Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "musique nous aimons vraiment être ensemble " (Frans → Nederlands) :
Disons que nous sommes un peu bizarres et beaucoup d'entre nous sont fous du groupe de musique. Nous aimons vraiment être ensemble et nous nous entraidons en cas de besoin.
We zijn een beetje dwaas, velen van ons zijn verzot op de band, maar we genieten echt van elkaars gezelschap. We helpen elkaar waar nodig.
Nous aimons les voyages, nous aimons la musique, nous aimons être dans des endroits comme celui-ci, et nous avons commencé à emmener Mario avec nous simplement pour lui montrer les meilleures choses que nous pouvions lui montrer.
We houden van reizen en muziek. We houden van plekken zoals deze. We begonnen Mario met ons mee te nemen om hem de beste dingen te laten zien, die we hem kunnen laten zien.
Donc, voici Steven seul, qui partage cette histoire dans le monde. Et ceci est l'essence même, ce qui nous passionne. Parce que nous nous sommes détachés de la communauté que nous constituons, le fait que nous nous aimons vraiment les uns les autres et voulons prendre soin mutuellement de nous.
Hier is Steven alleen en deelt zijn verhaal met de wereld. Dit is het inzicht waar we enthousiast over zijn. Omdat we verwijderd zijn van onze oorspronkelijke gemeenschap, het feit dat we echt van elkaar willen houden en voor elkaar zorgen.
Certains économistes disent que, grâce à ces technologies, nous entrerons dans un nouvel âge d'or de loisirs : nous aurons le temps de faire ce que nous aimons vraiment car toutes les tâches pénibles seront accomplies par Watson et ses frères numériques.
Volgens sommige economen gaan we door deze nieuwe technologieën een nieuwe gouden eeuw van vrije tijd tegemoet. We gaan allemaal tijd hebben voor de dingen waar we echt van houden omdat al deze zware taken worden overgenomen door Watson en zijn digitale broeders.
Nous avons grandi en jouant de la musique - Maman est du Cap-Breton, comme par hasard. Maman et la mère de Natalie se connaissaient.
Nous avons grandi en jouant, et nous avions l
'habitude de danser ensemble, oui, c'est vrai. (Rires)
Nous avons grandi en jouant tout un tas de... Nous joui
...[+++]ons de mémoire, et je pense que c'est important dans notre cas, parce que nous n'étions pas vraiment exposés à beaucoup de différents styles de musique. Nous avons appris à jouer des instruments, mais nous devions trouver ça en nous-mêmes, parce que nous ne regardions pas la télévision, nous n'écoutions pas beaucoup la radio. Nous allions à l'église, et à l'école, parfois, travaillions à la ferme, et jouions de la musique, nous avons donc pu, je pense, à un âge très critique, développer notre propre style, notre propre personnalité ; ma mère joue, mon père joue, et le style qui est venu de la vallée d'Ottawa, en Ontario, nous l'appelons le style franco-Canadien, mais il trouve son origine dans les camps de bûcherons. Il y a des années, des centaines d'hommes allaient passer l'hiver dans les camps dans le Nord de l'Ontario et au Québec, et ils étaient tous de cultures différentes, et les irlandais, les français, les écossais, les allemand, ils se rencontraient, et bien sûr, la nuit, ils jouaient aux cartes, et dansaient et jouaient du violon, et au fil de nombreuses années, le style de violon de la vallée d'Ottawa a évolué, et la danse de la vallée d'Ottawa a évolue, alors j'ai en quelque sorte commencé avec ce style, et je me suis vite mis à faire mon propre truc, et puis j'ai rencontré Natalie, et j'ai été exposé au style génial du Cap-Breton.
We groeiden op met muziek spelen -- ma komt toevallig uit Cape Breton. Ma en de moeder van Natalie kenden elkaar. We groeiden op met muziek sp
elen, en we dansten samen, ja, natuurlijk. (Gelach) We groeiden op en we speelden op het gehoor. Ik denk dat dat belangrijk voor ons was omdat we niet blootgesteld werden aan veel verschillende muziekstijlen. We leerden de instrumenten te bespelen, maar het moest van binnen komen omdat we geen televisie keken en niet veel naar de radio luisterden. We gin
gen naar de kerk en soms naar school, we wer ...[+++]kten op de boerderij en speelden muziek. Zo waren we in staat om op een erg kritische leeftijd onze eigen stijl te ontwikkelen, ons eigen ik. Mijn moeder speelt, mijn vader speelt, in de stijl die zijn oorsprong heeft in de Ottawavallei in Ontario. Wij noemen het de Frans-Canadese stijl maar het kwam oorspronkelijk uit de houthakkerskampen. Jaren geleden gingen honderden mannen gedurende de winter naar kampen in het noorden van Ontario en in Quebec. Ze kwamen uit verschillende culturen. De Ieren, de Fransen, de Schotten, de Duitsers, ze kwamen allemaal samen, en 's avonds gingen ze kaarten, deden ze aan stepdansen en speelden ze viool. Na velen jaren is de Ottawa Valley-vioolmuziek ontstaan, en ontstond het Ottawa Valley-stepdansen. Dat is hoe ik ongeveer begonnen ben met die stijl. Al snel begon ik mijn eigen ding te doen. Toen ontmoette ik Natalie, en ik kwam in contact met de geweldige Cape Breton vioolmuziek.Nous aimons danser ensemble, nous aimons chanter ensemble.
We houden ervan om samen te dansen, samen te zingen.
Et ainsi, ce que nous faisions est que je posais mes mains sur le mur de la salle de musique, et ensemble nous écoutions les sons des instruments, et essayions vraiment de nous connecter avec ces sons beaucoup, beaucoup plus largement qu'en dépendant simplement de l'oreille.
Ik legde mijn handen dus op de muur van de muziekkamer en zo luisterden we samen naar de geluiden van de instrumenten, en probeerden écht te verbinden met de geluiden veel, veel breder dan door gewoon voort te gaan op het oor.
Ben Roche : Je suis Ben, au fait Homaro Cantu : Et je
suis Homaro. BR: Et nous sommes des chefs. Alors, quand Moto a ouvert en 2004, les g
ens ne savaient pas vraiment à quoi s'attendre. Beaucoup de gens pensaient qu'il s'agissait d'un restaurant japonais, et c'était peut-être le nom, c'était peut-être le logo, qui ressemblait à un caractère Japonais mais de toute façon, nous avions toutes ces demandes de nourriture japonaise, et ce n'était vraiment pas ce que nous faisions. Et après environ la 10000eme demande pour un rouleau de maki,
...[+++] nous avons décidé de donner aux gens ce qu'ils voulaient. Alors cette image est un exemple d'aliment imprimé, et ce fut la première incursion dans ce que nous aimons appeler la transformation de la saveur. Donc voici tous les ingrédients, toute la saveur d'un rouleau classique de maki, imprimé sur un petit morceau de papier. HC: Alors, nos convives ont commencé à se lasser de cette idée, et nous avons décidé de leur donner le même plat deux fois, alors ici, nous avons en fait pris un élément du rouleau maki et et pris une photo d'un plat et ensuite nous avons essentiellement servi cette image avec le plat.
Ben Roche: Ik ben Ben. Homaro Cantu: En ik ben Homaro. BR: We zijn chefs. Toen Moto opende in 2004, wisten mensen niet echt wat te verwachten. Velen dachten dat het een Japans restaurant was. Misschien was het de naam, misschien het logo dat leek op een Japans karakter. We kregen dus allemaal verzoeken voor Japans eten dat we niet hadden. Na ongeveer tienduizend verzoeken voor maki-rolletjes, besloten we mensen te geven wat ze wilden. Deze tekening is een voorbeeld van afgedrukt voedsel. Het was de eerste uitstap naar wat wij smaaktransformatie noemen. Dit zijn alle ingrediënten, alle smaken van een gewone maki-rol, afgedrukt op een klein stukje papier. HC: Onze klanten raakten verveeld met dit idee en we besloten om ze tweemaal hetzelf
de op te d ...[+++]ienen. We namen een deeltje van de maki-rol en namen een foto van een gerecht en serveerden dan gewoon die foto bij het gerecht.Ça a été ton grand eurêka. Comme tu ne pouvais pas voir, il a bien sûr fallu que tu apprennes par toi-même. Derek Paravicini : J'ai appris à jouer par moi-même. AO : Tu as appris à jouer par toi-même, et par conséquent, jouer du piano consistait pour toi, Derek, à donner des tas de coups de poing et de karaté, parfois tu avais même recours à ton nez. La nourrice a aussi pen
sé à enregistrer ta musique sur un de ces anciens magnétophones de l'époque, et voici ce merveilleux enregistrement de Derek en train de jouer quand tu avais quatre ans. DP : « Molly Malone (Coques et Moules) ». AO : En fait, ce n'est pas « Coques et Moules ». C'est «
...[+++]Jardin de Campagne en Angleterre ». DP : « Jardin de Campagne en Angleterre ». (Musique : « Jardin de Campagne en Angleterre » ) AO : Et voilà. (Applaudissements) Je trouve ça vraiment fantastique. Vous voyez, ce petit enfant ne pouvait pas voir, ni vraiment comprendre le monde autour de lui, il n'avait personne dans sa famille qui jouait d'un instrument, et pourtant il a trouvé le moyen d'apprendre à jouer ça. Comme vous pouvez le voir sur la photo, ton corps s’agitait beaucoup lorsque tu jouais, Derek. J'ai rencontré Derek quand il avait quatre ans et demi, et pour être honnête, Derek, au début j'ai cru que tu étais fou, parce que, quand tu jouais du piano, tu semblais vouloir jouer toutes les touches du clavier en même temps, et tu avais aussi la manie de me taper pour m'écarter. Dès que j'essayais de m'approcher du piano, tu me repoussais fermement. Comme j'avais dit à ton père, Nick, que j'essaierais de t'enseigner le piano, je ne voyais pas bien comment j'allais m’y prendre si je ne pouvais pas m'en approcher. Mais au bout d'un moment, le seul moyen que j’ai trouvé a été de te prendre dans mes bras, de déposer Derek de l'autre côté de la pièce, et, pendant les 10 secondes que j'avais avant qu'il ne revienne, de lui jouer très vite quelque chose, pour le lui apprendre. Finalement, je pense que tu as été d'accord avec moi, Derek, ...
Dat was het grote eureka-moment. Dat je niet kunt zien, betekende natuurlijk dat je het jezelf moest leren. DP: Ik leerde mezelf spelen. AO: Dat deed je inderdaad en dat hield in dat je bij jouw pianospel, Derek, veel knokkels, karateslagen en
zelfs af en toe je neus gebruikte. Het kindermeisje nam je muziek op met een ouderwets taperecordertje. nam je muziek op met een ouderwets taperecordertje. Dit is een prachtige opname van jou, Derek, toen je 4 jaar was. DP: 'Molly Malone (Cockles and Mussels).' AO: Eigenlijk is het 'English country garden'. DP: 'English country garden'. (Muziek: 'English country garden') AO: Kijk eens aan. (Applaus
...[+++]) Volgens mij is dit gewoon fantastisch. Daar is dat kleine kind dat niet kan zien, eigenlijk niet veel van de wereld begrijpt, niemand van zijn familie bespeelt een instrument en toch leert hij het zichzelf aan. Zoals op de foto's te zien is, speelde je met je hele lichaam, Derek. speelde je met je hele lichaam, Derek. Derek en ik maakten kennis met elkaar toen hij vierenhalf was. Eerlijk gezegd dacht ik eerst dat je gek was, Derek, want als je pianospeelde, leek je iedere noot op je keyboard te willen spelen. Ook had je de gewoonte om me uit de weg te slaan. Zo gauw ik in de buurt van de piano kwam, werd ik stevig weggeduwd. Omdat ik je vader - Nick - had beloofd dat ik zou proberen om je les te geven, wist ik even niet hoe ik dat moest aanpakken, als ik niet bij de piano mocht komen. De enige manier die ik kon bedenken, was om je op te pakken en aan de andere kant van de kamer neer te zetten. In de 10 seconden die ik had voordat Derek terug was, kon ik net iets heel korts spelen, wat hij kon naspelen. Uiteindelijk denk ik dat je inzag, Derek, dat het best leuk kon zijn om samen piano te spelen.Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dan
s les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » E
t il a dit ...[+++] : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei
: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebb
...[+++]en geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ... datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
musique nous aimons vraiment être ensemble ->
Date index: 2024-10-25