Traduction de «nous sommes vraiment forts pour transpirer et sentir mauvais » (Français → Néerlandais) :

Nous sommes vraiment forts pour transpirer et sentir mauvais.
We zijn goed in zweten en stinken.

Nous somme vraiment bon pour parler de choses matérielles, mais nous sommes vraiment mauvais pour parler des émotions.
We zijn heel goed in het praten over materiële zaken, maar we zijn heel slecht in het praten over emoties.

Je pense que nous avons besoin d'aider dans d'autres pays à former des femmes aux fonctions politiques, à comprendre comment elles peuvent en fait développer des voix politiques. Je pense que nous avons aussi besoin de soutenir les créations d'entreprises et de nous assurer que les femmes s'entre-aident. Maintenant j'ai un dicton auquel je crois vraiment fort, parce que j'ai un certain âge et quand j'ai commencé ma carrière, croyez-le ou non, il y avait d'autres femmes qui me critiquaient : Pourquoi ne faites-vous pas la queue pour le covoiturage? ou Vos enfants ne souffrent-ils pas du fait que vous n'êtes pas là tout le temps? Je pense que nous avons tendance à nous faire sentir coupable les unes les autres.
Ik denk dat het nodig is om andere landen te helpen om vrouwen op te leiden om een politiek mandaat op te nemen, om erachter te komen hoe ze zich in de politiek kunnen laten horen. Ik denk dat we ook ondersteuning moeten geven wanneer ondernemingen worden opgericht en er gewoon voor zorgen dat vrouwen elkaar helpen. Nu heb ik een motto dat ik hoog in het vaandel draag. Ik heb al een bepaalde leeftijd bereikt en toen ik begon aan mijn carrière - geloof het of niet - waren er andere vrouwen die kritiek hadden op mij: Waarom haal je je kinderen niet af van school? of Is het niet nadelig voor je kinderen dat je er niet de hele tijd bent? Ik denk dat we geneigd zijn om elkaar schuldig te laten voelen.

Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...

par honte face à nos sottises du passé, ou par remord face à l'horreur de notre propre injustice. » En d'autres mots: oui, certaines choses valent mieux que d'autres. Il est normal d’avoir des préférences pour un type d’avenir plutôt qu'un autre. Mais lorsque ces préférences nous tiraillent trop fort et trop vite et que nous surestimons la différence du résultat de nos choix, nous sommes en danger. Lorsque notre ambition est maitrisée, elle nous mène à la joie. Lorsque notre ambition est débridée, elle nous pousse à mentir, tricher, voler, blesser les autres et à sacrifier ce qui importe vraiment. Quand nos craintes sont contenues, nous sommes prudents, circonspects, attentionnés. Quand nos peurs sont débridées et amplifiées, nous sommes irréfléchis et lâches.
zij het door schaamte uit de herinnering van ons eigen verdwaasdheid, of door de spijt voor de afschuw van onze eigen onrechtvaardigheid. In andere woorden: ja, sommige dingen zijn beter dan andere. We zouden voorkeuren moeten hebben die ons eerder naar de ene toekomst leiden dan naar de andere. Maar wanneer deze voorkeuren ons te hard en te snel leiden omdat we het verschil tussen deze verschillende toekomstbeelden overwaarderen, zijn we in gevaar. Wanneer onze ambitie begrensd is, helpt het ons gelukkig te werken. Wanneer onze ambitie onbegrensd is, leidt dit ons tot liegen, bedriegen, stelen, het pijn doen van anderen, tot het opofferen van dingen van echte waarde. Wanneer onze angsten zijn begrensd, zijn we verstandig, zijn we voorzichtig, zijn we bezonnen. Wanneer onze angsten onbegrensd zijn en opgeblazen, zijn we roekeloos, en zijn we laf.

Une question de base lors d'un premier rendez-vous devrait simplement être : Quelle est ta folie ? Mais c'est si difficile à savoir... 2. Nous ne comprenons autrui Il est difficile de faire avec la folie des autres. Ils donnent tellement le change – de prime abord. Ce dont nous aurions idéalement besoin serait de leur faire passer une batterie de tests psychologiques et faire quatre ans de psychothérapie intensive, individuelle et de couple, avant de prendre une décision. D'ici 2100, cela ne sonnera plus comme une blague – les gens se demanderont pourquoi cela a pris si longtemps à l'humanité pour en arriver là. 3. Nous ne sommes pas habitués à être heureux Nous pensons vouloir le bonheur ; mais ce que nous voulons vraiment, c'est ce à quoi nous sommes habitués – ce qui implique souvent bien peu de bonheur. En grandissant, la majorité d'entre nous a vu l'amour être mélangé à des choses plus sombres : être contrôlé, se sentir humilié, être abandonné ou abusé. En résumé, souffrir. Et maintenant, quoi qu'on puisse dire, c'est principalement ce que nous continuons de rechercher.
Een standaard vraag op één van de eerste dates zou simpelweg moeten zijn: 'op welke manier ben jij gek?' Maar het is zo moeilijk om te weten... 2. We begrijpen anderen niet Het is net zo moeilijk om de gekheid van anderen te preciseren als die van onszelf. Ze houden zo'n goed masker voor - aan het begin. Wat we eigenlijk nodig zouden hebben is om allebei een reeks psychologische vragenlijsten te beantwoorden en daarbij vier jaar intensieve psychotherapie (individueel en relatietherapie) voor het maken van een beslissing. In 2100 zal dit niet langer als een grap klinken, mensen zullen zich louter afvragen waarom het zolang duurde voordat de mensheid dit punt bereikte. 3. We zijn het niet gewend om gelukkig te zijn We denken dat we geluk willen, maar wat we écht willen is waar we gewend aan zijn - en meestal komt daar niet zo veel geluk bij kijken. Toen we opgroeiden was liefde voor de meesten van ons vermengd met andere, duisterdere dingen: beheerst worden of vernederd, verlaten of mishandeld zijn. Kortom, lijden. En nu is dat, wat we ook mogen zeggen, hetgeen waar we nog steeds het meeste naar opzoek zijn.