Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «jamais une façon de sortir » (Français → Néerlandais) :
Je sais ce que c'est de se demander s'il y aura jamais une façon de sortir de la pauvreté.
Ik weet hoe het voelt om je af te vragen of en hoe je ooit weg kunt komen uit die armoede.
Nous nous sommes engagés à ne jamais laisser les gens sortir de l'esclavage par nos soins et finir citoyens de deuxième classe.
We hebben een toezegging gedaan dat we erover zullen waken dat we mensen nooit uit de slavernij laten komen om als tweederangsburgers te eindigen.
Le monde de l'entreprise est la seule façon de sortir de la pauvreté.
De enige uitweg uit de armoede is door ondernemen.
J'aimerais partager avec vous une idée bouleversante qui pourrait changer à jamais la façon dont vous envisagez cette lutte.
Daarom wil ik graag een vrij schokkend inzicht delen dat voor altijd je kijk op die strijd zal veranderen.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un d
écouvre un moyen de ...[+++]sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het en
ige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Nous sommes en train de construire des villes comme jamais auparavant, nous sommes en train de sortir les personnes de la pauvreté comme jamais, et de changer le climat comme jamais.
Nooit tevoren bouwden we zoveel steden, waardoor armoede werd bestreden als nooit tevoren en het klimaat werd veranderd als nooit tevoren.
« Ash, es-tu déjà allée au Castro ? » « Eh bien, oui, en fait, on a des amis à San Fran
cisco. » « On y est jamais allé mais on dit que c'est génial. » « Ash, tu connais mon coiffeur Antonio ? Il est vraiment doué et n'a jamais parlé d'une petite amie. » « Ash, quelle est ta série préférée ? Notre série préférée ? Will & Grace. Et tu sais qui on aime ? Jack. Jack est notre préféré. » Puis une femme, déconcertée mais voulant désespérément me montrer son soutien, me faire savoir qu'elle était avec moi, a finalement lâché : « Tiens, des fois mon mari porte des chemises roses. » (Rires) Et j'ai eu un choix à ce moment, comme tout lanceur de
...[+++]grenade. Je pouvais retourner avec ma petite amie et mon aimante table gay et me moquer de leurs réponses, punir leur naïveté et leur incapacité à relever le défi politiquement correct gay que j'étais, ou je pouvais compatir avec eux et voir que c'était une des choses les plus dures qu'ils aient jamais faites, que commencer et avoir cette conversation était pour eux sortir de leur placard. C'est sûr, ça aurait été facile de pointer leur maladresse.
Ash, ben je naar Castro geweest? Ja we hebben vrienden in San Francisco. Ik hoorde dat het geweldig is. Ash, ken jij mijn kapper Antonio? Hij is echt goed en heeft geen vriendin. Ash, wat is
je favoriete serie? Onze favoriet is Will & Grace. Jack vinden we geweldig. Jack is onze favoriet. Eén vrouw wist niet wat ze moest doen, maar wilde zo graag haar steun tonen. Om mij te tonen dat ze aan mijn kant stond zei ze uiteindelijk: Soms draagt mijn man een roze shirt. (Gelach) Ik had op dat moment een keuze, zoals alle granatengooiers. Ik kon teruggaan naar mijn vriendin aan onze
...[+++] homotafel en hun antwoorden bespotten. Hun bekrompenheid en onvermogen afstraffen om te voldoen aan mijn politiek correcte lesbische maatstaven. Of ik kon empathie tonen. Misschien was dit het moeilijkste wat ze ooit hadden gedaan. Om zo'n gesprek te voeren was voor hen uit de kast komen. Het was makkelijker geweest om hun tekortkomingen aan te wijzen.Au Burundi je suis entrée dans une prison e
t ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la
laisser sortir. Un ...[+++]juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen bab
y meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijl
aten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar ...[+++] kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Il n'y a pas de différence ici entre classes, entre noirs ou blancs, fortunés ou pas. Simplement, si vous êtes talentueux, si vous avez la vocation et la volonté d'être ici vous venez, vous participez à la musique. Pendant la tournée récente d
e l'orchestre de la jeunesse vénézuélienne Simon Bolivar, aux États-Unis et en Europe nous avons vu combien notre musique pouvait émouvoir profondément le jeune public ; nous avons vu combien notre musique pouvait émouvoir profondément le jeune public ; nous avons vu les enfants et les adolescents affluer vers la scène pour recevoir les vestes de nos musiciens ; nous avons eu des ovations, parfoi
...[+++]s de 30 minutes, qui semblaient durer à jamais, nous avons eu des ovations, parfois de 30 minutes, qui semblaient durer à jamais, nous avons vu le public, après le concert, sortir dans la rue accueillir notre jeunesse en triomphe.
Kind: Er is hier geen verschil tussen de klassen, blank of zwart, geld of geen geld. Simpelweg: als je talent hebt, als je je geroepen voelt en je de wil hebt om hier te zijn, dan geraak je binnen, deel je met ons en maak je muziek. JA: Tijdens de recente tournee van het Simon Bolivar Jeugdorkest van Venezuela door de VS en
Europa zagen we hoe onze muziek de jonge toehoorders tot in het diepste van hun ziel raakte, hoe kinderen en jongeren het podi
um opstormden om de jasjes van onze muzikanten te krijgen, hoe de staande ovaties, soms
...[+++]30 minuten lang, geen einde leken te kennen, en hoe het publiek, na afloop van het concert, de straat opging om onze jonge mensen triomfantelijk te begroeten.Vous savez, les caspers sont à l'origine de cette figure, vous voyez comment il faut le jeter ? (Bruits de skateboard) Simple comme bonjour, non ? Rien de compliqué. (Rires) Et v
otre pied avant, la façon dont il s'accroche à la planche, est -- J'avais vu quelqu'un glisser sur le dos de sa planche comme ça, et j'étais là, « Comment je pourrais faire ça ? » Parce-qu
e ça n'avait encore jamais été fait. Et tout d'un coup j'ai réalisé, et c'est en partie ce que je veux dire. J'avais une infrastruc
ture. J'avais cette ...[+++]sorte de pressentiment, qui me faisait me dire, la vache, c'est juste ton pied ! C'est juste la façon dont tu retournes ta planche. Appuie toi juste sur le rebord, c'est facile, Voilà. Et après il y a 20 figures qui découlent de ces variations. Donc c'est le genre de chose qui -- hey, regardez ça, ça c'est une autre façon de le faire. Bon, je vais pas abuser. Un peu indulgent, je comprends.
A
an de wortel hiervan -- kijk, caspers... zie je hoe je die gooit? (Skateboardgeluiden) Heel eenvoudig toch? Peulenschil. (Gelach) En je voorste voet, hoe die hem grijpt, is -- ik had iemand zo zien schuiven op het board en ik dacht: Hoe krijg ik die omgekeerd? Dat was nog nooit gedaan. Toen realiseerde ik me, en dat is deels wat ik wil zeggen. Ik had een infrastructuur, een diepe laag waar ik dacht: Jeetje, het is gewoon je voet. Gewoon hoe je je board omgooit. Laat gewoon de rand dat doen, dan is het makkelijk. Vervolgens heb je 20 nieuwe tricks, gebaseerd op de variaties. Dus dat zijn de dingen -- kijk hier... er is nog een manier, ik zal dit niet te veel
...[+++] doen. Ik merk dat ik wat doordraaf. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
jamais une façon de sortir ->
Date index: 2022-10-06