist haar naam niet, en zal die nooit weten.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cett
e caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent qu
e ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent a
...[+++]vec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de
grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...En tant que mère adolescente, elle a prouvé qu'elle est une femme accomplie en donnant les enfants et descendants à son mari, qui porteront son nom dans le futur.
Als tienermoeder heeft ze bewezen dat ze een goede echtgenote is, door haar man afstammelingen te geven die zijn naam zullen dragen.
Cameron Russell admets qu'elle a gagné à la loterie génétique : elle est grande, jolie et travaille comme mannequin pour la lingerie. Mais ne la jugez pas sur son apparence. Dans ce sujet courageux, elle porte un regard ironique sur l'industrie qui l'a rendue très séduisante dès l'âge de 16 ans. (Filmé lors du TEDxMidAtlantic.)
Cameron Russell geeft toe dat ze 'een genetische loterij' won: ze is lang, mooi en lingerie-model. Maar beoordeel haar niet op haar uiterlijk. In deze onverschrokken talk, spot ze met de industrie, die haar zeer verleidelijk portretteerde toen ze nauwelijks 16 jaar oud was. (Gefilmd op TEDxMidAtlantic.)
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
porter son nom si elle est rendue ->
Date index: 2022-06-13