Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "nous ne travaillions ensemble " (Frans → Nederlands) :
Mon pays va bientôt disparaître sous les eaux — à moins que nous ne travaillions ensemble - TED Talks -
Mijn land zal weldra onder water staan — tenzij we samenwerken - TED Talks -
C'était en plein été et bien après l'heure de fermeture dans le bar de quartier où mon amie Polly et moi travaillions ensemble comme serveuses.
Het was middenin de zomer en ver na sluitingstijd in de bar in Berkeley waar mijn vriendin Polly en ik allebei werkten als barvrouwen.
Nous avons grandi en jouant de la musique - Maman est du Cap-Breton, comme par hasard. Maman et la mère de Natalie se connaissaient.
Nous avons grandi en jouant, et nous avions l
'habitude de danser ensemble, oui, c'est vrai. (Rires)
Nous avons grandi en jouant tout un tas de... Nous jouions de mémoire, et je pense que c'est important dans notre cas, parce que nous n'étions pas vraiment exposés à beaucoup de différents styles de musique. Nous avons appr
...[+++]is à jouer des instruments, mais nous devions trouver ça en nous-mêmes, parce que nous ne regardions pas la télévision, nous n'écoutions pas beaucoup la radio. Nous allions à l'église, et à l'école, parfois, travaillions à la ferme, et jouions de la musique, nous avons donc pu, je pense, à un âge très critique, développer notre propre style, notre propre personnalité ; ma mère joue, mon père joue, et le style qui est venu de la vallée d'Ottawa, en Ontario, nous l'appelons le style franco-Canadien, mais il trouve son origine dans les camps de bûcherons. Il y a des années, des centaines d'hommes allaient passer l'hiver dans les camps dans le Nord de l'Ontario et au Québec, et ils étaient tous de cultures différentes, et les irlandais, les français, les écossais, les allemand, ils se rencontraient, et bien sûr, la nuit, ils jouaient aux cartes, et dansaient et jouaient du violon, et au fil de nombreuses années, le style de violon de la vallée d'Ottawa a évolué, et la danse de la vallée d'Ottawa a évolue, alors j'ai en quelque sorte commencé avec ce style, et je me suis vite mis à faire mon propre truc, et puis j'ai rencontré Natalie, et j'ai été exposé au style génial du Cap-Breton.
We groeiden op met muzie
k spelen -- ma komt toevallig uit Cape Breton. Ma en de moeder van Natalie kenden elkaar. We groeiden op met muziek spelen, en we dansten samen, ja, natuurlijk. (Gelach) We groeiden op en we speelden op het gehoor. Ik denk dat dat belangrijk vo
or ons was omdat we niet blootgesteld werden aan veel verschillende muziekstijlen. We leerden de instrumenten te bespelen, maar het moest van binnen komen omdat we geen televisie keken en niet veel naar de radio luisterden. We gin
gen naar de kerk en ...[+++]soms naar school, we werkten op de boerderij en speelden muziek. Zo waren we in staat om op een erg kritische leeftijd onze eigen stijl te ontwikkelen, ons eigen ik. Mijn moeder speelt, mijn vader speelt, in de stijl die zijn oorsprong heeft in de Ottawavallei in Ontario. Wij noemen het de Frans-Canadese stijl maar het kwam oorspronkelijk uit de houthakkerskampen. Jaren geleden gingen honderden mannen gedurende de winter naar kampen in het noorden van Ontario en in Quebec. Ze kwamen uit verschillende culturen. De Ieren, de Fransen, de Schotten, de Duitsers, ze kwamen allemaal samen, en 's avonds gingen ze kaarten, deden ze aan stepdansen en speelden ze viool. Na velen jaren is de Ottawa Valley-vioolmuziek ontstaan, en ontstond het Ottawa Valley-stepdansen. Dat is hoe ik ongeveer begonnen ben met die stijl. Al snel begon ik mijn eigen ding te doen. Toen ontmoette ik Natalie, en ik kwam in contact met de geweldige Cape Breton vioolmuziek.En fait, nous travaillions parfois ensemble.
Soms deden we samen wat natuurkunde.
Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » E
t il a dit : « Bon, nous pouvons e ...[+++]n parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken
...[+++]konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Alors quand nous avons su pour le cancer, il ne nous a pas du tout semblé étrange que sans échanger un mot l'un avec l'autre, nous avons cru que, si nous étions assez malins, assez forts et assez courageux, et que nous travaillions assez dur, nous pourrions l'empêcher de mourir.
Toen de kanker geconstateerd werd, vonden wij het helemaal niet raar dat we, zonder het uit te spreken, geloofden dat, zolang we maar slim genoeg, sterk genoeg en dapper genoeg waren, en we maar hard genoeg werkten, we hem voor altijd in leven konden houden.
Considérons un instant cette citation de Leduc, il y a cent ans, à propos d'un type de biologie synthétique: La synthèse de la vie, si jamais elle devait se produire, ne sera pas la découverte
sensationnelle que nous avons pour habitude d'associer avec l'idée. C'est sa première déclaration. Donc, si nous créons réellement la vie dans les laboratoires, cela n'aura probablement aucun un impact sur notre vie. «Si nous acceptons la théorie de l'évolution, alors les premières lueurs de la synthèse de la vie doivent consister dans la production de formes intermédiaires entre le monde non-organique et l'organique ou entre le monde inerte et le
...[+++]vivant, des formes qui possèdent seulement quelques-uns des attributs rudimentaires de la vie » - et donc, celles dont je viens de parler - « auxquelles d'autres attributs seront ajoutés lentement au cours du développement par les actions évolutives de l'environnement. Nous commençons donc simplement, nous créons quelques structures qui peuvent avoir certaines de ces caractéristiques de la vie, et puis nous essayons de les développer pour qu’elles se rapprochent d'un aspect de vie. Voilà comment nous pouvons commencer à faire une protocellule. Nous utilisons cette idée qu'on appelle l'auto-assemblage. Cela signifie que je peux mélanger des composants chimiques dans une éprouvette dans mon laboratoire, et ces composants chimiques vont commencer à s'auto-associer pour former des structures plus grandes. Disons, des dizaines de milliers, des centaines de milliers de molécules s'unissent pour former une grande structure qui n'existaient pas auparavant. Et dans cet exemple particulier, j'ai pris des molécules membranaires, les ai mélangées dans le bon environnement, et en quelques secondes ces structures plutôt complexes et belles se forment ici. Ces membranes sont également assez semblables, morphologiquement et fonctionnellement, aux membranes de votre corps, et nous pouvons les utiliser, comme on dit, pour former le corps de notre prot ...
Denk een moment aan deze uitspraak van Leduc, een honderdtal jaren geleden, toen hij nadacht over synthetische biologie: De synthese van het leven, zou het
ooit gebeuren, zal niet de sensationele ontdekking zijn die we meestal associëren met het idee. Dat is zijn eerste verklaring. Als we echt leven gaan maken in laboratoria, zal dat ons leven waarschijnlijk niet gaan beïnvloeden. Als we de evolutietheorie accepteren, dan moet het eerste begin van de synthese van het leven bestaan in de productie van tussenliggende vormen tussen de anorganische en de organische wereld of tussen de niet-levende en de levende wereld, vorm
en die ove ...[+++]r slechts enkele van de rudimentaire eigenschappen van het leven beschikken - die ik zojuist heb vernoemd - waaraan andere attributen langzaamaan zullen worden toegevoegd in de loop van de ontwikkeling door de evolutionaire acties van het milieu.” We beginnen simpel, we maken een aantal structuren die een aantal van deze kenmerken van het leven hebben en dan gaan we proberen dat te ontwikkelen om meer te gaan lijken op echt leven. Zo gaan we een protocel maken. We maken gebruik van het idee van zelfassemblage. Daarvoor meng ik wat stoffen in een reageerbuis in mijn lab en deze chemicaliën gaan zelfassociëren om grotere en grotere structuren te vormen. Tienduizenden, honderdduizenden moleculen komen samen om een grote structuur te vormen die tevoren nog niet bestond. In dit specifieke voorbeeld, nam ik wat membraanvormende moleculen, mengde die samen in de juiste omgeving en binnen een paar seconden vormen deze die complexe en mooie structuren hier. Deze membranen lijken morfologisch en functioneel op de membranen in je lichaam. We kunnen ze gebruiken om het lichaam van onze protocel te maken. We kunnen ook werken met olie-en-watersystemen. Olie en water mengen niet, maar door zelfassemblage kunnen we een mooie oliedruppel vormen en kunnen die als lichaam voor onze kunstmatige organismen of voor onze protocel gebruiken, zoals we later zullen ...Je n'ai pas le temps de les aborder tous mais ma conclusion c'est que si nous pouvons trouver des fonds adéquats pour tout cela alors nous pouvons probablement développer le rajeunissement robuste d'une souris d'ici 10 ans mais il faut que nous y travaillions de façon sérieuse.
Ik heb niet de tijd om de lijst af te werken, maar mijn conclusie is dat, als we voldoende onderzoeksgelden hiervoor krijgen, dan kunnen we waarschijnlijk betrouwbare massale verjonging ontwikkelen in slechts tien jaar. Maar we moeten het wel serieus aanpakken.
Nous travaillions déjà à cet époque sur les SMS chez Odeo, nous avons donc fusionné les deux, et début 2006 nous avons lancé Twitter comme un projet parallèle chez Odeo.
We speelden in die tijd ook met SMS bij Odeo, dus gooiden we een en een bij elkaar, en begin 2006 lanceerden we Twitter als een nevenproject bij Odeo.
Permettez-moi de joindre le geste à la parole et
de vous montrer que nous pouvons vraiment produire un rendu normal, et quelles sont les implications de tou
t ceci. Voici trois ensembles de modèles d’activation. Celui d'en haut est celui d'un animal normal, celui du milieu est celui d'un animal aveugle qu'on a traité avec ce dispositif d'encodeur-transducteur, et celui du bas est celui d'un animal aveugle traité avec une prothèse classique. Celui d'en bas est le dispositif nec plus ultra qui est actuellement sur le marché, et qui se co
...[+++]mpose essentiellement de détecteurs de lumière, mais n'a pas d'encodeur. Alors ce que nous avons fait, nous avons présenté des films de choses de la vie quotidienne -- des gens, des bébés, des bancs dans un parc, vous savez, des choses normales -- et nous avons enregistré les réactions des rétines de ces trois groupes d'animaux. Juste pour vous donner des repères, chaque case montre les modèles d'activation de plusieurs cellules, et tout comme dans les diapos précédentes, chaque rangée est une cellule différente, et j'ai seulement réduit les impulsions et je les ai rendues plus minces pour vous montrer tout un ensemble de données. Et comme vous pouvez le voir, les modèles d’activation de l'animal aveugle traité avec l'encodeur-transducteur sont vraiment très proches des modèles d’activation normaux -- et ce n'est pas parfait, mais c'est plutôt bien. et l'animal aveugle traité avec la prothèse classique, les réactions ne sont pas du tout bonnes. Et donc avec la méthode classique, les cellules 's'activent, mais elles ne s'activent pas selon les modèles normaux parce que elles n'ont pas le bon code. Quelle importance cela a-t-il? Quel est l'impact potentiel sur la capacité de voir du patient?
Om dit hard te maken wil ik julli
e laten zien dat we normale output kunnen produceren en wat de implicaties ervan zijn. Hier zijn drie sets van signaalpatronen. De bovenste is van een normaal dier, de middelste van een blind dier dat behandeld is met dit encoder-transducerapparaat en de onderste van een blind dier met een standaardprothese. De onderste is het state-of-the-art apparaat van dit moment. Het is in principe opgebouwd uit lichtdetectoren, maar heeft geen encoder. We toonden films van alledaagse dingen - mensen, baby's, bankjes in het park, kortom gewone dingen - en we hebben de reacties van het netvlies van deze drie groepen v
...[+++]an dieren opgenomen. Om je even wegwijs te maken: elk vak toont de signaalpatronen van meerdere cellen. Net als in de vorige dia's staat elke rij voor een andere cel. Ik maakte de pulsen een beetje kleiner en dunner, zodat ik jullie een lange strook van gegevens kon laten zien. Zoals je kunt zien sluiten de signaalpatronen van het blinde dier, behandeld met de encoder-transducer, echt heel nauw aan bij de normale signaalpatronen. Niet perfect, maar toch vrij goed. Van het blinde dier behandeld met de standaardprothese is de respons niet echt goed. Met de standaardmethode geven de cellen wel een signaal, maar ze geven geen normale signaalpatronen omdat ze de juiste code niet hebben. Hoe belangrijk is dit? Wat is de mogelijke impact op het gezichtsvermogen van een patiënt? datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
nous ne travaillions ensemble ->
Date index: 2022-12-18