Vertaling van "devait plus chercher au-delà " (Frans → Nederlands) :

Il a réalisé qu’il ne devait plus chercher au-delà du monde physique pour trouver le divin.
Hij begreep dat hij niet langer verder hoefde te kijken dan de lichamelijke wereld om het goddelijke te kunnen vinden.

Cela semble contraire au bon sens, mais en 2030 de nombreuses puissances économiques importantes auront plus d'emplois que de citoyens adultes pour les occuper. Dans cette conférence charmante, chiffres à l'appui, l'expert en ressources humaines Rainer Strack soutient que les pays devraient aller chercher au-delà des frontières des travailleurs mobiles et volontaires. Mais pour cela, ils doivent commencer par changer leur culture d'entreprise.
Het klinkt misschien vreemd, maar in 2030 zullen veel van de grote economieën meer banen beschikbaar hebben dan personeel om deze taken uit te voeren. In deze charmante talk boordevol data stelt 'human resources'-expert Rainer Strack voor dat landen over de grens moeten kijken om mobiele werkwillenden te vinden. Een eerste vereiste daarvoor is echter, dat ze hun bedrijfscultuur veranderen.

Ceci s'appelle La Robe. C'est un poème plus long, À cette époque, cette époque qui existe seulement pour moi comme le souvenir le plus fuyant maintenant, quand souvent le premier son que tu entendais le matin était un orage de chants d’oiseaux, puis le doux clopinement des sabots du cheval qui tirait le chariot de lait dans la rue, et le dernier son la nuit en toute probabilité était ton père qui s’arrêtait dans sa voiture, après avoir travaillé tard encore, toujours tard, et descendant pesamment au sous-sol, à la chaudière, pour vider les cendres et calfeutrer les courants avant de remonter l’escalier et tomber dans le lit; dans ces jours lointains, les femmes, ma mère, les mères de mes amis, nos voisins, toutes les femmes que je connaissais, portaient, souvent presque toute la journée, ce qu’on appelait des robes de chambre, bon marché, à motifs, comme de la pulpe, apparemment et exprès sans forme, des robes légères en coton qu’on portait par dessus de sa chemise nuit, et quand on devait chercher un enfant, étendre du linge sur la ligne, ou descendre à l’épicerie au coin, par dessous un manteau, l’ourlet tordu de la chemise de nuit, toujours plat et jauni, pendant dessous.
Nu volgt Het huisschort . Dit is een langer gedicht. In lang vervlogen tijden die voor mij nu nog slechts als vluchtige herinneringen herleven, tijden waarin je 's ochtends vaak werd gewekt door een aanzwellend vogelkoor gevolgd door het gedempte getrappel van het paard van de melkboer onder aan de straat, tijden waarin je vrijwel iedere avond als laatste je vader in zijn auto hoorde voorrijden, na een werkdag die altijd te lang was, eerst klossend naar de kelder, naar de ketel, om as uit te scheppen en de klep te verzetten, en vervolgens naar boven, waar hij zijn bed in rolde. In die lang vervlogen tijden droegen vrouwen, mijn moeder, de moeders van mijn vrienden, buurvrouwen, alle vrouwen die ik kende, een groot deel van de dag het zogenaamde huisschort, een goedkope, bedrukte lap, schijnbaar met opzet vormeloze lichtkatoenen hoezen, die je over je nachthemd droeg, en als je naar een kind op zoek ging, was aan de lijn hing, of even iets haalde bij de winkel op de hoek, onder een jas. De verwrongen zoom van je nachthemd stak er dan slap en vergeeld onder uit.