Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "même si elle a peu de pouvoir " (Frans → Nederlands) :
Ce sont tous des nations indépendantes, mais qui reconnaissent la monarchie comme chef d’État, même si elle a peu de pouvoir à l’intérieur de leurs frontières.
Allemaal onafhankelijke naties die nog steeds de monarchie als staatshoofd zien ondanks ze weinig macht heeft binnen hun grenzen.
Et c'est peut-être
la raison pour laquelle la Révolution française est si polémique et ouverte à des interprétations. Il y en a qui disent que la révolution avait réussi à répandre les
idées des Lumières même si elle n'avait pas instauré une démocratie en France. Des autres disent que le vrai héritage de la Révolution n'était pas la valorisation de la lib
erté, mais celle du pouvoir de l'Etat. Quel que soit, je dirai ...[+++] que la Révolution française a été beaucoup plus révolutionnaire que son homologue américain. Je veux dire, que d'une certaine manière, les Etats-Unis n'ont jamais eu une aristocratie, mais dans d'autres manières, ils ont continué d'en avoir une - une des Lumières français, Diderot, a senti que les Américains devaient avoir peur d'une division trop inégale de richesse résultant en un petit nombre de citoyens opulents et une multitude de citoyens dans la misère. Et que la Révolution américaine n'a rien fait pour changer cette disparité de richesse. Ce qui avait fait de la Révolution française un mouvement si extrême a été son insistance dans l'universalité de ses idéales. Je veux dire, regardez l'Article 6 de la Déclaration des Droits de l'Homme et du Citoyen. La Loi est l'expression de la volonté générale. Tous les Citoyens ont droit de concourir personnellement, ou par leurs Représentants, à sa formation. Elle doit être la même pour tous, soit qu'elle protège, soit qu'elle punisse. Ce sont des idées radicales, que les lois viennent des Citoyens, et pas des Rois ou des Dieux, et que ces lois doivent s'appliques à tous, de manière égale. C'est bien loin de Hammurabi- et en vérite, ç'est bien loin de Thomas Jefferson, possesseur d'esclaves. Dans les années 1970, on a demandé au président chinois Zhou Enlai ce que les conséquences de la Révolution française ont été. Et il a répondu, 'C'est trop tôt pour dire.' Et d'une certaine manière, il l'est encore. La Révolution française a demandé des questions sur la nature des droits du peuple et les dérivés de ces d ...
En misschien is dit waarom de Franse revolutie zo c
ontroversieel is en open voor interpretatie. Sommigen beweren de revolutie geslaagd zijn in het verspreiden van verlichtingsidealen, zelfs als het niet democratie naar Frankrijk bracht. Anderen beweren dat de echte erfenis van de revolutie niet de versterking van vrijheid was, maar van staatsmacht. Hoe dan ook, Ik zou willen stellen dat de Franse Revolutie uiteindelijk veel revolutionairder was dan zijn Amerikaanse tegenhanger. Ik bedoel, in sommige opzichten, had Amerika nooit een aristocratie, maar op andere manieren bleef die bestaan de Franse verlichte denker, Diderot, voelde dat Ame
...[+++]rikanen een ook ongelijke verdeling van rijkdom, wat resulteert in een klein aantal weelderige burgers en een veelheid van burgers die in ellende leven moeten vrezen. En de Amerikaanse revolutie deed niets om die polarisatie van rijkdom te veranderen. Wat maakte de Franse revolutie zo radicaal was haar aandringen op de universaliteit van haar idealen. Ik bedoel, kijk naar artikel6 van de verklaring van de rechten van de mens en burger: Wet is dat de uitdrukking van de algemene wil. Iedere burger heeft het recht om persoonlijk deel te nemen, of door diens vertegenwoordiger, in de Stichting. Het moet hetzelfde zijn voor allen, of het nu beschermt of straft. Dat zijn radicale ideeën, dat de wetgevingen afkomstig is van burgers, niet van koningen of goden, en dat die wetten moeten voor iedereen gelden. Dat is een lange weg van Hammurabi — en om eerlijk te zijn, het is een lange weg van de slavenhouderij Thomas Jefferson. In de jaren zeventig, werd Chinese President Zhou Enlai gevraagd Wat de invloed van de Franse revolutie was geweest. En hij zei: het is te vroeg om dat te zeggen. En op een bepaalde manier is dat nog steeds zo. De Franse revolutie stelde nieuwe vragen over de aard van de rechten van mens en de afleiding van deze rechten. En we zijn nog steeds bezig met het beantwoorden van deze vragen, en hoe, door middel van onze antwoo ...La neurochirurgienne Jocelyne Bloch possède une très grande expérience en matière de traitement des atteintes au cerveau, des AVC jusqu'au traumatismes dus aux accidents de voiture et ne connaît ainsi que trop bien l'incapacité du cerve
au à se réparer lui-même. Cependant, elle aurait découvert avec ses collègues la clé de la réparation neuronale : les cellules double-cortines actives. Similaires aux cellules souches
, elles sont extrêmement adaptables, et quand elles sont extraites du cerveau, mises en culture puis réinjectées dans une partie lésée d'un même cerveau
, ...[+++]elles peuvent aider à le réparer et à le reconstruire. « Avec un peu d'aide, nous dit Bloch, le cerveau peut se réparer lui-même. »
Neurochirurge Jocelyne Bloch behandelde al veel patiënten met hersenbeschadigingen die ontstonden door beroertes en ongelukken en ze besefte dat het brein zichzelf niet kan herstellen. Maar nu heeft ze met haar collega's mogelijk de sleutel gevonden voor neuraal herstel: doublecortin-positieve cellen. Net als stamcellen kunnen deze cellen zich extreem goed aanpassen en als ze uit de hersenen worden geëxtraheerd, op kweek gezet en opnieuw worden geïmplanteerd in een beschadigd deel van datzelfde brein, kunnen ze helpen met het herstel. Met een beetje hulp, zegt Bloch, kan het brein zichzelf herstellen.
Dans l'océan, c'est la norme plutôt que l'exception. Si je plonge dans l'océan, pratiquement n'importe où dans le monde, et que je traine un filet à 3 000 pieds sous la surface, la plupart des animaux, en fait dans beaucoup d'endroits de 80 à 90 pour cent des animaux que je ramènerai dans ce filet créeront de la lumière. Et cela crée des spectacles de lumières vraiment spectaculaires. Maintenant je voudrais partager avec vous une petite vidéo que j'ai faite depuis un sous-marin. J'ai commencé à développer cette technique dans un petit sous-marin individuel appelé nomade des profondeurs et je l'ai ensuite adaptée pour l'utiliser à bord du Johnson Sea-Link, que vous voyez ici. Donc, il y a un panier d'un mètre de diamètre avec un écran tendu
...[+++]au travers attaché devant la sphère d'observation. Et à l'intérieur de la sphère j'ai une caméra hyper sensible qui est à peu près aussi sensible qu'un oeil humain adapté à l'obscurité, même si elle est un peu floue. Donc vous mettez la caméra en marche et vous éteignez les lumières. L'étincelle que vous voyez n'est pas de la luminescence ; c'est juste du bruit electronique capturé par ces appareils hyper sensibles. Vous ne voyez pas la luminescence avant que le sous-marin ne commence à évoluer dans l'eau, et quand il le fait, les animaux qui touchent l'écran sont stimulés et créent de la luminescence. Quand j'ai commencé à faire cela, j'essayais seulement de compter le nombre de sources. Je connaissais ma vitesse, je connaissais l'endroit. Donc je pouvais estimer combien de centaines de sources il y avait par mètre cube. Mais j'ai commencé à réaliser que je pouvais en fait identifier les animaux par le genre de flash qu'ils produisaient. Et donc, ici dans le golfe du Maine à 740 pieds, je peux quasiment nommer tout ce que vous voyez ici comme espèces,
In de oceaan is het eerder regel dan uitzonderi
ng. Als ik me op de open oceaan begeef, vrijwel overal ter wereld, en ik sleep een net van 900 meter naar de oppervlakte, zijn de meeste dieren, op veel plekken 80 tot 90 procent van de dieren die naar boven komen, lichtgevend. Dat staat garant voor behoorlijk spectaculaire lichtshows. Nu laat ik jullie een klein filmpje zien dat ik opnam vanuit een onderzeeër. Ik ontwikkelde deze techniek met een kleine éénpersoons duikboot genaamd Deep Rover, en heb haar toen aangepast voor de Johnson Sea-Link, die je hier ziet. Vóór de observatiekoepel is een ring van 90cm diameter met daarvoor een gaas g
...[+++]espannen. In de koepel heb ik een versterkte camera die ongeveer zo gevoelig is als een aan donker aangepast menselijk oog, alleen een beetje wazig. Dus je zet de camera aan, doet de lichten uit. Die glinstering die je ziet, is geen luminescentie; dat is elektronische ruis op deze geïntensiveerde camera's. Je ziet geen luminescentie totdat de onderzeeër begint te bewegen door het water, maar als hij dat doet, worden tegen het scherm botsende dieren gestimuleerd om licht te geven. Toen ik dit voor het eerst deed, probeerde ik enkel het aantal bronnen te het tellen. Ik kende mijn snelheid; ik kende het gebied. Dus kon ik uitrekenen hoeveel honderden bronnen er waren per kubieke meter. Maar ik begon te beseffen dat ik dieren kon identificeren door de soort flitsen die ze produceerden. Hier, in de Golf van Maine op 225 meter, kan ik vrijwel alles wat je ziet benoemen tot op soort-niveau,Elles ont utilisé le pouvoir de la curiosité pour tenter de comprendre les points de vue et les particularités d'autres endroits, peut-être parce qu'elles-mêmes, étaient considérées comme si étranges dans leur propre société.
Ze gebruikten de kracht van nieuwsgierigheid om een poging te doen de standpunten en eigenaardigheden van andere plekken te begrijpen. Misschien wel omdat zij zelf in hun eigen samenleving als ongebruikelijk werden beschouwd.
Militant et collecteur de fonds, Dan
Pallotta dénonce le deux poids deux mesures qui anime notre relation brisée avec les organisations caritatives. Selon lui, trop d'organisations à but non lucratif so
nt valorisées quand elles dépensent peu - et non
pour ce qu'elles réalisent. Au lieu d'assimiler la frugalité à la morale, il nous demande de commencer à valoriser les organisations caritatives pour leurs grands objectifs et leurs g
randes réalisations ...[+++](même si cela s'accompagne de grandes dépenses). Dans ce discours audacieux, il nous dit : changeons la façon dont nous pensons changer le monde.
Activist en 'fundraiser' Dan Pallotta spreekt ons aan op de dubbele moraal die onze verbroken relatie met liefdadigheid voortdrijft. Volgens hem worden teveel non-profitorganisaties beloond voor zo laag mogelijke kosten, en niet voor wat ze zouden kunnen bewerkstelligen. In plaats van zuinigheid met moraliteit gelijk te stellen, vraagt hij ons de liefdadigheidsinstellingen te belonen om hun grote doelstellingen en prestaties (zelfs al vraagt dit enorme kosten). In zijn gedurfde talk zegt hij: Als we de wereld willen veranderen, moeten we de manier waarop we denken veranderen.
Il s'agit de propriétés mesurables de l'univers, et elles sont dangereuses car, si elles étaient différentes, même rien qu'un peu, notre univers tel que nous le connaissons n'existerait pas.
Het zijn eigenschappen van het heelal die we kunnen meten en ze zijn extreem gevaarlijk, want als ze zelfs maar een beetje verschilden, zou het universum zoals we het kennen niet bestaan.
Il est vrai qu'on entend de plus en plus parler du rôle des médias sociaux dans les manifestations. Mais après une dizaine d'années d'études et de participation à de nombreux mouvements sociaux, j'ai enfin réalisé que, même si la technologie donne du pouvoir aux mouvements sociaux, elle peut aussi paradoxalement les fragiliser.
De laatste tijd horen we vaak hoe sociale media protestacties versterken, en dat is ook zo, maar na meer dan tien jaar verschillende sociale bewegingen onderzocht en ondersteund te hebben, ben ik tot het inzicht gekomen dat de manier waarop technologie sociale bewegingen ondersteunt, paradoxaal genoeg, deze ook kan verzwakken.
Aller dans l'e
space est difficile Même si pouvoir voir notre planète depuis l'espace grâce à un moyen simple et peu coûteux serait génial
, Pour le moment le seul moyen est de devenir astronaute ou milliardaire Mais il existe un concept qui pourrait rendre cela possible Et qui pourrait définir le point de départ pour l'exploration de l'Univers : L'ascenseur spatial Comment marche-t-il exactement ? Pour comprendre comment un ascenseur spatial nous amènerait dans l'espace Nous devrons d'abord comprendre ce qu'est une orbite Être en orbit
...[+++]e revient fondamentalement à tomber vers quelque chose en étant suffisamment rapide pour le rater. Si vous lancez une balle sur Terre, elle décrit une trajectoire en arc avant de retomber par terre. Dans l'espace, la gravité agit de manière similaire Mais si vous vous déplacez obliquement (de côté) assez vite La courbe de la Terre fait s'éloigner le sol en dessous de vous aussi rapidement que la gravité vous attire vers le sol Donc pour entrer en orbite autour de la Terre Les fusées doivent s'élever verticalement ET de travers rapidement Au contraire un ascenseur spatial exploiterait l'énergie de la rotation de la Terre pour accélérer la cargaison. Imaginez un enfant faisant tourner un jouet au bout d'une corde avec une fourmi sur la main. Alors que la fourmi escalade la corde, celle-ci se déplace de plus en plus vite. Comparé aux fusées, avec un chargement lancé depuis un ascenseur on a seulement besoin de fournir l'énergie pour bouger verticalement. Le mouvement oblique est ensuite fourni gratuitement par la rotation de la Terre ! Mais un ascenseur spatial serait sans aucun doute la structure la plus grande et la plus coûteuse jamais construite par l'humanité. Alors, Est-ce que ça vaudrait le coût ? Tout se résume à une question d'économie. Les fusées consomment d'énorme quantité de carburant, juste pour envoyer des petites livraisons dans l'espace Aux prix actuels, il faut environ 20 000 dollars pour envoyer un seul kilogramme de mar ...
Het is lastig om de ruimte in te komen. Hoewel we allemaal wel zouden willen dat er een gemakkelijke, en betaalbare manier is om naar de ruimte te komen. Op dit moment is dat alleen mogelijk als je een astronaut of miljardair bent. Maar er is een concept dat het misschien mogelijk maakt, wat ook als startpunt voor de verkenning van het universum kan dienen. De ruimtelift. Maar, hoe werkt het? Om te begrijpen hoe een ruimtelift ons de ruimte in kan krijgen, moeten we eerst kijken naar wat een baan is. In een baan zijn betekent: Naar iets toe vallen maar snel genoeg gaan om het te missen. Als je een bal op aarde gooit, maakt het een boog door de lucht en raakt daarna de grond. In de ruimte, laat de zwaartekracht je ongeveer op dezelfde manier
...[+++] bewegen Maar als je snel genoeg zijwaarts beweegt zal door de kromming van de aarde, de grond net zo snel onder je weg vallen als de zwaartekracht van de aarde je ernaartoe trekt dus, om in de baan van de aarde te komen moeten raketten snel omhoog en zijwaarts gaan. In tegenstelling gebruikt een ruimte lift de energie van de omwenteling van de aarde om de vracht snel voort te brengen. Stel je een kind voor dat een stuk speelgoed draait aan een touwtje. Met een mier op zijn hand. Als de mier omhoog kruipt langs het touwtje, gaat hij steeds sneller hoe meer hij stijgt. Vergeleken met een raket, hoef je met een ruimtelift alleen maar de energie te leveren om omhoog te gaan. De zijwaartste beweging komt gratis bij de snelle draaiing van de aarde. Maar een ruimtelift zou, zonder twijfel, het grootste en duurste object zijn dat ooit door mensen in gebouwd Dus, is het dat het wel waard? Het komt allemaal neer op de kosten. Raketten verbranden ongelooflijk veel raketbrandstof, alleen maar om een klein beetje vracht de ruimte in te krijgen. Met de huidige prijzen kost het ongeveer 20.000 dollar om één kilo de ruimte in te krijgen Dat is 1.3 miljoen dollar voor een mens 40 miljoen dollar voor je auto Miljarden voor een ruimtestation Deze e ...Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes
et de gens. Par ailleurs, ils supposent qu
e ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et
...[+++] sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schittere
nde zonlicht waarin ...[+++]alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ... datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
même si elle a peu de pouvoir ->
Date index: 2024-06-08