Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "nous montrons notre vrai " (Frans → Nederlands) :
Lorsque nous montrons notre vrai moi, nous permettons à notre lumière intérieure de rayonner, nous guérissons de l'intérieur et c'est plus puissant que tout ce que la médecine peut vous donner de l'extérieur.
Als we ons echte zelf laten zien, als we onze waakvlam laten schijnen, helen we onszelf van binnenuit en dat is krachtiger dan wat geneeskunde je ooit van buitenaf kan geven.
Quels sont vos rêves? Mieux encore, quels sont vos rêves brisés ? Dan Pallotta r
êve d'une époque où nous serons aussi excités, curieux et scientifiques à propos
du développement de notre humanité que nous le sommes aujourd'hui du développement de notre technologie. « Ce que nous craignons le plus est que l'opportunit
é d'accomplir notre vrai potentiel nous soit refusée », dit Pallotta. « Imaginez vivre dans un m
...[+++]onde où nous reconnaîtrions simplement cette peur profonde et existentielle de l'autre — et où nous aimerions profondément cet autre justement parce que nous saurions qu'être humain, c'est vivre avec cette peur. »
W
at zijn jouw dromen? Of beter: welke van je dromen zijn stuk? Dan Pallotta droomt van een tijd waarin we net zo opgewonden, nieuwsgierig en wetenschappelijk zijn over de ontwikkeling van onze menselijkheid, als we zijn over de ontwikkeling van onze technologie. Waar we het bangst voor zijn, is dat we de kans niet krijgen ons volledige potentieel te ontplooien , zegt Pallotta. Stel je een wereld voor waarin we die diepe existentiële angst in elkaar zouden herkennen — en elkaar moedig zouden liefhebben in de wetenschap dat mens zijn nu
eenmaal betekent te moeten leven met die angst ...[+++].Montrons-leur que notre apparence est seulement une partie de notre identité, et que la vérité est que nous les aimons pour qui ils sont, et ce qu'ils font, et comment cela nous fait nous sentir.
Ze moeten leren dat hoe je er uit ziet maar één deel van je identiteit is en dat we feitelijk van hen houden om wie ze zijn en wat ze doen en om wat ze voor ons betekenen.
Nous nous montrons critiques envers l'Occident, envers la perception de l'Occident de nos identités -- sur l'image de nous autres qu'ils ont construite, sur nos femmes, sur notre politique, sur notre religion.
We staan kritisch ten opzichte van het Westen, van de perceptie van het Westen over onze identiteit -- het imago dat over ons is geconstrueerd, over onze vrouwen, over onze politiek, over onze godsdienst.
Considérons un instant cette citation de Leduc, il y a cent ans, à propos d'un type de biologie synthétique: La synthèse de la vie, si jamais elle devait se produire, ne sera pas la découverte
sensationnelle que nous avons pour habitude d'associer avec l'idée. C'est sa première déclaration. Donc, si nous créons réellement la vie dans les laboratoires, cela n'aura probablement
aucun un impact sur notre vie. «Si nous acceptons la théorie de l'évolution, alors les premières lueurs de la synthèse de la vie doivent consister dans la produc
...[+++]tion de formes intermédiaires entre le monde non-organique et l'organique ou entre le monde inerte et le vivant, des formes qui possèdent seulement quelques-uns des attributs rudimentaires de la vie » - et donc, celles dont je viens de parler - « auxquelles d'autres attributs seront ajoutés lentement au cours du développement par les actions évolutives de l'environnement. Nous commençons donc simplement, nous créons quelques structures qui peuvent avoir certaines de ces caractéristiques de la vie, et puis nous essayons de les développer pour qu’elles se rapprochent d'un aspect de vie. Voilà comment nous pouvons commencer à faire une protocellule. Nous utilisons cette idée qu'on appelle l'auto-assemblage. Cela signifie que je peux mélanger des composants chimiques dans une éprouvette dans mon laboratoire, et ces composants chimiques vont commencer à s'auto-associer pour former des structures plus grandes. Disons, des dizaines de milliers, des centaines de milliers de molécules s'unissent pour former une grande structure qui n'existaient pas auparavant. Et dans cet exemple particulier, j'ai pris des molécules membranaires, les ai mélangées dans le bon environnement, et en quelques secondes ces structures plutôt complexes et belles se forment ici. Ces membranes sont également assez semblables, morphologiquement et fonctionnellement, aux membranes de votre corps, et nous pouvons les utiliser, comme on dit, pour former le corps de notre prot ...
Denk een moment aan deze uitspraak van Leduc, een honderdtal jaren geleden, toen hij nadacht over synthetische biologie: De synthese van het leven, zou het ooit gebeuren, zal niet de sensationele ontdekking zijn die we meestal associëren met het idee. Dat is zijn eerste verklaring. Als we echt leven gaan maken in laboratoria, zal dat ons leven waarschijnlijk niet gaan beïnvloeden. Als we de evolutietheorie accepteren, dan moet het eerste begin van de synthese van het leven bestaan in de productie van tussenliggende vormen tussen de anorganische en de organische wereld of tussen de niet-levende en de levende wereld, vormen die over slechts enkele van de rudimentaire eigenschappen van het leven beschikken - die ik zojuist heb vernoemd - waara
...[+++]an andere attributen langzaamaan zullen worden toegevoegd in de loop van de ontwikkeling door de evolutionaire acties van het milieu.” We beginnen simpel, we maken een aantal structuren die een aantal van deze kenmerken van het leven hebben en dan gaan we proberen dat te ontwikkelen om meer te gaan lijken op echt leven. Zo gaan we een protocel maken. We maken gebruik van het idee van zelfassemblage. Daarvoor meng ik wat stoffen in een reageerbuis in mijn lab en deze chemicaliën gaan zelfassociëren om grotere en grotere structuren te vormen. Tienduizenden, honderdduizenden moleculen komen samen om een grote structuur te vormen die tevoren nog niet bestond. In dit specifieke voorbeeld, nam ik wat membraanvormende moleculen, mengde die samen in de juiste omgeving en binnen een paar seconden vormen deze die complexe en mooie structuren hier. Deze membranen lijken morfologisch en functioneel op de membranen in je lichaam. We kunnen ze gebruiken om het lichaam van onze protocel te maken. We kunnen ook werken met olie-en-watersystemen. Olie en water mengen niet, maar door zelfassemblage kunnen we een mooie oliedruppel vormen en kunnen die als lichaam voor onze kunstmatige organismen of voor onze protocel gebruiken, zoals we later zullen ...Nous avons grandi en jouant de la musique - Maman est du Cap-Breton, comme par hasard. Maman et la mère de Natalie se connaissaient.
Nous avons grandi en jouant, et nous avions l'habitude de danser e
nsemble, oui, c'est vrai. (Rires) Nous avons grandi en jouant tou
t un tas de... Nous jouions de mémoire, et je pense que c
'est important dans ...[+++]notre cas, parce que nous n'étions pas vraiment exposés à beaucoup de différents styles de musique. Nous avons appris à jouer des instruments, mais nous devions trouver ça en nous-mêmes, parce que nous ne regardions pas la télévision, nous n'écoutions pas beaucoup la radio. Nous allions à l'église, et à l'école, parfois, travaillions à la ferme, et jouions de la musique, nous avons donc pu, je pense, à un âge très critique, développer notre propre style, notre propre personnalité ; ma mère joue, mon père joue, et le style qui est venu de la vallée d'Ottawa, en Ontario, nous l'appelons le style franco-Canadien, mais il trouve son origine dans les camps de bûcherons. Il y a des années, des centaines d'hommes allaient passer l'hiver dans les camps dans le Nord de l'Ontario et au Québec, et ils étaient tous de cultures différentes, et les irlandais, les français, les écossais, les allemand, ils se rencontraient, et bien sûr, la nuit, ils jouaient aux cartes, et dansaient et jouaient du violon, et au fil de nombreuses années, le style de violon de la vallée d'Ottawa a évolué, et la danse de la vallée d'Ottawa a évolue, alors j'ai en quelque sorte commencé avec ce style, et je me suis vite mis à faire mon propre truc, et puis j'ai rencontré Natalie, et j'ai été exposé au style génial du Cap-Breton.
We groeiden op met muziek spelen -- ma komt toevallig uit Cape Breton. Ma en de moeder van Natalie kenden elkaar. We groeiden op met muziek spelen, en we dansten samen, ja, natuurlijk. (Gelach) We groeiden op en we speelden op het gehoor. Ik denk dat dat belangrijk voor ons was omdat we niet blootgesteld werden aan veel verschillende muziekstijlen. We leerden de instrumenten te bespelen, maar het moest van binnen komen omdat we geen televisie keken en niet veel naar de radio luisterden. We gin
gen naar de kerk en soms naar school, we werkten op de boerderij en speelden muziek. Zo waren we in staat om op een erg kritische leeftijd onze eig
...[+++]en stijl te ontwikkelen, ons eigen ik. Mijn moeder speelt, mijn vader speelt, in de stijl die zijn oorsprong heeft in de Ottawavallei in Ontario. Wij noemen het de Frans-Canadese stijl maar het kwam oorspronkelijk uit de houthakkerskampen. Jaren geleden gingen honderden mannen gedurende de winter naar kampen in het noorden van Ontario en in Quebec. Ze kwamen uit verschillende culturen. De Ieren, de Fransen, de Schotten, de Duitsers, ze kwamen allemaal samen, en 's avonds gingen ze kaarten, deden ze aan stepdansen en speelden ze viool. Na velen jaren is de Ottawa Valley-vioolmuziek ontstaan, en ontstond het Ottawa Valley-stepdansen. Dat is hoe ik ongeveer begonnen ben met die stijl. Al snel begon ik mijn eigen ding te doen. Toen ontmoette ik Natalie, en ik kwam in contact met de geweldige Cape Breton vioolmuziek.Il n
'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de scha
duwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Ils ont partagé leur civilisation en deux pour partir à la recherche d'un nouveau monde. Voilà comment j'arrive à mes 21 milliards d'heures de jeu par semaine. Il faut qu
e la moitié d'entre nous accepte de passer une heure par jour à jouer, jusqu'à ce que
nous résolvions de vrais problèmes. Je sais que vous vous dites : Comment arriverons-nous à résoudre de vrais problèmes en jouant? Eh bien, c'est ce à quoi j'ai dédié mon travail ces dernières années, à l'Institut pour le Futur. Nous avons cette bannière dans nos bureaux à Palo Al
to, et ell ...[+++]e exprime notre manière d'aborder le futur.
Nu, ze lieten de helft van de bevolking op zoek gaan naar een nieuwe wereld. Dus dat is waar ik mijn 21 miljard uur gameplay per week vandaan haal. We laten de helft van ons akkoord gaan om een uur per dag te gamen tot we problemen in de echte wereld oplossen. Nu, ik weet wat je je afvraagt: Hoe zullen we die problemen oplossen door te gamen? Wel, dat is waar ik mijn werk aan heb toegewijd de laatste paar jaren, aan het Instituut Voor De Toekomst. Wij hebben een banner in ons gebouw in Palo Alto, en het drukt ons standpunt uit van hoe we moeten omgaan met de toekomst.
Et ça, ça a été le vrai changement. De notre côté, nous nous sommes dits : « Quelles sont parmi nos forces, celles que nous pouvons vraiment transmettre à Mario ? » Nous avons commencé par nos passions. Ma femme et moi, sommes différents au final, mais nous avons beaucoup de choses en commun.
En echt, dit was de verandering. Van onze kant zeiden we: Wat zijn onze sterktes die we kunnen overbrengen op Mario? We begonnen vanuit onze passies. Mijn vrouw en ik zijn behoorlijk verschillend, maar we hebben ook veel gemeen.
L'une des personnes que j'ai rencontrées était un représentant haut gradé de l'administration Bush, qui a eu ceci à dir
e quant à impliquer moins de nos hommes dans la
guerre. Ça joue en notre force. La seule chose qui effraie les gens est notre technologie. Mais quand vous allez à la rencontre des gens, par exemple au Liban, c'est une toute autre histoire. L'une des personnes que j'ai rencontrée là-bas était ré
dacteur en chef, et nous parlons alors qu'un ...[+++] drone vole au dessus de lui, et voilà ce qu'il avait à dire. Ce n'est qu'un signe de plus de la cruauté insensible des Israéliens et des Américains, qui sont des lâches parce qu'ils envoient des machines pour nous combattre. Ils ne veulent pas nous combattre comme de vrais hommes, mais ils ont peur de se battre, donc nous n'avons qu'à tuer quelques-uns de leurs soldats pour les vaincre. L'avenir de la guerre se fait aussi avec un nouveau type de guerrier, et il redéfinit effectivement ce que l'on vit en allant à la guerre. Vous pouvez appeler cela une cellule guerrière. C'est ainsi qu'un pilote de drone Predator a décrit son expérience des combats dans la guerre en Irak sans jamais quitter le Nevada.
Een v
an de mensen die ik ontmoette, een hoge functionaris uit de regering Bush, zei het volgende over onze onbemanning van de oorlog: Het versterkt onze kracht. Waar mensen bang voor zijn, is onze technologie. Als je er op uittrekt en mensen ontmoet, bijvoorbeeld in Libanon, is dat een heel ander verhaal. Een van de mensen die ik ontmoette was nieuwsredacteur. We praatten terwijl een onbemand toestel overvloog. Dit is wat hij te zeggen had: Dit is het zoveelste teken van koude mensen, wrede Israëli's en Amerikanen. Het zijn lafaards omdat ze machines sturen om tegen ons te vechten. Ze willen niet als echte mannen tegen ons vechten, want
...[+++]ze zijn bang om te vechten, dus moeten we gewoon een paar van hun soldaten doden om ze te verslaan. De toekomst van de oorlog wordt gekenmerkt door een nieuw type militair. Het herdefinieert de beleving van ten strijde trekken. Je kunt dit de werkplekkrijger noemen. Een Predatorpiloot omschreef zijn ervaring van het vechten in de oorlog met Irak, terwijl hij nooit buiten Nevada kwam: datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
nous montrons notre vrai ->
Date index: 2023-07-14