Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "nous ne sommes pas que des consommateurs de gouvernance " (Frans → Nederlands) :
Mais ces applis sont comme des petits pense-bêtes numériques que nous ne sommes pas que des consommateurs et que nous ne sommes pas que des consommateurs de gouvernance, apportant nos impôts et recevant des services.
Maar deze apps zijn als kleine digitale herinneringen dat we niet slechts consumenten zijn, consumenten van de overheid, die belasting betalen en in ruil diensten ontvangen.
Donc, la main invisible du libre-marché est l'idée que les particuliers et les entreprises répondent aux besoin de la société quand ils recherchent leur propre intérêt. Les marchés compétitifs avec des entreprises qui recherchent le profit auront une incitation à produire des biens de haute qualité, aussi efficac
ement que possible. Comme le dit Adam Smith, Ce n'est pas de la bienveillance du boucher, du brasseur
ou du boulanger que nous attendons notre dîner,
mais de leur regard pour ...[+++] leur intérêt personnel. On dirait donc que le marché est parfait, et qu'on n'a même pas besoin d'un gouvernement, mais ce n'est pas vrai. Il y a un paquet de choses que le gouvernement doit faire, parce que le marché ne le fera pas. D'abord, garantir le respect des lois. Nous avons besoin de lois, de police, de contrats et de tribunaux pour que tout fonctionne. Ensuite, nous avons besoin de biens et services publics, comme les routes et les ponts, l'éducation et la défense, car les produits n'arriveront pas aux consommateurs si les ponts s'effondrent, et les consommateurs ne peuvent pas faire de bons choix s'ils ne sont pas éduqués, et personne ne s'occupe vraiment d'acheter un nouvel iPhone s'il y a une bombe au-dessus de sa tête. Enfin, le gouvernement a parfois besoin de s'imposer quand les marchés vont mal, mais qu'est-ce que ça veut dire ?
Meneer Clifford: Dus de onzichtbare hand van de
vrije markt is het idee dat personen en bedrijven tegemoet komen aan de behoeftes van de samenleving als ze zich richten op hun eigenbelang. Competitieve markten met winstzoekende bedrijven zullen een prikkel hebben om producten van hoge kwaliteit zo efficiënt mogelijk te produceren. In de woorden van Adam Smith, We verwa
chten ons avondeten niet van de welwillendheid van de slager, de brouwer of de bakker, maar van hun kijk naar hun eigen belang. Het lijkt erop dat de vrije markt perfect
...[+++] is en we niet eens eens een overheid nodig hebben, maar dat klopt niet helemaal. Er zijn een aantal dingen die de overheid moet doen, omdat markten dat niet doen. Ten eerste, de wet handhaven. We hebben wetten en politie en contracten en rechtbanken nodig om alles ordelijk te houden. Ten tweede hebben we publieke goederen en diensten nodig, zoals wegen en bruggen en onderwijs en defensie, omdat goederen niet naar consumenten gebracht kunnen worden als bruggen instorten, en consumenten kunnen geen goede keuzes maken zonder opleiding, en niemand kan de nieuwe iPhone echt iets schelen als er een bom op je hoofd valt. Ten derde moet de overheid soms ingrijpen als markten falen, maar wat betekent dat überhaupt?Il n'y a pas d
e lumière naturelle dans cette caverne, les m
urs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regar
...[+++]dent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen rake
n gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En z
e hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsh
...[+++]eid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Donc voilà, nous sommes dans une situation où des sociétés privées appliquent des standards de censure qui sont souvent très arbitraires et généralement plus stricts que les standards constitutionnels de liberté de pa
role que nous avons dans les démocraties. Ou bien elles répondent aux demandes de censure de la part de régimes autoritaires qui ne reflètent pas le consente
ment de ceux qu'ils gouvernent. Ou bien ils répond ...[+++]ent aux demandes et aux inquiétudes de gouvernements qui n’ont aucune juridiction sur plusieurs, ou sur la plupart, des usagers qui interagissent avec le contenu concerné.
Dit is het probleem: we zitten in een situatie waarbij privé-bedrijven normen van censuur toepassen die vaak nogal arbitrair zijn, en meestal beperkter dan de grondwettelijke norm van vrijheid van meningsuiting die in democratieën van toepassing is. Of ze gaan in op verzoeken tot censuur door autoritaire regimes waarmee de bevolking niet instemt. Of ze gaan in op verzoeken en bezorgdheden van regeringen die geen rechtsmacht hebben over vele, of de meeste, van de gebruikers en kijkers die in contact komen met de inhoud.
D
onc nous avons fait ce constat d'échec é
vident et nous nous sommes dit, Que pouvons-nous faire ? Et je me suis dit, p
lutôt crever que de passer le reste de ma vie à faire d
u lobbying pour ces gouvernements minables pour faire ce qui ce qui doit être fait. Donc ce que nous allons faire est que nous allons en fait mettre en place ces rencontres nous-
...[+++]mêmes. Donc aujourd'hui, Independent Diplomat est impliqué dans la mise en place de rencontres entre le Conseil de Sécurité de l'ONU et les parties prenantes des conflits qui sont à l'ordre du jour du Conseil de Sécurité.
Dus wij keken naar die observatie van in wezen een mislukking en dachten, wat kunnen we hieraan doen? En ik dacht, ik ben gek als ik de rest van mijn leven ga besteden aan het lobbyen voor deze waardeloze overheden om te doen wat nodig is. Dus wat we gaan doen is we gaan deze besprekingen gewoon zelf opzetten. Dus op dit moment is Independent Diplomat bezig met het opzetten van besprekingen tussen de VN-Veiligheidsraad en de partijen verwikkeld in de geschillen die op de agenda van de Veiligheidsraad staan.
Nous ne sommes pas des consommateurs passifs de données et de technologie.
We zijn geen passieve consumenten van data en technologie.
Je pense que c'est Robert Neuwirth qui a dit qu'il n'y a pas une banque, une société, un gouvernement ou une ONG qui y arrivera, si nous ne traitons les citoyens que comme des consommateurs.
Zoals volgens mij Robert Neuwirth zei: geen bank, bedrijf, overheid of ngo zal die de klus kunnen klaren als we burgers enkel als consumenten behandelen.
Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant
. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007,
...[+++] l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
I
n plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het besl
issende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belet
te generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissend
...[+++]e jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlandse Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Nous nous sommes donc contentés de baisser les bras. Nous, les gouvernements et les agences d’aide humanitaire.
Dus haken we gewoon maar af. Wij, overheden en hulporganisaties.
Mais retournons aux îles Phoenix, qui sont le sujet de cette présentation. Quand je suis rentré, je me
suis dit que ce que nous avions trouvé était incroyable. Je voulais retourner pa
rtager cela avec le gouvernement de Kiribati, situé à Tarawa, le groupe le plus à l'ouest. Alors je les ai contactés -- parce qu'ils m'avaient donné la permission de le faire -- et je leur ai dit: Je voudrais venir vous dire ce que nous avons trouvé . Pour une raison que j'ignore ils ne voulaient pas que je vienne, ou c'était difficile de trouver un momen
...[+++]t et un lieu, et cela a pris du temps, mais finalement ils ont dit: OK, vous pouvez venir. Mais si vous venez, vous devez inviter à déjeuner toutes les personnes présentes au séminaire . Alors j'ai dit: OK, je suis content de payer le déjeuner. Prenez ce que vous voulez . David Obura, un biologiste spécialiste des récifs coralliens, et moi-même sommes partis pour Tarawa, et pendant deux heures nous avons présenté les merveilleuses découvertes des îles Phoenix. Le pays n'en savait rien. Ils n'avaient aucune donnée sur cette région.
Maar nu terug naar de Phoenix Eilandengroep, welke het
onderwerp zijn van deze speech. Toen ik terug kwam zei ik: OK, dit is verbazingwekkend, wat we gevonden hebben. Ik wil graag terug gaan en dit delen met de regering van Kiribati, die nu in Tarawa zijn, De meest westelijk gelegen groep. Dus ik begon contact te leggen -- omdat ze me uiteindelijk een vergunning hadden gegeven om dit te doen -- en i
k zei, Ik wil langs komen en vertellen wat we hebben gevonden. en om een of an
dere reden wilde ze ...[+++]niet dat ik zou komen, of het was lastig om een tijd en plaats te vinden, dus het duurde even, maar uiteindelijk zeiden ze, OK, kom maar. Maar als je komt, moet je lunch betalen voor iedereen die naar het seminar komt. Dus is zei, OK, ik betaal de lunches. neem gewoon wat iedereen graag wil. En dus gingen David Obura, een koraalrifbioloog, en ikzelf naar Tarawa, en we presenteerden twee uur lang over de verbazingwekkende ontdekkingen over de Phoenix Eilandengroep. Het land heeft dit nooit geweten. Ze hadden nooit enige data op dit gebied. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
nous ne sommes pas que des consommateurs de gouvernance ->
Date index: 2023-07-13