Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "pense sincèrement que nous ne sommes jamais aussi " (Frans → Nederlands) :
Parce que je pense sincèrement que nous ne sommes jamais aussi beau que lorsque nous sommes le plus laid.
Ik geloof werkelijk dat we nooit mooier zijn dan wanneer we op ons lelijkst zijn.
Je pense sincèrement que tous les instants difficiles, aussi douloureux soient-ils, nous font avancer tant qu'on aspire à un but et qu'on met tout en œuvre pour y arriver.
Ik denk oprecht dat al onze moeilijke momenten, hoe zwaar ook, ons vooruit doen komen, zolang we maar een doel voor ogen hebben en dat we er alles aan doen om dat te bereiken.
Je n'ai jamais entendu de telles conneries. (Rires) C'est la plus grande frayeur et la plus g
rande panique qu'on puisse ressentir. J'ai réussi à aller au bord du lac. Mon équip
e m'a attrapé, puis nous sommes redescendus aussi vite que possible -- en marchant sur des gravats -- jusqu'à notre camp. Et là, nous nous
sommes assis, et nous avons fait le
...[+++]point sur ce qui avait tourné de travers là-bas sur l'Everest. Et mon équipe n'a pas mâché ses mots.
Ik heb nog nooit zulke volslagen onzin gehoord. (Gelach) Het is het meest angstaanjagende en paniekerige gevoel dat je kunt hebben. Ik kreeg mezelf aan de kant van het meer. Mijn team greep me en dan liepen we zo snel als we konden naar beneden -- over de steentjes -- tot aan ons kamp. Daar gingen we zitten en deden we een nabespreking over wat er mis was gegaan, daar op Mount Everest. Mijn team zei het mij vlakaf.
V
ous voyez où ça nous mène. Je l'ai encouragée jusqu'à ce que cette photo se retrouve sur ma page Facebook. (Rires) Je me suis désidentifé immédiatement, je l'ai appelée J'ai dit. « Mam
an, tu ne mets plus jamais de photo de moi en bikini. » Et elle a dit, « Pourquoi ? Tu es tellement mignon, mon chéri. » J'ai dit, « Tu ne comprends v
raiment pas. » Nous sommes peut-être parmi les premières générations qui comprennent cette organisat
...[+++]ion numérique de nous-même. Nous sommes peut-être les premiers à enregistrer activement nos vies. Que vous soyez d'accord ou pas avec votre héritage nous sommes en train de laisser derrière nous des traces numériques. Netra et moi voulions vraiment utiliser notre projet sur 200 ans pour organiser notre héritage numérique, et pas seulement l'héritage numérique mais nous croyons en l'organisation de l'héritage de mon passé, et de mon futur. Comment ? Vous pourriez poser la question. Je pense à l'avenir, je ne me suis jamais vu avancer dans le temps. En fait je vois le temps qui avance vers moi. Je visualise vraiment mon avenir qui approche. J'arrive à éviter ce que je ne veux pas et à attraper ce que je veux. C'est comme le parcours d'obstacle d'un jeu vidéo Et je m'en sors de mieux en mieux. Même quand je fais un tableau, je m'imagine derrière le tableau. Il existe déjà et quelqu'un est en train de le regarder, et je vois ce qu'il ressent instinctivement. Est-ce qu'il le ressent avec son cœur ou est-ce uniquement cérébral ?
Ze kreeg onlangs een Facebook-account, je begrijpt al waar dat heengaat.. Ik steunde haar volledig tot deze foto op mijn Facebook-pagina verscheen. (Gelach) tot deze foto op mijn Facebook-pagina verscheen. (Gelach) Ik heb me zelfs untagt. Eerst belde ik haar op: Mam, je mag nooit meer een foto van mij in bikini plaatsen. Mam, je mag nooit meer een foto van mij in bikini plaatsen. Mam, je mag nooit meer een foto van mij in bikini plaatsen. Ze zei: Waarom? Je ziet er zo schattig uit, lieverd. Ze zei: Waarom? Je ziet er zo schattig uit, lieverd. Ik zei: Je
begrijpt het gewoon niet. Misschien zijn we de eerste generatie die dit digitale behe
...[+++]ren van onze imago's echt begrijpt. Misschien zijn we de eerste generatie die dit digitale beheren van onze imago's echt begrijpt. Misschien zijn we de eerste generatie die dit digitale beheren van onze imago's echt begrijpt. Misschien zijn we zelfs de eersten die onze levens actief opnemen. Misschien zijn we zelfs de eersten die onze levens actief opnemen. Want, of je het eens bent met je nalatenschap of niet, Want, of je het eens bent met je nalatenschap of niet, we laten de hele tijd digitale sporen achter. we laten de hele tijd digitale sporen achter. Dus Netra en ik wilden echt ons 200-jarenplan gebruiken Dus Netra en ik wilden echt ons 200-jarenplan gebruiken om die digitale nalatenschap te beheren. Niet alleen dat, we geloven in het beheer van de nalatenschap van mijn verleden en mijn toekomst. we geloven in het beheer van de nalatenschap van mijn verleden en mijn toekomst. we geloven in het beheer van de nalatenschap van mijn verleden en mijn toekomst. Hoe we dat doen? Als ik aan de toekomst denk, zie ik mezelf nooit in de tijd vooruit bewegen, Als ik aan de toekomst denk, zie ik mezelf nooit in de tijd vooruit bewegen, maar zie ik de tijd naar mij teruglopen. maar zie ik de tijd naar mij teruglopen. Ik visualiseer dat mijn toekomst op me afkomt. Ik visualiseer dat mijn toekomst op me afkomt. Ik kan wat ik niet wil, ontwijken ...Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les m
urs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animau
x, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent a
...[+++]vec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van
dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En z
e hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsh
...[+++]eid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...I
l nous dit, «Tournez un film sur cette expédition.» ... OK, deux ou trois biologistes qui tournent un film -- ça va être intéressant. Et nous voilà partis, et nous l’avons fait, nous avons tourné un film, qui doit être l
e plus mauvais film jamais tourné de l’histoire du cin
éma. Mais nous nous sommes éclatés ; je me suis tellement amusé. Et je me souviens quand l’étincelle proverbiale s'est faite
dans ma tête, j'ai ...[+++]pensé, Attends une minute. Peut-être que je pourrais faire cela tout le temps. Ouais, je serai réalisateur de films. » Donc je suis, et c’est vrai, rentré de ce travail, j’ai quitté l’école, j’ai accroché ma plaque de réalisateur de films et je n'ai simplement jamais dit à personne que je ne savais pas ce que je faisais.
Hij zei: Maak een film over deze expeditie. ... oké, een stel biologen die een film maken -- dat wordt wat. We gingen en deden het, we maakten de film. Het moet de slechtste film zijn geweest in de geschiedenis van het filmmaken. Maar het was fantastisch. Ik had zoveel plezier. En ik herinner me dat het spreekwoordelijke lampje ging branden. Ik dacht: Wacht eens even, misschien kan ik dit blijven doen. Ja, ik word filmmaker. Dus, letterlijk, ik kwam terug van die baan, stopte met school, hing mijn filmmakersbord op en heb gewoon nooit verteld dat ik geen benul had wat ik deed.
La dernière question qu'on me pose
est donc : Ça fait quoi d'être mannequin? Je pense que ce qu'ils aimeraient entendre c'est : Si tu maigris un peu et que tes cheveux sont plus brillants, tu seras heureux et auras une vie
fabuleuse. Et quand nous sommes en coulisses, nous donnons une réponse qui ressemble un peu plus à ça : C'est vraiment génial de voyager, de travailler avec des personnes créatives, inspirées et passionnées. Et t
...[+++]out ça est vrai, mais ce n'est que la moitié de l'histoire parce que ce que nous ne disons jamais face à la caméra, que je n'ai jamais dite face à la caméra, c'est que je n'ai pas confiance en moi. Parce que je dois penser à mon image tous les jours.
De laatste vraag is: hoe is het om model te zijn? Ze verwachten als antwoord: als je een beetje magerder en glanzender haar hebt, zal je gelukkig en geweldig zijn. In de coulissen geven we een antwoord waardoor het misschien zo lijkt. We zeggen: Het is geweldig om te reizen. Het is geweldig om met creatieve, geïnspireerde, gepassioneerde mensen te werken. Dat is maar de helft van het verhaal. Wat we nooit voor de camera zeggen, wat ik nooit voor de camera zeg: Ik voel mij onzeker. Ik ben onzeker omdat ik er elke dag aan moet denken hoe ik eruit zie.
Un
de mes collègues a pensé au train. La compagnie ferroviaire Bergen célébrait son 100e anniversaire cette année. Le trajet traverse la Norvège
d'Est en Ouest, et dure exactement aussi longtemps qu'il y a 40 ans. Environ 7 heures. (Rires) On a téléphoné aux programmateurs à Oslo pou
r leur annoncer que nous souhaitions faire un documentaire sur Bergen Railway. Que nous voulions le faire sur toute la durée. Leur
réponse fu ...[+++]t : « OK, mais ça va durer combien de temps ? -- Oh , tout le trajet. -- On parle du documentaire. » Et ainsi de suite. Heureusement, ça les a fait rire. Un rire sincère. Et donc, un jour de septembre, nous avons commencé l'émission qui devait durer 7 heures et 4 minutes.
Dus één van ons bedacht de trein. De Bergen-spoorlijn vierde zijn 100
-jarige bestaan dat jaar. Ze gaat van West-Noorwegen naar Oost-Noorwegen en het duurt exact even lang als 40 jaar geleden: (Gelach) ...meer dan zeven
uur. Dus we belden onze redactie in Oslo en zeiden: We willen een documentaire maken over de Bergen-spoorlijn, e
n we willen de hele lengte doen. En het antwoord was: En hoe lang duurt het programma? Oh, zeiden we, de
...[+++] hele lengte. Ja, maar we bedoelen het programma. Enzovoorts. Gelukkig voor ons, konden ze ermee lachen, heel, heel hard lachen. Dus op een dag in september begonnen we aan een programma dat 7 uur en 4 minuten moest duren.Nous n'avons jamais été non plus capables de l'utiliser proprement comme nous le pouvons aujourd'hui. Nous sommes à l'orée d'événements étonnants dans de nombreux domaines. Pourtant, je pense que nous devons remonter à 300 ans avant l'époque des Lumières pour trouver une période où nous combattions le progrès, quand nous combattions ces choses plus fort et sur plus de fronts que maintenant.
en nooit zijn we in staat geweest om ervan gebruik te maken zoals we dat vandaag kunnen. We staan op de drempel van de meest verbazingwekkende vooruitgang op allerlei gebied. En toch denk ik echt dat we honderden jaren, zeg maar 300 jaar, moeten teruggaan tot voor de tijd van de Verlichting, om een tijd te vinden dat we ons zo tegen vooruitgang keerden, dat we deze vernieuwingen hartstochtelijker en op meer gebieden, bevochten dan vandaag.
En fait, c'est plutôt intéressant. Juste la formulation des badges ou le nombre de poin
ts que vous gagnez, nous le voyons à l'échelle du système étendu, comme des dizaines de milliers d'élèves de CM2 ou de sixième se dirigeant dans un sens ou un autre, en fonction du badge que vous leur donnez. (Rires) BG : Et votre association avec Los Altos, comment cela s'est-il fait ? SK : Los Altos, c'était un peu fou. Encore une fois, je ne m'attendais pas à une utilisation en classe. Une personne de chez eux est venue et a dit : « Qu'est-ce que vous feriez si vous aviez carte blanche dans une classe ? » J'ai dit : « Eh bien, je laisserais tous les
...[+++] élèves travailler à leur propre rythme sur quelque chose comme ça et nous leur donnerions un tableau de bord. » Ils ont dit : « Oh, c'est un peu radical. Nous devons y réfléchir. » Et le reste de l'équipe et moi nous sommes dit : « Ils ne voudront jamais faire ça. » Mais dès le lendemain, ils nous ont dit : « Pouvez-vous commencer dans deux semaines ? » (Rires) BG : Donc cela concerne les cours de maths de CM2 maintenant ? SK : Deux classes de CM2 et deux classes de quatrième. Et ils le font à l'échelle du district. Je pense qu'ils sont exaltés par le fait qu'ils peuvent suivre les enfants désormais. Ce n'est pas cantonné à l'enceinte de l'école. Nous avons même vu qu'à Noël, certains enfants s'exerçaient. Et nous pouvons tout suivre. Donc ils peuvent vraiment les suivre alors qu'ils parcourent tout le district. Pendant l'été, ou alors qu'ils passent d'un enseignant à un autre, vous avez cette continuité des données qu'ils peuvent voir, même à l'échelle du district. BG : Donc certaines des fonctionnalités sont pour les enseignants pour qu'ils suivent l'évolution des enfants.
Het is heel interessant. De naam van d
e badge, of hoeveel punten je krijgt om iets te doen, maken dat we over het hele systeem zien hoe tienduizenden ki
nderen van 10 of 11 jaar de ene of de andere richting uitgaan, afhankelijk van de badge die je ze geeft. (Gelach) BG: Je samenwerking met Los Altos, hoe is die tot stand gekomen? SK: Los Altos is een beetje een gek verhaa
l. Nogmaals, ik had niet verwacht dat dit gebruikt zou worden
...[+++]in de klas. Iemand van het bestuur kwam me zeggen: Wat zou je doen als je de vrije hand kreeg in een klas? Ik zei: Ik zou elke leerling op zijn tempo laten werken aan zoiets, en we zouden een dashboard maken. Zij zeiden: Dat is nogal radicaal. We moeten erover nadenken. De rest van het team en ik hadden zoiets van: Dat gaan ze nooit willen doen. Maar letterlijk de volgende dag klonk het: Kun je over twee weken starten? (Gelach) BG: Dus dat gebeurt momenteel voor wiskunde voor 10-jarigen? SK: Het zijn twee klassen van 10-jarigen en twee van 12-jarigen. Ze doen het op districtsniveau. Volgens mij zijn ze enthousiast omdat ze de kinderen nu kunnen opvolgen. Dit gaat verder dan alleen op school. Zelfs met kerstmis zagen we dat sommige kinderen aan de slag waren. We kunnen alles volgen. Ze kunnen ze dus volgen over het hele district heen. Gedurende de vakantie, als ze naar de volgende leerkracht overgaan, is er een continuïteit van gegevens die ze zelfs op districtsniveau kunnen zien. BG: Dus een aantal van die gegevensoverzichten waren voor de leraar, om op te volgen wat er aan de hand is met de kinderen. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
pense sincèrement que nous ne sommes jamais aussi ->
Date index: 2024-11-09