Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "fait encore et encore " (Frans → Nederlands) :
Un jour un responsable de la NASA vient dans mon bureau, s'assied et dit : Pouvez-vous s'il-vous-plaît nous dire, comment chercher de la vie ailleurs que sur la Terre ? Et ça m'a surpris, parce que j'avais été en fait engagé pour travailler sur l'informatique quantique. Pourtant, j'avais une très bonne réponse. J'ai dit : Je n'en ai aucune idée. Et il m'a dit : Les signatures biologiques, nous devons chercher les signatures biologiques. Et j'ai dit : Qu'est-ce que c'est ? Et il a dit : C'est tout phénomène mesurable qui nous permet d'indiquer la présence de vie . Et j'ai dit : Vraiment ? N'est-ce pas un peu facile ? Je veux dire, nous avons la vie. Ne pouvez-vous pas utiliser une définition, par exemple une définition de la vie semblable à
...[+++]celle de la Cour Suprême ? Alors j'y ai réfléchi un peu, et j'ai dit : Bon, est-ce vraiment si simple ? Parce que oui, si vous voyez quelque chose comme ça, alors d'accord, je vais appeler ça la vie, c'est indubitable. Mais voici quelque chose . Et il continue : Bien, c'est la vie aussi. Je sais cela . Sauf que si vous pensez que la vie est aussi définie par les choses qui meurent, pas de chance en ce qui concerne cette chose, parce que c'est en fait un organisme très étrange. Il grandit jusqu'au stade adulte comme cela et passe alors par une phase à la Benjamin Button, et régresse en fait encore et encore, jusqu'à redevenir un petit embryon, et en fait recommence alors à grandir, et à rajeunir encore et grandir, comme une sorte de yo-yo, et il ne meurt jamais. Donc c'est vraiment de la vie, mais en fait ça ne ressemble pas à ce nous considérons que devrait être la vie.
Op een dag komt een NASA-manager m
ijn kantoor binnen, gaat zitten en zegt: 'Kun je ons alsjeblieft vertellen hoe we op zoek kunnen gaan naar leven buiten de aarde?' Dat kwam als een verrassing voor mij, want ik was eigenlijk ingehuurd om te werken aan kwantumberekening. Toch had ik een heel goed antwoord. Ik zei: 'Ik heb geen idee.' hij vertelde me: 'Biosignaturen, we moeten op zoek naar een biosignatuur.' Ik weer: 'Wat is dat?' Hij zei: 'Het is eender welk meetbaar fenomeen dat ons in staat stelt om de aanwezigheid van leven vast te stellen.' Ik zei: 'Ec
ht waar? Is dat dan niet ...[+++] makkelijk? Ik bedoel, we hebben hier leven. Kun je daar geen definitie op toepassen zoals bijvoorbeeld een Supreme Court-achtige definitie van leven?' Toen ik er een beetje over had nagedacht, zei ik: 'Is het echt zo gemakkelijk? Want ja, als je zoiets als dit ziet, dan noem ik dat leven - geen twijfel mogelijk. Maar hier is iets.' Hij dan: 'Goed, dat is ook leven. Dat weet ik.' Maar als je denkt dat het leven ook is gedefinieerd door dingen die sterven, dan heb je geen geluk met dit ding omdat dat eigenlijk een heel vreemd organisme is. Het groeit op tot het volwassen stadium, maakt dan een Benjamin Buttonfase door, gaat achteruit en achteruit totdat het weer als een klein embryo is en groeit dan weer terug, terug naar beneden en weer terug - als een jojo. Het sterft nooit. Het is leven, maar geen leven zoals wij het ons voorstelden.Donc quand vous parlez d'apprentissage à rythme individuel, tout le monde comprend -- en termes d'éducation, d'apprentissage différencié -- mais c'est plutôt impressionnant de voir ça survenir dans une salle de classe. Parce qu'à
chaque fois qu'on a fait cela, dans chaque cl
asse, encore et encore, si vous y passez cinq jours, il y a un groupe d'enfants qui prend vite la tête et il y a un groupe d'
enfants un peu plus lent. Et dans un modèle ...[+++]traditionnel, si vous faites une évaluation à un instant donné, vous diriez : « Voici les enfants doués, voici les enfants lents. Peut-être devraient-ils être suivis différemment. Peut-être devrions-nous les mettre dans des classes séparées. » Mais quand vous laissez chaque élève travailler à son propre rythme -- et nous l'avons vu maintes et maintes fois -- vous voyez que les étudiants qui ont mis un peu plus de temps sur un concept ou un autre, une fois ce concept acquis, font directement la course en tête. Donc les mêmes enfants que vous pensiez êtres lents six semaines plus tôt, vous penseriez qu'ils sont désormais doués. Et nous le voyons sans arrêt, encore et encore. Cela vous fait vraiment songer que toutes les distinctions dont peut-être beaucoup d'entre nous ont profité n'étaient en fait que dues à une coïncidence temporelle.
Als je praat over leren op je eigen tempo, dan is dat zinvol voor iedereen -- in onderwijsjargon: gedifferentieerd leren -- maar het is nogal gek als
je het in een klas ziet. Elke keer als we dit deden, in elke klas waarin we het deden, telkens opnieuw, zie je dat na vijf dagen een groep kinderen pijlsnel vooruitgaan en een groep kinderen een beetje trager zijn. Als je in een traditioneel model een momentopname zou maken, zou je zeggen: Dat zijn de getalenteerde kinderen. Dat zijn de trage kinderen. Misschien moeten we ze anders opvolgen. Misschien moeten we ze in afzonderlijke klassen stoppen. Maar als je elke leerling
op zijn ei ...[+++]gen tempo laat werken -- we zien dat keer op keer -- dan zie je leerlingen die wat meer tijd besteedden aan het ene of het andere concept, maar als ze dat doorhebben, gaan ze pijlsnel vooruit. Dezelfde kinderen waarvan je 6 weken geleden dacht dat ze traag waren, zou je nu als begaafd beschouwen. We zien dat keer op keer. Het doet je echt bedenken hoezeer alle etiketten waarvan velen van ons hebben geprofiteerd, eigenlijk gewoon aan een toevallige momentopname te danken waren.Bon, je me disperse, là. NM : Non, je veux que tu leur parles de Leahy. DL : Eh bien quoi, Leahy ? (Rires) NM : Dis leur
ce que... DL : Elle veut que je parle de ... Nous avons un groupe qui s'appelle Leahy. Il y a 11 frères et sœurs. Nous, euh... Qu'est ce que pourrais leur dire ? (Rires) Nous avons ouvert - NM : Pas un cabinet médical. DL : Pas un cabinet médical, oh non. Nous avons eu une grande
chance. Nous avons fait la première partie de Shania Twain pendant deux ans, lors de sa tournée internationale. C'était génial pour nous,
...[+++]et maintenant, toutes mes sœurs se sont arrêtées pour avoir des bébés, et les garçons se marient tous, alors nous restons près de chez nous pour, je suppose, encore deux semaines. Qu'est-ce que je peux dire ? Je ne sais pas quoi dire, Natalie. Nous, euh ... (Rires) (Rires) NM : C'est ça, le mariage ? (Applaudissements) J'aime ça. (Applaudissements) (Rires) DL : Ah oui, ok, dans ma famille il y avait sept filles, quatre garçons, il y avait deux violons et un piano, et bien sûr nous nous battions tous pour jouer des instruments, alors papa et maman ont établi une règle selon laquelle on ne pouvait pas pour jouer quelqu'un d'un instrument. On devait attendre qu'il ait fini, alors bien sûr, ce qu'on faisait, c'est qu'on se mettait au piano, et et on ne le quittait même pas pour manger, parce qu'on ne voulait pas céder sa place à un frère ou une sœur, et ils attendaient encore et encore, et arrivait minuit, et vous étiez encore là au piano, mais c'était leur façon de nous amener à pratiquer.
Hoe dan ook, ik blijf maar doorbabbelen. NM: Nee, Ik wil dat je hen vertelt over Leahy. DL: Wat is er met Leahy? (Gelach) NM: Vertel ze gewoon wat -- DL: Ze wil dat ik vertel over -- We hadden een band genaamd Leahy. We waren met 11 broers en zussen. We, eh -- Wat zal ik ze vertellen (Gelach) We begonnen -- NM: Geen operaties. DL: Geen operaties, oh ja. We kregen een geweldige kans. We speelden twee jaar lang in het voorprogramma van Shania Twain. Die internationale tournee was erg belangrijk voor ons. Al mijn zussen krijgen nu kinderen en de jongens gaan allemaal trouwen, dus we blijven dicht bij huis, denk ik, voor ee
n aantal weken. Wat moet ik zeggen? Ik weet ...[+++]niet wat ik moet zeggen, Natalie. Wij, eh...(Gelach) (Gelach) NM: Is dit waar het huwelijk over gaat? (Applaus) Ik vind het leuk. (Applaus) (Gelach) DL: Oh ja, oke, in mijn familie hadden we zeven meisjes, vier jongens, we hadden twee violen en één piano, en natuurlijk ruzieden we allemaal over wie er op de instrumenten mocht spelen, dus pa en ma hadden de regel geïntroduceerd dat we niemand het instrument af mochten pakken. Je moest wachten totdat ze klaar waren. Wat deden we dus? We gingen achter de piano zitten en je ging er niet eens af om te eten omdat je je plekje niet op wilde geven aan je broer of zus. Zij moesten wachten en wachten. Om middernacht zat je nog steeds achter de piano, maar het was hun manier om ons aan het oefenen te krijgen.Ce n'est qu'à notre époque que la course est devenue associée à la peur et à la douleur. Géronimo disait que Mes seuls amis sont mes jambes, je ne fais confiance qu'à mes jambes. C'est parce qu'un triathlon apache consistait à courir 75 kilomètres dans le désert, s'affronter cans un combat à mains nues, à voler un groupe de cheveaux, et à rentrer chez soi à bride abatue. Géronimo ne disait jamais ah, vous savez un truc, mes tendons d'achile, j'ai des crampes, je dois me reposer une semaine ou je dois faire des exercices diff
érents. Je n'ai pas fait de yoga. Je ne suis pas prêt. De tout temps, le
s humains ont couru ...[+++]encore et encore. Nous sommes ici aujourd'hui. Nous avons la technologie numérique. Toute notre science vient du fait que nos ancêtres étaient capables de faire quelque chose extraordinaire tous les jours, qui ne nécessitait que leurs pieds nus et leurs jambes pour courir sur de longues distances. Alors comment retrouver ça? Et bien je vous soumet la première chose qui est de se débarrasser de tout l'emballage, de toutes les ventes, de tout le marketing,
Pas nu in onze tijd wordt rennen verbonden met angst en pijn. Geronimo (leider van Apache-
Indianen) zei: Mijn enige vrienden zijn mijn benen. Ik vertrouw alleen mijn benen. Dat is omdat een Apache triathlon bestond uit 80 km rennen door de woestijn, meedoen aan een vuistgevecht, een paar paarden stelen en thuis het geweer trekken. Geron
imo zei nooit: Hmm, weet je, mijn achillespees -- het lukt niet, ik neem deze week vrij, of Ik moet cross-trainen. Ik heb mijn yoga niet gedaa. Ik ben niet klaar. Mensen rennen en hebben altijd gerend.
...[+++]We zijn nu hier. We hebben onze digitale technologie. Al onze wetenschap stamt uit het feit dat onze voorvaderen in staat waren, om iets bijzonders elke dag te doen, namelijk erop vertrouwen dat hun blote voeten en benen lange afstanden konden afleggen. Hoe komen we daar weer terug? Ik zou zeggen dat het eerste is om alle verpakking, sales en marketing weg te gooien.Nous traitons ces patients d'une manière assez rudimentaire jusqu'à présent. Nous les traitons avec des médicaments qui modifient les symptômes -- anti-douleurs -- qui ne sont, franchement, pas très efficaces pour ce genre de douleur. Nous prenons des nerfs qui sont bruyants et actifs et qui devraient être silencieux, et nous les endormons avec des anest
hésiques locaux. Et encore plus important, ce que nous faisons est d'utiliser un processus rigoureux, et souvent inconfortable, de thérapie physique pour ré-entrainer les nerfs dans le système nerveux afin de répondre normallement aux activités et aux expériences sensorielles qui font par
...[+++]tie de la vie de tous les jours. Et nous soutenons tout cela avec un programme intensif de psychothérapie pour adresser l’abattement, le désespoir et la dépression qui accompagne toujours les douleurs chroniques sévères. Cela marche, comme vous pouvez le voir sur cette vidéo de Chandler, qui, deux mois après notre première rencontre, fait maintenant une culbute arrière. Et j'ai mangé avec elle hier midi, car elle étudie la danse à l'Université de Long Beach. Et tout se passe extrêmement bien. Mais le future est en fait encore plus brillant.
We behandelen deze patiënten tot nu toe op een nogal primitieve manier. We behandelen ze met symptoom-veranderende medicijnen - pijnstillers zeg maar - d
ie, eerlijk gezegd, niet erg effectief zijn voor dit soort pijn. Wij nemen zenuwen die overactief zijn, maar kalm moeten zijn, en wij verdoven ze met lokale anesthetica. Bovenal maken we gebruik van een nauwgezette en vaak ongemakkelijke methode van fysiotherapie en ergotherapie om het zenuwstelsel 'om te scholen'
, zodat het normaal gaat reageren op de activiteiten en zintuiglijke pri
...[+++]kkels van het dagelijks leven. En wij ondersteunen dat alles met een intensief psychotherapie-programma om de moedeloosheid, wanhoop en depressie aan te pakken die altijd samengaan met ernstige, chronische pijn. Het is een succesvolle methode, zoals je kunt zien in deze video van Chandler, die, twee maanden nadat we haar voor het eerst ontmoetten, nu een achterwaartse salto kan maken. Gisteren nog lunchte ik met haar, omdat ze hier in Long Beach dans studeert. En ze doet het absoluut fantastisch. Maar de toekomst is eigenlijk nog schitterender.Si on n'essaye pas, et qu'on n'échoue pas, on ne fait que se répéter, encore et encore.
Als je de kwetsbaarheid niet opzoekt en je faalt niet, herhaal je jezelf in feite steeds maar weer.
C
e qui fait de ces lieux une étrange membrane semi-perméable de l'Union Européenne en tant que telle et c'est aussi le dernier sujet dont nous allons parler en détai
l, bien qu'il y aie encore bien d'autres astérisques originaux sur lesquels vous pourriez tomber comme : l'Ile de Man ou ces villes espagnoles en Afrique du Nord ou Gibraltar, qui prétend parfois faire partie de l'Angleterre, ou cette région en Grèce où il est parfaitement légal de bannir les femmes, ou Saba et ses amies qui font partie des Pays-Bas et devraient donc faire partie de l'UE, mais
...[+++] ne le sont pas, ou les Iles Féroé sur lesquelles les citoyens du Danemark qui y vivent perdent leur citoyenneté européenne, et ça continue encore et encore.
Dit maakt deze gebieden tot een vreemd, halfdoorlatend aanhangsel van de juist voorgestelde Europese Unie tevens het laatste waar we tot in detail over praten, ondanks dat er nog steeds veel meer eenmalige uitzonderingen zijn die je tegen zou kunnen komen, zoals: het eiland Man of die Spaanse steden in Noord Afrika, of
Gibraltar, die soms zegt deel uit te maken van Zuidwest Engeland, of die regio in Griekenland, waar het legaal is om vrouwen te verbannen, of Saba en omliggende delen, die onderdeel uitmaken van Nederland en dus bij de EU zouden moeten horen maar het niet zijn, of de Faeroer eilanden, waar als Deense burgers hun EU lidmaat
...[+++]schap kwijtraken als ze daar wonen en zo gaat het maar door en door.Et je me souviens encore des premiers cas où ils sont venus, tous les 25 ensembles, elle se levait et ils étaient au fond, et ils la soutenaient, et les juges ne cessaient pas de dire : « Non, non, non, non, nous allons faire les choses exactement de la même manière que d'habitude. » Mai
s un jour le cas parfait s'est présenté, et c'était une femme qui vendait des légumes, elle était assise devant une maison. Elle a dit qu'elle avait vraiment vu partir en courant la personne dont elle pense qu'elle a volé un bijou quelconque, mais la p
...[+++]olice est venue, ils l'ont attrapée, il n'y avait rien sur elle. Elle était enceinte à l'époque. Elle avait des brûlures de cigarette sur elle. Elle avait fait une fausse couche. Et quand ils ont apporté son cas au juge, pour la première fois il s'est levé et il a dit : « Oui, il n'existe aucune preuve sauf votre confession sous la torture et vous serez libérée. » Et les défenseurs ont commencé à prendre des cas encore et encore et vous verrez, ils ont commencé, étape par étape à changer le cours de l'histoire du Cambodge.
Ik herinner me nog de eerste gevallen. Zij kwamen alle 25 samen. Ze stond op, de anderen stonden achteraan om haar te steunen en de rechters bleven zeggen: Nee, nee, nee, nee, we gaan alles op exact dezelfde manier blijven doen als tev
oren.” Maar op een dag kwam het perfecte geval. Het was een vrouw die groenten verkocht. Ze zat op straat. Ze zei dat ze de persoon zag weglopen waarvan ze dacht dat hij de sieraden had gestolen. Maar de politie kwam, ze arresteerden haar, maar vonden niets op haar. Ze was op dat moment zwanger. Ze had brandwonden van sigaretten. Ze kreeg een miskraam. Toen ze voorkwam voor de rechter stond hij voor de eers
...[+++]te keer op en zei: Ja, er is geen bewijs behalve uw bekentenis door foltering. U zal worden vrijgelaten.” De verdedigers begonnen steeds meer zaken aan te nemen en begonnen stap voor stap de loop van de geschiedenis in Cambodja te veranderen.En fait, on dirait que c'est la même chose qui se répète encore et encore et encore.
Eigenlijk lijkt het alsof hetzelfde patroon zich steeds opnieuw herhaalt.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abo
...[+++]rd, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn do
nker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze a
an dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsh
...[+++]eid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ... datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
fait encore et encore ->
Date index: 2021-11-03